Vamps. Świeża Krew | Autor: Nicole Arend

  Są wrażliwe na światło słoneczne i czosnek. Mają niesamowite zdolności – potrafią latać, czytać w myślach, hipnotyzować, zamieniać się w nietoperze. Śpią w trumnach. Są obdarzone niezwykłym, pociągającym wyglądem. Ale przede wszystkim piją krew.

Wampiry od wieków są obecne w kulturze. Są bohaterami ludowych podań, legend, filmów i książek, a w każdym z dzieł zachowują się i wyglądają nieco inaczej. Bodaj największą popularnością wampiry cieszyły się po sukcesie powieści z serii „Zmierzch” i „Pamiętniki wampirów”. Po latach ten trend zaczął nieco przygasać, jednak teraz zdaje się powracać, a dowodem tego jest książka „Vamps. Świeża krew”, otwierająca nowy cykl powieści osadzonych w wampirzym świecie.

Głównym bohaterem powieści jest Dillon, osiemnastoletni dampir, który do niedawna nie miał pojęcia, że jest człowiekiem tylko w połowie, synem tajemniczej, potężnej wampirzycy. Teraz, zgodnie z jej życzeniem, ma wstąpić do prestiżowej akademii dla wampirów, przeznaczonej dla potomków najznamienitszych i najbogatszych wampirzych rodów. Chłopak z dalekiej irlandziej prowincji tylko w połowie będący wampirem i nie posiadający majątku nie pasuje do założeń akademii, dlatego nie wszystkim podoba się obecność dampira w jej murach. Mimo to Dillon próbuje odnaleźć się w tym zupełnie nowym dla niego świecie i nauczyć rzeczy, o których do tej pory nie miał pojęcia – picia krwi, latania i walki. Zostaje też uwikłany w rozgrywki, których nie rozumie, okazuje się bowiem, że wiele potężnych wampirów chciałoby się go pozbyć. Z pomocą przyjaciół i sojuszników musi więc stanąć do walki ze swoimi wpływowymi wrogami.

Świat wykreowany przez Nicole Arend jest dość ciekawy. Choć dla większości ludzi istnienie wampirów pozostaje tajemnicą, one same współpracują z rządami krajów i agencjami, a także wpływają na ich politykę tam, gdzie jest to konieczne. Są też właścicielami wielkich biznesów – kopalni, firm farmaceutycznych czy technologicznych. Tworzą zhierarchizowaną społeczność, w której liczy się starszeństwo. Autorka nie szczędzi opisów zarówno zasad panujących w świecie wampirów, jak i relacji pomiędzy ich członkami, zajęć na uczelni czy nawet pomieszczeń akademii. Opisuje świat w spójny i przemyślany sposób, dbając o każdy szczegół. Ta szczegółowość dla nieco wrażliwszych żołądków może być czasem nieco problematyczna, opisy picia krwi są bowiem dość sugestywne. Dla osób obeznanych już z motywem wampirów nie powinno to jednak stanowić problemu.

Postaci stworzone przez Nicole Arend są mieszanką różnorodnych charakterów i usposobień, choć wielu z nich autorka nie poświęca należytej uwagi. Nie do końca udana jest jednak kreacja głównego bohatera, który jest postacią do bólu jednowymiarową. Zawsze grzeczny, uprzejmy, gotowy nieść pomoc nawet tym, którzy go nie znoszą. Z dużą łatwością dostosowuje się do nowej rzeczywistości, a na zajęciach szkolnych szybko przejawia talent w niemal każdej dziedzinie i, choć do tej pory nie miał o żądnej z nich pojęcia, wyróżnia się spośród wampirów od urodzenia zaznajomionych z wampirzym światem. Jako główny bohater jest on wykreowany nieumiejętnie, pozbawiony charakteru i zupełnie niewiarygodny w swojej wyjątkowości. Autorka nie pokusiła się też o rozbudowanie jego przeszłości. Wiemy o niej bardzo niewiele, tak jakby dopiero po przekroczeniu progu akademii zaczęło się jego życie. Znacznie lepiej napisaną i ciekawszą postacią okazuje się być jego antagonista, Bram.

Akcja powieści rozwija się bardzo powoli. Obejmuje niemal pięć miesięcy, a zatem jeden cykl nauki w akademii. Wypełniają go lekcje, romanse bohaterów i okazjonalne sytuacje, z których główny bohater zawsze wychodzi cało. Mamy okazję poznać nieco nauczycieli pracujących w akademii, radę, która nią zarządza oraz uczniów. Brakuje jednak klimatu szkoły obecnej w innych książkach o podobnej tematyce. W pewnym momencie atmosfera zaczyna gęstnięć, ujawnia się coraz więcej tajemnic i intryg, zaczyna się coraz bardziej zaciekła walka o wpływy. Niestety, ani w poszczególnych rozdziałach ani w finale nie dzieje się nic szczególnie zaskakującego. Problemy głównego bahatera bardzo szybko się rozwiązują, stąd podczas lektury brakuje napięcia i poczucia, że od książki nie można się oderwać.

Podczas sięgania po tę książkę niechęć do motywu wampirów przegrała z uwielbieniem dla akcji rozgrywającej się w szkolnych murach. Ani jeden ani drugi motyw nie został jednak zbyt dobrze wykorzystany. Brakuje tu typowego, specyficznego szkolnego klimatu, charakterystycznego dla powieści, których akcja zostaje umiejscowiona w szkole lub na uczelni. Stosunkowo mało w tej szkole nauki, a znacznie więcej rozrywek na basenie i romansów. Wątek wampirów również nie został w pełni wykorzystany, przede wszystkim przez bezbarwnego głównego bohatera i wykorzystanie znanych już z innych powieści i filmów motywów. Jest to jednak pierwszy tom otwierający trylogię, dlatego warto potraktować go jako wstęp do dalszych przygód bohaterów. Być może w kolejnym tomie autorka jeszcze nas zaskoczy.