Wersja dla osób niedowidzących
Kolejny komiks z serii przygód Asteriksa i Obeliksa – Róża i miecz – wzbudził we mnie mieszane odczucia.
Rzecz, jak już wiemy, dzieje się w Galii, która dzielnie stawia opór Rzymianom. Osada, w której mieszkają Asteriks i Obeliks podzielona jest na cztery obozy: Rabarbarium, Delirium, Akwarium i Relanium.
Ai Yazawa jest jedną z najbardziej poczytnych autorek japońskiego komiksu w Polsce (a może i w Europie). Jej najbardziej znanym dziełem jest Paradise Kiss, w kręgach fanów zwany potocznie ParaKiss. W Polsce po raz pierwszy ukazał się w 2003 roku, nakładem wydawnictwa Waneko. Całość komiksu zamyka się w pięciu tomach, przetłumaczonych w dziesięciu językach świata.
Przygody dzielnych Galów – Asteriksa i Obeliksa – nie są mi obce. Pamiętam, że w późnych latach 90. koledzy z podwórka zaczytywali się tą serią i udawali walecznych wojowników, robiąc sobie hełm z kuchennego garnka. Największą popularność zyskał tom siódmy – Asteriks i Kleopatra, który doczekał się swojej realizacji filmowej w 2010 roku: Asterix i Obelix: Misja Kleopatra.
Siłą Wykiwanych, innego wydanego w Polsce komiksu Alexa Robinsona, było wymyślenie sześciu kompletnie różnych postaci, a następnie połączenie ich losów, dopracowując wszystko tak, że musiało to zrobić wrażenie na wielu czytelnikach. Na mnie zrobiło. Nie musiałem się zastanawiać, kiedy Timof zaproponował Zbyt cool, by dało się zapomnieć. W tej krótkiej opowieści o niewielkim formacie autor nie zastosował tego samego patentu, co poprzednio, więc miałem okazję zobaczyć, jak sprawdza się w zupełnie innej konwencji.
1. Dave Gibbons jest przede wszystkim rysownikiem. Znanym ze zrobienia świetnych rysunków do „Strażników", kultowego komiksu wg scenariusza Alan'a Moore'a. W 2004 roku Vertigo wydało powieść graficzną „The Originals", autorski projekt Gibbons'a, do którego sam napisał scenariusz, jak i narysował ilustracje. Cztery lata później nieodżałowane Wydawnictwo Manzoku z Wrocławia opublikowało „Originals" na polskim rynku.
1. Temat, który wziął sobie na warsztat scenarzysta Mat Johnson w kryminalnej noweli graficznej „Incognegro", nie jest tematem ani łatwym, ani miłym, ani tym bardziej przyjemnym. Poziom trudności jest mniej więcej taki, jakby ktoś w naszym kraju chciał napisać i narysować komiks o pogromie Żydów w Kielcach 4 lipca 1946 roku. Myślę, czy też raczej przypuszczam, że temat przedstawiony w „Incognegro", jest w Stanach tematem wciąż żywmy, szeroko omawianym, powodującym odnawianie się, powtórne krwawienie niezaleczonych ran z przeszłości.
1. Prywatny detektyw John Blacksad przyjeżdża do miasteczka The Line, gdzie przyjmuje od Miss Grey swoje kolejne zlecenie. Panna Grey chce, aby Blacksad odnalazł jej szkolną podopieczną, małą dziewczynkę o imieniu Kyle, która zaginęła jakiś czas temu, bo nikt, nawet matka dziewczynki, nie jest zainteresowany wyjaśnieniem tego, co się właściwie stało z Kyle. Z pozoru prosta sprawa, ale gdy Koci Detektyw zaczyna się w nią zagłębiać, poznawać motywy działania głównych aktorów zamieszanych w zaginięcie dziewczynki, niezwykle się komplikuje.
1. Wbrew tytułowi to nie Golem jest głównym bohaterem komiksu „Mały świat Golema". Co prawda to jego magiczne ciało taszczą Michel Douffon i Vincent Ehrenstein przez pierwsze kadry. Gdzieś go tam niosą, ale nie wiadomo gdzie, gdzieś przez pole, łąkę, pod samotne drzewo. Ostatecznie nie wiadomo, gdzie chcieli go donieść. Ponieważ nagle go porzucają, czy też raczej chcą porzucić, ale Golem ożywa i zaczyna wykonywać rozkazy Vincenta – tańczy, skacze.
BIBLIOTECZKA