Demon | Autor: Łukasz Henel

Tajemnica skryta w Górach Sowich

Łukasz Henel do tej pory napisał już trzy powieści. „Demon” to jego najnowsze dzieło, które zbiera niemal same pozytywne recenzje. Wszystko za sprawą klimatu, który gęsią skórkę wywoła nawet u starego wyjadacza horrorów.

Powieść podzielona jest na trzy części. W pierwszej głównym bohaterem jest Jan Piołun – chirurg z Poznania, który przyjmuje pracę w schronisku na Wilczycy, w Górach Sowich niedaleko Wałbrzycha. Mężczyzna jest nieuleczalnie chory – jego ciało starzeje się szybciej niż u zdrowego człowieka. Podróż w nowe miejsce nie należy do najprzyjemniejszych. Niepokój Piołuna wzmaga się, gdy kolejni ludzie ostrzegają go przed schroniskiem i namawiają do powrotu. Mężczyzna postanawia jednak się nimi nie przejmować i na własnej skórze przekonać się, co zastanie na Wilczycy.

Powieść rozpoczyna prolog, w którym przedstawione jest wydarzenie z przyszłości - „rzeź niewiniątek” w kościele podczas Komunii Świętej. Autor powraca do niego w drugiej części. Tu z kolei główny bohater to detektyw wałbrzyskiej policji – Dominik Lamberg. Podczas krwawej masakry zginęła jego żona i syn. Teraz mężczyźnie zależy wyłącznie na znalezieniu mordercy i wymierzeniu mu sprawiedliwości. Szybko jednak okazuje się, że jego śledztwo nie może być prowadzone w sposób oficjalny, a informacje, które pozyska będą przerażające i nierealistyczne.

Henel intryguje już pierwszym zdaniem powieści: „Nikt przy zdrowych zmysłach – nawet obdarzony sporą wyobraźnią – nie mógłby spodziewać się tego, co miało niebawem nastąpić”. Po takim wstępie nie pozostaje już nic innego jak z zainteresowaniem czytać dalej i czuć coraz większe przerażenie. Autor tworzy niesamowity klimat pełen niedopowiedzeń, mistycyzmu i niepokoju. Odzwierciedleniem tej atmosfery jest znakomicie zaprojektowana okładka powieści.

„Demon” to książka niemal idealna do czytania po zmroku. Henel mistrzowsko tworzy nastrój grozy, używa wielu barwnych opisów, które pomagają wyraźnie wyobrazić sobie nawet najdrobniejsze szczegóły. Lekturze towarzyszy rosnące uczucie niepokoju, a jego punkt kulminacyjny stanowi trzecia część powieści.

Na uwagę z pewnością zasługuje postać Plichty. Wzbudza ona ogrom sympatii czytelnika oraz wprowadza wiele niepokojących wątków do fabuły. Jako bohater drugoplanowy doskonale radzi sobie z poszczególnymi wydarzeniami prezentując odmienny punkt widzenia rzeczywistości. To głównie dzięki niemu akcja ma szansę dynamicznie mknąć do przodu. Bez Plichty ta historia byłaby zdecydowanie zbyt nudna.

Warto również podkreślić ogrom zaplecza historycznego w powieści. Tajemnicze eksperymenty wojsk hitlerowskich na terenach Gór Sowich zostały przez Henela dogłębnie zbadane. Autor odnosi się do rzeczywistych organizacji i osób, co nadaje jego historii realistyczności. Oczywiście należy jednak pamiętać, że poszczególne wydarzenia są otoczone przez autora fikcją. Policjant Lamberg jest postacią mocno związaną z Bogiem. Również ten wątek został przez Henela dobrze rozwinięty i pogłębiony. Mówiąc prosto – pisarz po prostu świetnie przygotował się do napisania książki.

Jedynym minusem opowieści Henela jest jej epilog. Nie jest on potrzebny, a akcja zamyka się tuż przed nim w dość przyzwoity sposób. Dodatkowe kończenie fabuły jest nie tylko zbyteczne, ale wprowadza także niepotrzebny chaos. Jeśli zamiarem autora było ponowne wzbudzenie u czytelnika niepokoju, to niestety tym razem zabieg ten się nie udał, tym bardziej, że epilog nie stanowi wstępu do kolejnego tomu, jeśli miałby takowy kiedyś powstać.

Podsumowując, „Demon” jest świetnie napisaną powieścią grozy. Przy tej książce zdecydowanie można, a nawet trzeba się bać. Polecam!