Przygody Rodziny Cooperów Tom 1 Wyspa Wodnika | Autor: Frank E. Peretti

Pozwólcie, że opowiem wam o kolejnej części przygód rodziny Cooperów. Wyspa Wodnika to drugi tom cyklu stworzonego przez Franka Perettiego, który opowiada o losach niezwykłych archeologów. Gardziel Smoka zabrała nas na Bliski Wchód. Gdzie wybierzemy się tym razem?

Jay i Lila wraz z ojcem wybierają się w egzotyczną wyprawę na jedną z wysp Południowego Pacyfiku. Rodzina Cooperów odnajduje tam dziwną osadę. Spotykają tam aroganckiego i dyktatorskiego przywódcę. Czy jest on osobą, której szukają? Jeśli tak, to dlaczego zachowuje się on tak dziwnie? Cooperowie postanawiają rozwiązać tę zagadkę. Napotykają jednak na śmiertelne niebezpieczeństwo. Przyjdzie im zmierzyć się z ogromnym, żarłocznym wężem, morderczymi owadami, a także będą musieli przetrwać trzęsienie ziemi. Jay, Lila i ich ojciec będą musieli znaleźć sposób, by pokonać zło, które opanowało umysły mieszkańców wyspy. Czy uda im się tego dokonać zanim będzie już za późno?

Przy okazji recenzowania Gardzieli Smoka wspomniałam, że mam bardzo mieszane uczucia odnośnie książki. Chodziło mi o wątki religijne. W moim odczuciu autor nieco przesadził z nimi. Było tego dla mnie za dużo. Nie to, że mam coś do ludzi wierzących, nie. Nikogo nie chcę urazić, ale pewne rozwiązania były dla mnie bardzo nierealne. Rozumiem, że wiara czyni cuda, lecz czasem trudno było mi w to uwierzyć.

Jedno muszę przyznać. Tu działo się więcej niż w Gardzieli Smoka. Nie byłam pewna tego, czy rodzina Cooperów wyjdzie w całości z opresji. Trudno było to stwierdzić. Co prawda z tyłu głowy tłukła mi się myśl, że oni przecież nie mogą zginąć, w końcu czekały na mnie dwie kolejne książki o ich przygodach, lecz nieco obawiałam się tego, że kogoś może w nich zabraknąć. Podziwiam Lilę i Jaya za zimną krew. Nie wyobrażam sobie, żeby dzisiejsi nastolatkowie potrafili na ich miejscu trzymać nerwy na wodzy. Oni nie umieliby poradzić sobie bez telefonu i Internetu. Młodzi Cooperowie pewnie nawet o nich nie słyszeli.

Spodobała mi się jeszcze jedna rzecz. Narracja była prowadzona z kilku perspektyw. To umożliwia czytelnikom poznanie pełnego obrazu tej historii. To było bardzo dobre posunięcie. Gdyby mówiła o tym tylko jedna osoba, opowieść straciłaby sporo na wartości.

O ile w Gardzieli Smoka wiedza, jaką bohaterowie nabyli z przeczytanych książek, na coś im się przydała, o tyle po przybyciu na wyspę niewiele mogli z nią zrobić. Pojawiło się jeszcze więcej nawiązań biblijnych. Ten tajemniczy człowiek, o którym wspomniałam, został ochrzczony przez Cooperów mianem Antychrysta. Nie spodobało mi się to. Zaczęłam obawiać się tego, co przyniosą mi kolejne części, skoro ta była tak przeładowana religią. Nie przypadło mi to do gustu. Liczyłam na coś zupełnie innego. Mój zapał do czytania dwóch następnych książek się ostudził i dość długo nie mogłam się za nie zabrać. Gdyby nie to, że musiałam napisać recenzje, pewnie nigdy bym ich nie przeczytała.

Podobnie jak w przypadku Gardzieli Smoka napiszę, że po tę książkę powinni sięgnąć przede wszystkim głęboko wierzący ludzie. Im ona przypadnie do gustu. Niewierzący czytelnicy niech lepiej trzymają się od niej z daleka. Nie znajdą tu niczego dla siebie i pewnie odłożą powieść z niesmakiem na półkę, by nigdy już po nią nie sięgnąć.

Drugi tom Przygód rodziny Cooperów, zatytułowany Wyspa Wodnika, okazuje się być lekturą niewiele dłuższą od części pierwszej, Gardzieli Smoka. To następna w kolei książeczka o bardzo cienkim grzbiecie, wypełniona dawką prozy skierowanej do młodzieży. Jak można się spodziewać, przeczytanie jej nie zabiera wiele czasu.

W Wyspie Wodnika ponownie spotykamy znanych z części pierwszej bohaterów: Jaya, Lilę i ich ojca archeologa, doktora Jake'a Coopera. Tym razem rodzina Cooperów jest w trakcie wyprawy na jedną z egzotycznych wysp Południowego Pacyfiku. Kiedy znajdują się już na miejscu, odwiedzają dziwną osadę, której przywódca, człowiek arogancki i pełen dyktatorskich zapędów, może być tym, kogo poszukują. Nie są tego jednak pewni. Próbując wyjaśnić sobie jego nietypowe, zastanawiające zachowanie i określić, czy rzeczywiście jest poszukiwanym przez nich człowiekiem, napotykają niebezpieczeństwa, którym muszą stawić czoła.

Nie tylko jednak groźne stworzenia żyjące na wyspie są zmartwieniem Cooperów. Wszystko wskazuje na to, że coś złego opanowało umysły mieszkańców wyspy. Archeolog i jego dzieci muszą więc znaleźć sposób, by wyzwolić tych ludzi spod zgubnego, złego wpływu nieznanej siły.

Wyspa Wodnika jest – podobnie jak Gardziel Smoka – lekturą bardzo lekką i przyjemną w odbiorze, która może spodobać się młodemu odbiorcy. Akcja powieści mknie do przodu niczym błyskawica, styl Perettiego jest nieskomplikowany w odbiorze, a mnogość dialogów sprawia, że przewracamy stronę po stronie bardzo szybko. Każdy, komu podobała się pierwsza część cyklu Franka Perettiego, drugą także raczej się nie rozczaruje. Nie jest to co prawda literatura wysokich lotów, ale nie tego spodziewaliśmy się po powieści skierowanej do młodego odbiorcy, prawda? Wyspa Wodnika ma zapewnić czytelnikowi zabawę, pozwolić mu spędzić przyjemnie czas, i cel ten spełnia.