Hotel Aurora | Autor: Emilia Teofila Nowak

  Od dzieciństwa jestem mocno związana z górami i nie wyobrażam sobie, abym kiedykolwiek mogła się nie wspinać. Choć wysokie szczyty cieszą ego, to często małe pagórki potrafią pokazać swoje drugie oblicze, i zaskoczyć wymogami, jakie stawiają przed turystami.

Sięgając po „Hotel Aurora” i czytając opis, obiecujący podróż w Sudety, nie mogłam się oprzeć tej pozycji.

To pierwszy tom serii, w którym poznajemy Antoninę- młodą dziewczynę, która jest jeszcze zagubiona w „dorosłym świecie”. Tuż po rozstaniu z mężczyzną, spełnia prośbę przyjaciółki Grażyny i jedzie z nią w jej rodzinne strony, gdzie stawia swoje pierwsze kroki w pracy. Już sama podróż okazuję się być niezapomnianą przygodą, dzięki której jej umysł zacznie zaprzątać pewien nieznajomy ze stacji paliw. Na miejscu niestety okazuje się, że hotel Aurora ma się ku upadkowi i nic nie zapowiada, że jego los mógłby się odmienić. Lokal ten, jest własnością ojca jej przyjaciółki- Mariana Ebelinga, który porzucił już wszelkie nadzieje na wyjście w ogromnego dołu długów.

I tu po raz kolejny wkracza on, nieznajomy z pociągu. Czy na pewno ich poznanie się, było przypadkowe? Serce Tośki nie dopuszcza do siebie głosu rozsądku, szaleńczo zakochując się w nieznajomym. Czy okaże się to być dobre posunięcie? Kto będzie wilkiem w owczej skórze? Czy Hotel Aurora upadnie?

Książka ta, jest podróżą głównej bohaterki, do odnalezienia samej siebie. Na jej drodze staje wiele osób, które mają wpływ na kształtowanie jej charakteru, jak i manipulując nią, pokazują, że ufność nie zawsze popłaca. Traumy, trudne decyzje, nieoczywiste wątki i zaciekłość niektórych bohaterów, pokażą nam, jak trudna droga jest jeszcze przed dziewczyną.

Tośka wielokrotnie powracała myślami do babki Maryny, która była jej drogowskazem, wskazującym odpowiednią ścieżkę życiową. Choć już nieżywa, wciąż dawała jej ogromną siłę, aby uporać się z przeciwieństwami.

Z każdym kolejnym rozdziałem, autorka odkrywa prawdę o niektórych bohaterach, momentami wprawiając nas w osłupienie. Nie każdy okaże się być tak czysty, jakim widzimy go na początku przygody.

Jeśli chodzi o sam wątek miłości, to autorka nie postawiła na sielankę. Mogłam spotkać się z niezwykłą przemianą, jaka z każdą chwilą zachodziła w bohaterach. Nie bez przyczyny pojawiła się również postać Grażyny, która była przeciwieństwem głównej bohaterki. Jej nieokiełznana natura, została uwieńczona ciętym językiem, co wiele razy wprowadziło do powieści powiew świeżości.

Niestety, prócz zachwytów, ponieważ książka nie była zła, pojawiło się kilka zgrzytów. Byłam przekonana, że książka ta jest debiutem autorki, dlatego też przymykałam oko na kilka rzeczy. Byłam w szoku, kiedy okazało się, że wcale tak nie jest. Nie mam pojęcia, co miało na to wpływ, jednak redakcja w tym wypadku dała ciała. Oprócz błędów, których nie sposób przeoczyć, w jednym momencie niestety tekst został przerwany, aby po chwili dokończyć nieprzedstawiony wątek. Podejrzewam, że niechcący kawałek tekstu został usunięty. Ale zdarza się, jesteśmy tylko ludźmi i takie przypadki nie są odosobnione.

W ocenie ogólnej książka mimo to wypada dobrze. Dużo wątków, rozwój bohaterów na przestrzeni dzieła, góry (choć jedynie w dobrze napisanych opisach) w tle, Grażynka, która została moją ulubienicą i niepewność, która choć nie powalała, nadała dziełu lekkości i odrobiny dreszczyku. Polecam książkę na wakacyjne wieczory.