Nie Pamiętam Cię, Córeczko | Autor: Danka Braun

„Rozumiem, co teraz czujesz. To chyba straszne, nie wiedzieć, kim się jest. Nie rozpoznawać rodziny, nie znać otoczenia i nie mieć żadnych wspomnień”.

  Motyw utraty pomięci przez głównego bohatera jest powszechnie używany nie tylko w literaturze, ale również w filmach czy serialach. Mimo iż wydaje się on oklepany i stary jak świat to i tak z chęcią sięgam po książki, które go zawierają. Chcę się przekonać, czy da się jeszcze z tego tematu coś wycisnąć, czy wydarzy się cokolwiek, co mnie mniej lub bardziej zaskoczy. Tym razem po ten motyw sięgnęła Danka Braun w swojej najnowszej książce Nie pamiętam cię, córeczko. Lubię Autorkę za niestandardowe podejście do powieści. Z reguły zawierają one wiele wątków nie tylko romantycznych i kryminalnych, ale są jeszcze dość bogate w tło społeczno-obyczajowe. Czy i tym razem będę zadowolona z lektury?

Oddział szpitalny. Lekarz. Wybudzona ze śpiączki kobieta, która pamięta wiele rzeczy, w tym język obcy, ale nie pamięta, kim jest, nie zna swoich personaliów. Ma męża, którego nie rozpoznaje i czuje się w jego obecności nieswojo. Ma córkę, której nie pamięta, a podobno matka zawsze do swojego dziecka coś poczuje. Nawet podświadomie. Aby uniknąć pobytu w szpitalu psychiatrycznym, kobieta decyduje się na powrót do niby domu z niby mężem. Czy Laura Kulik jest rzeczywiście Laurą Kulik, czy może ktoś bardzo się stara, by kobieta tak myślała?

„Po co żyć na tym popapranym świecie, kiedy nic, co nas otacza, nie jest prawdziwe, i jeśli nikomu nie można zaufać?”.

Już od pierwszych zdań książka mnie pochłonęła i cieszyłam się niezmiernie, że posiada taką czcionkę i wielkość liter, które nie zmęczą zbytnio wzroku. Wiedziałam, że będę czytać do upadłego. W dodatku Nie pamiętam cię, córeczko ma krótkie rozdziały, które nie tylko rozbudzają ciekawość, co sprawiają, że człowiek myśli sobie, że jeszcze tylko następny malutki rozdział i pójdzie spać, a potem kolejny rozdział, i kolejny, i kolejny i tak aż do ostatniego zdania. Jednak tak do końca nie byłam zadowolona z lektury. Uwierała mnie mała wiarygodność rozgrywanych wydarzeń oraz bohaterowie i ich postępowanie. Na szczęście zakończenie było bardzo dobre i zaskakujące.

Danka Braun jak zwykle zaserwowała czytelnikowi zawiłą i zagmatwaną opowieść. W fabule znalazło się również miejsce dla znanego z innych powieści małżeństwa Orłowskich z wścibską Renatą, ale nie odgrywają oni znaczących ról. Opisana historia jest pełna rodzinnych tajemnic, skomplikowanych międzyludzkich relacji, bolesnych chwil, trudnych decyzji i wyborów. Akcja dzieje się sprawnie i bardzo międzynarodowo. Odwiedzamy Świnoujście, Włochy, Australię z farmą owiec i częściowo Grecję. Można było poznać kilka ciekawostek związanych z tymi miejscami, ale czasami opisy mi się dłużyły, a niektóre były niepotrzebne i nic niewnoszące do fabuły.

Nie pamiętam cię, córeczko to kolejna wielowątkowa, zaskakująca i nieszablonowa powieść w wykonaniu Danki Braun. Mimo iż lekturę uważam za trochę przekombinowaną, a ilością kłopotów, które spadały na bohaterów, można by było spokojnie obdarować małą wioskę, to jednak uważam, że pisarka udowodniła, iż potrafi stworzyć coś oryginalnego nawet z tak oklepanego motywu, jakim jest utrata pamięci.

  Alicja i Laura to dwa kompletnie różne światy splecione w przyjaźń, która wydaje się trwać wiecznie. To opowieść o dwóch przyjaciółkach, które od najmłodszych lat wspierały się nawzajem, ale życie rzuciło im wyzwanie, które sprawiło, że ich więź uległa osłabieniu. To historia pełna napięcia, emocji i nieprzewidywalnych zwrotów akcji, która porusza do głębi i nie daje o sobie zapomnieć.

Danka Braun, znana z niezwykłego talentu do kreowania realistycznych postaci i wciągających historii, tym razem zaskakuje czytelników nietypowym wątkiem. Główna bohaterka, Laura, budzi się w krakowskim szpitalu po napadzie, na którego skutek cierpi na amnezję. To początek serii zaskakujących wydarzeń, które prowadzą czytelnika przez labirynt emocji i tajemnic.Laura od początku jest zagubiona, nie pamięta swojego dotychczasowego życia, a mężczyzna, który podaje się za jej męża, nie wzbudza w niej żadnych pozytywnych uczuć.

W książce przeplatają się różne linie czasowe, które tworzą spójną układankę i trzymają w napięciu przez całą lekturę. Rozdziały w książce są zaskakująco krótkie, ale każdy z nich zawiera ważne informacje na temat bohaterów, ich przeszłości i teraźniejszości, pokazując czytelnikowi wielowątkowość tej historii.

Warto również zauważyć, że „Nie pamiętam cię, córeczko” to nie tylko emocjonująca fabuła, ale także historia o sile ludzkiego charakteru i zdolności do przetrwania. Główna bohaterka, Laura, pomimo licznych trudności, potrafi odnaleźć w sobie siłę, by stawić czoło przeciwnościom losu i znaleźć swoje miejsce w nowej rzeczywistości.

Największym atutem tej książki jest doskonale skonstruowana fabuła. Autorka umiejętnie balansuje pomiędzy różnymi wątkami, tworząc spójną opowieść, która prowadzi czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Jednak to nie tylko fabuła czyni tę książkę wyjątkową. Danka Braun, jak zawsze, doskonale oddaje psychologiczne portrety bohaterów, ukazując ich wewnętrzne konflikty i zmaganie się z trudnymi sytuacjami. Czytelnik może identyfikować się z bohaterami, próbując zrozumieć ich decyzje i wybory, które niejednokrotnie przyprawiają o gęsią skórkę.

Nie można napisać wiele na temat fabuły tej książki, aby nie zdradzić zbyt wiele, jednak trzeba zauważyć, że w książce „Nie pamiętam cię, córeczko” autorka nie boi się poruszać trudnych tematów i ukazywać złamanej rzeczywistości. Poprzez główną bohaterkę, Laurę, która musi stawić czoła utracie pamięci i nowej rzeczywistości, czytelnik ma okazję zastanowić się nad własnym życiem i tym, jakie decyzje podejmuje. To powieść, która skłania do refleksji nad wartościami życiowymi oraz nad znaczeniem relacji międzyludzkich. Nie sposób również nie wspomnieć o stylu pisarskim Danki Braun, który zachwyca precyzją opisów i płynnością narracji. Autorka potrafi wciągnąć czytelnika w wir wydarzeń od pierwszych zdań, nie dając mu chwili wytchnienia. Jej język jest pełen obrazowych metafor i sugestywnych opisów, co sprawia, że czytanie staje się prawdziwą przyjemnością.Warto docenić odwagę autorki w kreowaniu nietuzinkowych postaci i zaskakujących zwrotów akcji. Choć niektóre wątki mogą wydawać się przesadzone, to właśnie one nadają książce dynamiki i sprawiają, że czytelnik nie może oderwać się od lektury.

„Nie pamiętam cię, córeczko” to nie tylko pasjonująca historia, ale także głęboka refleksja nad życiem, decyzjami i konsekwencjami. Autorka porusza ważne tematy, takie jak przyjaźń, miłość, zdrada i wybaczenie, skupiając się na emocjach i relacjach międzyludzkich. To prawdziwe arcydzieło literatury obyczajowej, które porusza, wzrusza i zaskakuje. Danka Braun po raz kolejny udowadnia swoje niezwykłe umiejętności pisarskie, tworząc opowieść, która zostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. Gorąco polecam tę książkę wszystkim poszukującym inspirującej i poruszającej lektury.