Jak Wytresować Kota? | Autor: Dawid Ratajczak

  Humoreska Ratajczaka jest właśnie tym: humoreską, niczym więcej i niczym mniej. Trudno zatem ocenić ją w jakimkolwiek innym aspekcie, unikając przy tym oceny humoru, a to jest kwestia niesamowicie subiektywna. Jest to pierwsza z serii czterech książek tego autora, z których każda utrzymana jest w podobnie lekkim tonie. Nie bardzo da się jednak zakwalifikować tę pozycję gatunkowo, ponieważ na wstępie odcina się od bycia poradnikiem.

Książka zapewne wielu wyda się zabawna, o ile nie mieli do tej pory możliwości przeczytać innych pozycji tego typu, trzeba zaznaczyć, że może to być przypadek, jednak frapuje to, że największa różnica między tą pozycją, a „Kotem w stanie czystym” polega na ilości słów zawartych w pozycji. Pozycje te można przyrównać pod względem formy: obie stanowią zbiór esejów okraszonych ilustracjami, jednak w przypadku Ratajczaka format książki jest mniejszy, a ilustracje większe (a ich tytuły jeszcze większe). Powoduje to, że ponad 200 stron „Jak wytresować kota”, jeśli odliczyć ilustracje i format (B6) okażą się może 50 stronami felietonów. Niestety ilość treści również nie powala, genologicznie bliżej tym felietonom bowiem do wpisów na blogu, niż do faktycznego tekstu literackiego.

Nie można też stwierdzić, że jest to lektura w jakiś sposób kształcąca, ponieważ właściwie każda myśl, którą autor podpisał swoim nazwiskiem jest możliwa do odnalezienia w Internecie, wraz z błędami formalnymi w budowie kota, co już naprawdę zastanawia, jak właściciel kota może pomylić ilość pazurów, mając obiekt opisu pod ręką? Co więcej, pewne treści powtarzają się stale co rozdział, oddając wrażenie młotka wbijającego do głowy największe stereotypy. Za zarzut można uznać dodatkowo aż za duże upraszczanie. Jak rozumiem, miały to być informacje (SIC!) wstępne, aczkolwiek próżno w całości książki szukać choć jednej nieuproszczonej myśli.

Jak wspomniano na początku, humor jest właściwie jedynym skupieniem tej pozycji ( 80% treści można tak zakwalifikować). Tu autor przoduje w przerysowywaniu i wyolbrzymianiu każdego stereotypu. Nieco przewrotnie również dostarcza rozdziałów typu czemu kot jest lepszy od: psa, mężczyzny, kobiety czy dzieci. Jeśli kogoś tego typu humor bawi, to na pewno się nie zawiedzie. Często wręcz czyta się innym wybrane fragmenty, a przy innych kiwa się głową z uśmiechem myśląc o swoim kocie.

Sprzedażowo, a więc i promocyjnie tekst bazuje na kotomanii. Jak podejrzewam, z dużym powodzeniem, ponieważ jak każda mania i ta owocuje tym, że odbiorca z radością kupi tę pozycję. Szczególnie, że rysunków kotów jest w niej masa, znajdziemy przynajmniej dwa na każdej stronie, przy numerach stron. Jedyne co zastanawia to cel samej publikacji, ponieważ brak w niej czegokolwiek nowego. Co smuci przede wszystkim dlatego, że niemal każda książka o kotach (z tą również) sugeruje, jakoby miałyby to być enigmy, aczkolwiek niemal każdy tekst traktuje o największych stereotypach, ta repeta sprawia, że należy zastanowić się nad tym, ile z faktycznych treści jest po prostu odklepanymi formułkami, a ile faktycznie ciekawych aspektów pomija się, wpływając na popkulturowy obraz kota.