Peaky Blinders. Pokłosie | Autor: Carl Chinn

  Przyznaję się bez bicia, że w momencie gdy Netflix wprowadzał szósty sezon „Peaky Blinders”, to dopiero rozpoczynałam oglądać ten serial. Czyli tak – na fali ponownej popularności. Właśnie wtedy przepadłam i obecnie uważam, że to jeden z najlepszych i najbardziej wciągających seriali, które oglądałam. Sama historia, bohaterowie i też aktorzy sprawili, że momentalnie obejrzałam wszystkie sezony i ta opowieść stała się dla mnie czymś więcej.

W tamtym czasie zaczęłam szukać informacji o tytułowym gangu. Chciałam wiedzieć, ile z tego zostało całkowicie wymyślone pod kątem odbiorców, a ile pokrywało się z rzeczywistością. Z czasem odpowiedzią na moje pytania okazała się nowo wydana książka „Peaky Blinders. Pokłosie”. W pierwszym odruchu myślałam, że to powieść napisana stricte na podstawie serialu. Tymczasem jest rodzaj reportażu. Jak przypadł mi do gustu?

Był dla mnie dość ciężki stylistycznie. Cenię reportaże, lubię je czytać, jednak robię to bardzo rzadko, gdyż mam paradoksalnie małą motywację do wdrożenia się w świat informacji, faktów i realnego życia. Tak naprawdę czytam w dużej mierze dla odpoczynku. Dużo pracuję i często jestem zmęczona, więc po dziesięciu godzinach pracy mam trudność ze skupieniem się i wysiłkiem umysłowym. W tym przypadku właśnie też troszkę tak było. Jednak tłumaczę Wam to, by pokazać, że ta trudność w czytaniu jest bardziej moim subiektywnym odczuciem podyktowanym moją sytuacją.

Niemniej „Peaky Blinders. Pokłosie” wymaga skupiania się na treści, łączenia faktów i też pewnej dozy cierpliwości. Nie mamy tutaj dialogów, opowieści tworzonych fabularnie, ale fakty o gangu, który w swoim czasie był postrachem. I to jest bardzo ciekawe doświadczenie, gdyż oglądając serial, wielokrotnie myślałam, że bohaterowie, których tak uwielbiam, potrafią być niesamowicie brutalni i po prostu w wielu momentach niewytłumaczalni źle. Lecz to właśnie im kibicowałam, stałam po ich stronie i byłam częścią ich historii. W takim reportażu wygląda to już całkowicie odmiennie, gdyż tutaj miałam większą świadomość, że to coś, co miało miejsce, a gang pozostaje gangiem. Nawet jeśli część z wydarzeń, do których doszło za sprawą gangu, jakoś moralnie da się wytłumaczyć, to jednak większość nie. To był świat brutalny, świat pieniędzy i krwi. A tam gdzieś byli prawdziwi ludzie – prawdziwi ludzie po obu stronach. Ci niewinni, ci, którzy po części byli winni oraz ci po prostu źle. To naprawdę niezwykłe i też przerażające spostrzeżenie.

Jestem też pod wrażeniem, jak dużo pracy, wytrwałości i przede wszystkim pasji, wymaga stworzenie tego typu książki. Na końcu książki znajduje się bibliografia, która dobitnie podkreśla, jak wiele źródeł trzeba było prześledzić, by złączyć to w jedność i przedstawić czytelnikowi, na ile to możliwe prawdziwe informacje. Naprawdę z mojej strony olbrzymi szacunek dla Carla Chinna.

Tak jak piszę – to całkowicie inna perspektywa, która jednak potwierdza moje zainteresowanie tą mroczną stroną człowieczeństwa. Nie czytałam pozostałych książek Carla Chinna, więc bez wątpienia w przyszłości (pewnie nieodległej) nadrobię to, ponieważ jestem ciekawa, jak one wypadają na tle tej. Tymczasem jeśli jesteście fanami serialu i chcecie odejść trochę od fabuły, a oprzeć się na faktach, to stanowczo pozycja dla Was. A jeśli w ogóle lubicie taką tematykę, to tu też nie ma się, nad czym zastanawiać.