Złe Spojrzenia | Autor: Daria Orlicz

"ZŁE SPOJRZENIA" - pod tym tytułem kryje się najnowsza i zarazem piąta już odsłona kryminalnego cyklu powieściowego Darii Orlicz pt. "Cudze grzechy". Cyklu, ukazującego losy funkcjonariuszy policji i mieszkańców małego, nadmorskiego miasteczka, które wiążą się tyleż z ludzkimi zbrodniami, jak i też codziennością ich zwykłego życia. Książka ta ukazała się nakładem wydawnictwa HarperCollins Polska, a o wrażeniach z jej lektury, postaram się opowiedzieć więcej w poniższej recenzji.

Zima, małe nadmorskie miasteczko i sprawa, która wstrząsa całą Polską. Oto w drugim dniu Świąt Bożego Narodzenia zostaje zamordowany na przykościelnym cmentarzu 11-letni ministrant, zaś wszystkie podejrzenia padają na młodego wikarego, który przyjaźnił się z chłopcem. Jednocześnie w tym samym czasie zostają odnalezione zwłoki noworodka, z miejscowego poprawczaka ucieka młody mężczyzna, a na dodatek przepada bez śladu upośledzona umysłowo kobieta. Tymi wszystkim sprawami przyjdzie zająć się doskonale znanym nam policyjnym bohaterom, z Wojtkiem Kicińskim, Hanną Piasecką, Aleksandrą Florczyk i Arkiem Wilkiem, na czele, którzy będą zmagać się również z własnymi, osobistymi problemami...

Daria Orlicz opanowała do perfekcji umiejętność łączenia w efektowną całość historii stricte kryminalnej, z relacją o zwykłym i osobistym życiu głównych bohaterów. Z jednej strony mamy morderstwa, porwania i skomplikowane śledztwa..., z drugiej zaś rozstania, romanse i ludzkie dramaty związany chociażby z biedą, czy też śmiercią najbliższych. Najważniejsze jest zaś to, że te dwie fabularne płaszczyzny nieustannie się ze sobą przeplatają, tworząc nieodłączną całość, w której tak naprawdę nie można wyodrębnić ważniejszego planu, gdyż każdy z nich jest równie istotny i intrygujący.

Scenariusz opowieści tworzy kilku wątkowa relacja, ukazująca nam kolejne etapy poszczególnych dochodzeń - w sprawie zabójstwa ministranta, dzieciobójstwa, ucieczki z poprawczaka, zaginięcia młodej kobiety oraz stalkingu..., jak i również osobiste perypetie bohaterów, którzy zmagają się z wieloma problemami. Dzięki temu nieustannie się tu coś dzieje, akcja podąża z naprawdę dużą prędkością, a kolejne strony niosą nam bardzo zaskakujące odpowiedzi na najważniejsze pytania. To także dbałość o szczegóły, umiejętnie potęgowane napięcie oraz wielki realizm, dzięki czemu nie tylko wierzymy w tę historię, ale też i bardzo się w nią angażujemy... Oczywiście, nie mogę nie wspomnieć też o solidnej porcji dobrego humoru, którego także tu nie zabrakło.

Tak, jak miało to miejsce w poprzednich częściach, tak i tym razem wielką siłą tej powieści są jej bohaterowie. I mam tu na myśli zarówno doskonale znanych nam policjantów - z ujmującym nas swoim sposobem bycia "Kiciusiem" na czele..., ale też i nowe postacie z drugiego planu, by wspomnieć choćby o zagubionym, ale też i naprawdę złym z natury uciekinierze z poprawczaka, czy też upośledzonej umysłowo i oderwanej od rzeczywistości, dziewczynie, której nagle przyjdzie zmierzyć się z całym złem świata. To ludzkie z krwi i kości, na wskroś współcześni i przekonujący nas do uwierzenia w nich. 

Z postaciami tej książki łączy się siłą rzeczy także realizm obrazu miejsca akcji. To małomiasteczkowa społeczność, w której skupiają się niczym w pryzmacie wszelkie nasze narodowe wady i przywary, by wspomnieć choćby o łatwości niesienia oskarżeń wobec księdza, rekompensowaniu własnych problemów poprzez zatruwanie życia innym, braku czasu dla najbliższych, czy też wciąż tak bardzo powszechnym nadużywaniu alkoholu. To także nasza, polska bieda, której to nie trudno dostrzec, jeśli tylko przystaniemy na chwilę w codziennym pędzie. I tu należą sie wielkie słowa uznania dla autorki za to, że kolejny raz tak perfekcyjnie oddała realia naszego życia.

Kryminalno-obyczajowa (bo tak trzeba ją nazwać) powieść pt. "Złe spojrzenia", gwarantuje nam sobą świetną rozrywkę i zapewnia naprawdę wielkie emocje, które czasami dogłębnie nas poruszają, innym razem smucą, a niekiedy też i przerażają tym, do czego może być zdolny człowiek. Na szczęście, nie brak tu także humoru i dobra w namacalnej postaci - m.in. miłości, co nieco równoważny ten bardziej gorzki i mroczny charakter tej relacji. I w tym też wydaje się tkwić w mej ocenie największa siła tego cyklu, gdy oto ukazuje on sobą zarówno ciemne, jak i też te jaśniejsze barwy ludzkiego życia. Ze swej strony oczywiście bardzo zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł, który to ma nam do zaoferowania sobą naprawdę wiele dobrego!