Zakazana Królowa | Autor: Anne O'Brien

Anne O'Brien jest historykiem i autorką powieści historycznych. Jej największą pasją są czasy Tudorów. W 2014 roku wydawnictwo Mira/Harlequin wydało jedną z jej powieści – „Zakazaną królową".

Katarzyna de Valois to francuska księżniczka. Jako dziecko została zamknięta w klasztorze, gdzie miała zostać wychowana na skromną kobietę. Jej matka prowadziła rozwiązłe życie, a ojciec był chory psychicznie. Przez wiele lat dzieciństwa Katarzyna cierpiała z powodu głodu i ubóstwa. Nie miała pięknych stroi i wystawnych uczt. Jej ojciec nie miał pieniędzy, był trzymany z dala od wszystkich z powodu swojej dolegliwości. W końcu po wielu latach matka odwiedziła Katarzynę i oznajmiła jej, że wybrała dla niej męża. Młoda dziewczyna nie mogła powstrzymać radości – pragnęła być kochana od zawsze, jednak nie miała nikogo, kto mógłby podzielać jej uczucia. Wybrankiem okazał się Henryk V, król Anglii. Dla starszej siostry Katarzyny małżeństwo to było tylko polityczną zagrywką matki, która wiedziała, że angielski król i tak chce korony Francji. Mimo wszystko młoda księżniczka cieszyła się z przyszłego małżeństwa. Pierwsze spotkanie z królem było dla niej jednak zaskoczeniem – mężczyzna starszy od niej o wiele lat, zimny, ponury i poważny... a ona młoda, spragniona miłości i obca na nowym dworze.
Język jest uwspółcześniony, jednak zdarzały się momenty, gdzie stylizowano go na nieco starszy, piętnastowieczny. Narracja pierwszoosobowa sięga czasów dzieciństwa księżniczki.

Główna bohaterka, Katarzyna, nie przypadła mi do gustu. Wydawała mi się bardzo naiwna, co mogło wynikać z jej wieku. Momentami była próżna i uparta, nie do końca zachowywała się jak na księżniczkę, a potem królową, przystało. Miała naprawdę romantyczną wizję małżeństwa i miłości, nie dopuszczała do siebie myśli o tym, że jej związek z królem, a potem z konkurentami o jej rękę, może mieć podłoże polityczne. Wyobrażała sobie, że mężczyźni pragną ją tylko ze względu na jej wygląd i charakter.

Powieść historyczna dość dobrze przedstawia realia epoki, w której się rozgrywa. Mamy dwory, przepowiednie rodowe, walkę o władzę, no i piękną kobietę, która w tym wszystkim jest tylko pionkiem w grze innych. Katarzyna przyznaje wprost, że nie zna się na polityce i niekiedy widać to bardzo dobrze podczas jej przemyśleń. Jednak polityka jest ciągle w tle jej opowieści, a każdy ruch wykonany przez nią ma znaczenie dla państwa.

Najwięcej odnalazłam w tej powieści uczuć. To one wybijały się na pierwszy plan – szczęście, gorycz, złość, zawód, smutek, zadowolenie były obecne na każdej karcie historii życia Katarzyny. To naprawdę dobrze napisany romans historyczny, który czyta się szybko, chłonąc każdą stronę z wielkim entuzjazmem.

Moim zdaniem to niezła powieść. Nie dołączyła do grona moich ulubionych, ale autorka ze swoim stylem przypadła mi do gustu. Bohaterka była dla mnie nieco naiwna, choć i to miało swoje uroki. Opowieść jest dobrze skrojona, pełna uczuć i pokazana z perspektywy kobiety – wcale nie takiej, jak matka Katarzyny (silnej, bezwzględnej, często oschłej), lecz zwykłej, pragnącej uczuć damy. O'Brien nazwana została pisarką lepszą niż Philippa Gregory. Nie wiem, czy mogę się z tym zgodzić, ale z chęcią sięgnę po inne powieści tej autorki, by móc poznać ją lepiej i wyrobić sobie zdanie na ten temat.

Polecam fanom powieści historycznych, w których bohaterkami są kobiety. Intrygi i władza, polityka, wojna i miłość, które przeplatają się w tej opowieści sprawią, że przeniesiecie się do innego świata, który wciągnie was na długie godziny.

W dzisiejszych czasach każdy decyduje sam o swoim życiu. Jednak nie zawsze tak było, wystarczy cofnąć się do epoki średniowiecza. Wówczas kobieta nawet wpływowa, jak królowa była traktowana przedmiotowo i często się okazywało, że była tylko pionkiem w grze politycznej. Do takich osób można zaliczyć Katarzynę de Valois. To właśnie na jej osobie postanowiła skupić się autorka - Anne O'Brien, która z zawodu jest historykiem oraz autorką wielu powieści historycznych. Pasjonuje się okresem średniowiecza, a w szczególności epoką Tudorów. Wraz z rodziną mieszka w osiemnastowiecznej posiadłości na pograniczu Anglii i Walii. To właśnie te tereny, gdzie nie brakuje zamków, kościołów i opactw, które są dla niej źródłem inspiracji literackiej.

Francuska księżniczka Katarzyna de Valois od dzieciństwa napotykała trudności. Choroba umysłowa króla - ojca, czy rozwiązłe prowadzenie życia przez jej matkę, nie zapewniały jej dobrej pozycji. Dlatego też Katarzyna została zamknięta w klasztorze, aż do zamążpójścia. Nie było pewne czy znajdzie się odpowiedni kandydat i czy w ogóle się znajdzie. Nieustanne nadzieje i modlitwy, które zostały wysłuchane, sprawiły, iż postanowiono wydać Katarzynę za króla Anglii - Henryka V. Katarzyna, jako młoda, niedoświadczona uczuciowo kobieta, prędko straciła głowę dla Henryka. Nie posiadała wówczas świadomości, że jest tylko kartą przetargową w politycznych rozgrywkach. Henryk objawiał nieustannie swą ambicję poprzez toczenie bitew i zdobywanie kolejnych terenów, ziem, a także był skupiony na powiększaniu swoje szkatuły, czyli bogactwie, którego wciąż było mu mało. Długie życie jednak nie było mu dane, a Katarzyna wcześnie została wdową z malutkim synkiem. Królowa wdowa szybko przekonała się o swojej pozycji w dworze, która była zwyczajnie słaba. To bracia zmarłego króla posiadali decydujący głos. Zgodnie stwierdzili, iż będą izolować królową od świata, a w szczególności od mężczyzn. Naturalnie takowe działanie miało wymiar czysto polityczny. Katarzyna jednak sprzeciwiła się i postanowiła powtórnie wyjść za mąż. Rozpętała się prawdziwa wojna i postanowiono ustanowić stosowne prawo na podstawie, którego małżeństwo z królową stanowiło samobójstwo polityczne i społeczne. Czy królowa Katarzyna, która od dziecka była płochliwa i niepewna stoczy bitwę życia o swoje szczęście?

Powieść autorstwa Anne O'Brien należy do gatunku powieści historycznej. Temat Dynastii Tudorów od lat wzbudza prawdziwe zainteresowanie przede wszystkim wśród historyków, czytelników, ale i widzów. Warto, bowiem wspomnieć, iż o tejże dynastii powstał serial, który cieszy się dużym zainteresowaniem. Nie ma się zresztą co dziwić, bowiem historia Anglii to jedna z najciekawszych historii w Europie.

Wracając jednak do samej powieści muszę przyznać, iż jest bardzo ciekawa. Przede wszystkim autorka bardzo wyraźnie przedstawiła tło historyczne, jak i samą walką o władzę, czy intrygi w królewskim dworze. Narratorką powieści jest sama Katarzyna, zatem czytelnik może wczuć się w jej rolę, myśli, czy podejmowane decyzje.

Postać Katarzyna przedstawiona jest od lat dziecięcych, przez okres młodości, aż po wiek dojrzały. Zatem czytelnik ma pełen obraz królowej. Trzeba jednak zaznaczyć, iż początkowo zachowanie Katarzyny bywało irytujące i niedojrzałe jak na tak ważną funkcję, którą sprawowała. Wyróżniał ją brak pewności siebie, brak stanowczości, ale także nierozwaga, którą wielokrotnie pokazywała. Tak naprawdę osoba Katarzyny zmieniła się pod wpływem Owena Tudora, którego darzyła prawdziwą miłością. Pod jego skrzydłami pokazała, iż potrafiła być stanowcza, odważna, ale przede wszystkim zdolna poświęcić wszystko dla miłości i walczyć o szczęście. Mimo, iż jest to powieść o Katarzynie, to wyraźnie zaznaczona jest tutaj rola mężczyzn.

"Zakazana królowa" to ciekawa powieść niepozbawiona jednak wad. Podczas czytania odniosłam wrażenie, że autorka za bardzo skupiła się opisywaniu codzienności Katarzyny, tym samym rzutując na częściowym pozbawieniu wydźwięku emocjonalnego. Z przykrością muszę też stwierdzić, iż książka posiada błędy interpunkcyjne (brak kropek, przecinków), oraz literówki. Błędy te jednak specjalnie nie wpłynęły na odbiór całości lektury.

"Zakazana królowa" to dobra powieść historyczna, w której nie brakuje ciekawostek, intryg, ale przede wszystkim walki o władzę. Szkoda tylko, że w niektórych momentach nadmiar opisów przytłacza czytelnika. Ale Tudorowie są tak ciekawą Dynastią i tematem, że trudno byłoby się nie zapoznać z powyższą publikacją. Potencjał książki został nie do końca wykorzystany. Powinnam się także odnieść do odważnego napisu na okładce, który głosi, iż O'Brien jest lepsza niż Philippa Gregory. Zdania wśród czytelników są bardzo podzielone, moim zdaniem każda pisze na swój sposób, ale z pewnością łączy je jedno, pasja do historii. Powieść polecam szczególnie zainteresowanym dziejami Anglii, Dynastii Tudorów, jak i sympatykom powieści historycznych.