Milczące Bliźniaczki | Autor: Marjorie Wallace

  Reportaże należą jednego z moich ulubionych gatunków literackich, więc często i chętnie po nie sięgam. A jeśli dodatkowo zawierają w sobie niepokojącą historię, z kryminalnym tłem, to ich lektura jest wręcz obowiązkiem. Nie mogłam zatem przejść obojętnie obok wydanej przez Wydawnictwo Czarne opowieści o pewnym wyjątkowym rodzeństwie, mianowicie June i Jennifer Gibbson, których mroczne życie stało się powodem do bliższego jego zbadania na kartach książki"Milczących bliźniaczkach" autorstwa Marjorie Wallace.

Już sama w sobie opowieść o tych dość kontrowersyjnych bliźniaczkach jest opowieścią na film pełnometrażowy, ciekawa zatem byłam w jaki sposób podeszła do niej Autorka.I tu trzeba przyznać, że Marjorie Wallece z pietyzmem bada historię sióstr, zagłębiając się w pełne tajemnic życie dziewczynek, które do historii kryminalistyki przeszły już właśnie jako Milczące Bliźniaczki (The Silence Twins). Relacja Wallace odsłania niezwykłą historię tych identycznych sióstr, zwracając uwagę na niezwykle silną więź, która je połączyła, co w przypadku bliźniąt jednojajowych nie jest akurat niczym nadzwyczajnym, gdyż liczne badania wskazują na niebywałe więzi jaki wiążą te bliźnięta, łącznie z wypracowaniem własnego systemu komunikowania się za pomocą skomplikowanego prywatnego języka, co w literaturze nazywane jest kryptofazją.

Ta więź jednak w przypadku sióstr Gibbson stała się zarówno ich nierozerwalnym połączeniem, ale i życiowym przekleństwem. Ale po kolei.

Książka rozpoczyna się od spojrzenia na wczesne życie June i Jennifer, dziewczynek urodzonych przez karaibskichimigrantów, którzy przenieśli siędo Walii. Od najmłodszych lat staje się oczywiste, że bliźniaczki posiadają niezwykle intensywną więź, która wydaje się izolować je od świata zewnętrznego, który z racji ich koloru skóry i dość specyficznego karaibskiego akcentu zostawia je poza marginesem rówieśniczej zbiorowości. To sprawia, że dziewczynki dopracowują do perfekcji swój własny system komunikowania się, zwany ćwierkaniem, zdając się jedynie na siebie.

Z resztą Wallace umiejętnie oddaje złożoność relacji bliźniąt, ukazując charakter tej więzi krok po kroku, tak jej zacieśnianie się, jak i przekształcanie. W miarę rozwoju historii czytelnicy są świadkami, jak więź sióstr stopniowo zmienia się z pocieszającej w duszącą, prowadząc do spirali emocjonalnych zmagań, samookaleczeń i eskalacji napięcia.

W całej narracji Wallace bada różne psychologiczne i społeczne aspekty relacji bliźniąt, ich rodzinę i reakcję społeczności na ich osobliwe zachowanie. Autorka oferuje wgląd w wyzwania, przed którymi stały dorastające dziewczynki, w środowisku rówieśniczym, w którym traktowane były jak outsiderki i w którym zamknięcie się we własnym świecie stanowiło formę obrony przed odrzuceniem ich przez rówieśników. Ta samoizolacja sióstr stała się też przedmiotem ich licznych badań, w ramach których usiłowano je zdiagnozować, co niejednokrotnie łączyło się z leczeniem psychiatrycznym, które w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pozostawiało wiele do życzenia.

Wreszcie Autorka ukazuje wzajemną więź, która z siostrzanej miłości przerodziła się we wzajemną nienawiść, sprawiając, że z czasem rywalizacji między siostrami uczyniła z nich zaciekłych wrogów, wzajemnie życzących sobie śmierci, a jednak nierozerwalnie ze sobą powiązanych. Splecione losy June i Jennifer sprawiają, że czytelnicy zastanawiają się, w jakim stopniu tożsamość jest kształtowana przez dynamikę społeczną i jakie konsekwencje alienacja społeczna może nieść dla zdrowia psychicznego. Wallace umiejętnie porusza się po tych zawiłościach, prowokując do myślenia i zrozumienia trudnej sytuacji dziewcząt, z którymi niewątpliwie sympatyzuje. Ta pojawiająca się osobista perspektywa Autorki momentami wpływa również na ocenę prezentowanej przez nią treści, gdyż podważa jej obiektywizm, a tym samymbezstronność relacji.

Innym zauważalnym momentem książki jest jej tempo. Niektóre sekcje narracji wydają się trwać dłużej niż to konieczne, podczas gdy inne omówione zostają w sposób powierzchowny, co sprawia, że poziom tego reportażu jest dość nierówny.

Pomimo tego oddać przy tym należy autorce, że mając osobisty kontakt z siostrami Gibbons uzupełniła ich historię przez szeregwywiadów z członkami rodziny, przyjaciółmi, czy specjalistami z zakresu medycyny, które znalazłysię na kartach książki. Wallace odwołuje się również do różnych źródeł pierwotnych, w tym pamiętników i sztuk napisanych przez bliźniaczki, co wzbogaca narrację i zapewnia cenny wgląd w ich umysły.

Przymykając zatem oko na ten drobne mankamenty tego reportażu mimo wszystko zachęcam do bliższego poznania "Milczących bliźniaczek", gdyż z całą pewnością jest to intrygująca opowieść idealna dla osób, które fascynuje osób zafascynowanych złożonością ludzkiego umysłu i głębia więzi jaka może zrodzić się między bliźniętami.