Kroniki Skrzatów. Część III: Dolina Stokrotek | Autor: Marbella Atabe

  "Kroniki Skrzatów" autorstwa Marbelli Atabe to seria książek, której dwa poprzednie tomy znane są już polskim czytelnikom. O ile poprzednie tomy zyskały sobie przychylność i sympatię krytyków oraz czytelników, o tyle "Dolina Stokrotek" zyskała sporą liczbę niezbyt pochlebnych recenzji i ocen. Jak jest w moim odczuciu? O tym opowiem w niniejszej recenzji. Choć rzeczywiście moim zdaniem „Dolina Stokrotek” jest słabsza od poprzednich części, jednak książka jest napisana całkiem przyzwoicie i jest przyjemna do czytania. To, co można jednak zarzucić tej części, to jej odstający od poprzednich części styl oraz język.

Przywołując temat języka powieści, nie sposób nie zacząć od powiedzenia kilku choćby słów właśnie na jego temat. Użyty w tej części „Kronik Skrzatów” język jest nieco szorstki, lecz zabawny. Niestety winą autorki jest to, że czasem zamiast ciekawego stylu i zabawnych sytuacji, pojawiają się niefortunne sformułowania, które mogą być nie do końca zrozumiałe dla czytelnika. To nieco komplikuje tekst, który powinien być jasny, przejrzysty i czytelny, żeby ułatwić czytelnikowi odbiór lektury i sprawić, że będzie ona znacznie przyjemniejsza. Być może jest to wina tłumaczenia, ale nie zawsze wstawki, które znajdują swoje miejsce w książce wydają się pasować do danej sytuacji.

Cała powieść utrzymana jest w baśniowej stylistyce i takiejż scenerii. Dodatkowym atutem jest utrzymanie fajnej dynamiki powieści, dzięki czemu książkę czyta się z dużą radością. Dynamika wydarzeń porusza, wciąga i wzrusza. Jeśli do żywiołowej akcji dodać barwne, plastyczne wręcz opisy, mamy do czynienia z naprawdę fajną porcją literatury. To, co razi najbardziej w przypadku książek wydawanych przez Novae Res to kiepska redakcja. Niestety, wiele rzeczy jest tu niedopracowanych, przez co książka traci na wartości. Gdyby pokusić się o naprawdę dobrą korektę i dobrą redakcję, książkę zdecydowanie można byłoby zaliczyć do znacznie bardziej udanych. A tak, jest zaledwie w porządku, momentami przeciętnie, gdy tymczasem książka ta ma naprawdę spory potencjał.

To, co z pewnością nie jest mocną stroną książki, to także jej szata graficzna. O ile sama okładka, czy piękne kredowe wydanie są mocną stroną tej pozycji, w zestawieniu z bardzo słabymi ilustracjami nie jest ona w stanie się obronić. I właśnie przez to, ta niezła skądinąd powieść, mocno traci…Jej potencjał został absolutnie źle wykorzystany, przez co z książki, która zapowiadała się całkiem nieźle, pozostaje tylko dobre pierwsze wrażenie. Całość niestety nie jest godna uwagi. Dużo niedociągnięć sprawia, że mając możliwość wybrania innych książek, lepiej sięgnąć właśnie po nie – na tę niestety szkoda tracić czas. Zwłaszcza, że literatura dziecięca jest naprawdę bogata, zróżnicowana i atrakcyjna.