Gerda | Autor: Krzysztof A. Zajas

  Inspektor Andrzej Krzycki po dramatycznych wydarzeniach, opisanych w „Skowycie nocy”, podczas których jego partner Lucek Białyś omal nie stracił życia, nie chce wracać do pracy w policji. Całe dnie spędza nad Wisłą spacerując z psem Lalą, tylko że Lala nie żyje… Lucek wraz z przełożonym Andrzeja, Byczkiewiczkiem, bezskutecznie próbują namówić go do powrotu do pracy w policji. Niespodziewanie pojawia się sprawa, która być może spowoduje, że Andrzej ponownie przypnie policyjną odznakę. Heike Liebner w trakcie poszukiwań swoje zaginionej w 1945 roku siostry Gerdy, trafia do aresztu pod zarzutem morderstwa, które miała popełnić na Zofii Ploch. Niemka nie chce składać zeznać i oświadcza, że jedyną osoba, z którą będzie rozmawiać, jest Andrzej Krzycki. Dwójka nierozłącznych partnerów, Andrzej i Lucek, postawia wrócić na Pomorze i wyjaśnić wszystkie tajemnice, których korzenie sięgają II wojny światowej. Na niegościnnej ziemi pomorskiej będą mogli liczyć na siebie i na jednego sprzymierzeńca w osobie komisarza Ryszarda Hadczuka.

Krzysztof Zajas bardzo długo kazał czekać nam na zakończenie Trylogii Pomorskiej. Już myślałam, że się nie doczekam, a kiedy tylko usłyszałam, że jednak się ukaże, wyczekiwałam z niecierpliwością na dzień premiery. W tym czasie szybko przeczytałam ponownie dwie poprzednie części, czyli „Wiatraki” i „Skowyt nocy”, gdyż od wydania tej drugiej minęły 3 lata i chciałam przygotować się na „Gerdę”, przypomnieć sobie niektóre wątki i klimat trylogii. W końcu się doczekałam i się nie zawiodłam. Autor po raz kolejny udowodnił, że potrafi perfekcyjnie poprowadzić akcję książki i wciągnąć czytelnik w wykreowany prze siebie świat.

Fabuła rozgrywa się w dwóch przestrzeniach czasowych. Jedną jest współczesne dochodzenie prowadzone przez dwójkę krakowskich policjantów, a które ma na celu uwolnienie Heike Liebner oraz odnalezienie śladów po jej siostrze Gerdzie. Druga perspektywa książki rozgrywa się w roku 1945 na terenie Pomorza, a jej bohaterką jest Gerda i jej walka o przetrwanie we wrogim jej świecie pierwszych powojennych miesięcy. Trzeba przyznać, że ta część jest bardzo sugestywna i na długo zapada w pamięć. Jest to nie tylko historia Gerdy, ale także wielu innych ludzi, którzy, często nie z własnej winy, zostali wciągnięci w tryby wojny. I nie chodzi tu tylko o Niemców, którzy zostali zmuszeni do ucieczki, ale także o Polaków, przymusowo wysiedlonych z Kresów Wschodnich i przesiedlonych na Pomorze. Tu bardzo dobrze widać różnice jakie dzieliły te dwie nacje. Przykład? roszę bardzo. Napływający na ziemię pomorską Polacy nie znali zastosowania większości maszyn i narzędzi rolniczych stosowanych przez Niemców, nie wiedzieli jakich używać i wielu przypadkach po prostu je zniszczyli. Smutne, ale pokazuje to jak bardzo zacofana było w tym czasie polskie rolnictwo w porównaniu z niemieckim. Takie przykłady można by mnożyć, ale zachęca, żebyście poczytali o nich sami.

Wielka szkoda, że to już koniec przygód Andrzeja Kryckiego i Lucka Białysia. Bardzo zżyłam się z bohaterami i żałuję, że dwójka krakowskich policjantów nie pojawi się już na kartach książek. Najbardziej będzie mi brakowało niesamowicie dowcipnych i inteligentnych rozmów prowadzonych pomiędzy Andrzejem i Luckiem. Kto przeczytał książkę, ten wie, o co chodzi.

A może jednak autor da się namówić na jakąś nową serię? Kto wie. Jak to mówią: nigdy nie mów nigdy.