Fotograficy O Fotografii | Autor: Henry Carroll

  Miałam przyjemność zapoznać się ze znakomitą lekturą. To jest genialna książka, bo rzeczywiście ukazuje, co myślą i czują mistrzowie fotografii w trakcie swojej pracy. Wobec tego wchodzimy w proces tworzenia bardzo głęboko. Dla mnie to była fascynująca podróż, konkretna. To były dosyć zwięzłe opisy. Poza tym wzbogacono je wspaniałymi zdjęciami. Zapoznawać się z publikacjami na takim poziomie to czysta przyjemność.

Czytając treść książki nie sposób zarazem nie czytać fotografii, przecież o nich traktują opisy. A więc jak mamy jeszcze czytać zdjęcia, analizować, a nie sposób inaczej, mając na uwadze jak są fenomenalne, rzeczywiście mistrzowskie – rozumiemy, że przekaz tej, nie tak dużej publikacji jest bardzo bogaty i cenny.

Osobiście lektura jest dla mnie pouczająca. Pokazuje perspektywę ludzi, jacy osiągnęli bardzo wysoki poziom fotografowania. Lektura zatem jest przede wszystkim inspirującą i ma wartość szkoleniową, sądzę, że bardzo dużą. Brakowało mi takich nowości na temat fotografii, które by pokazywały, w jakim punkcie dziś jesteśmy, co współcześnie może nam zaoferować sztuka robienia zdjęć, taka bardzo profesjonalna i z nutką tego, co klasyczne.

Ilość ujęć, technik – może nie jest taka duża w książce, ale za to jakość – można je oglądać i czytać bez końca. Są one takie proste, eksponujące przez to najważniejsze. Obcują z aktami, ujęciami ciała, które nie są szablonowe. Mamy przez to autentyczne dowody na to, że fotografia to sztuka i to wysokiego formatu. Niesie w sobie bardzo duży ładunek przekazu, emocjonalnego, estetycznego. Opowiada nam o świecie dziś, o nas, o naszej tożsamości, kim jesteśmy, skąd wyszliśmy, gdzie jesteśmy i dokąd idziemy. To są w stanie pokazać pojedyncze zdjęcia (takie jak zawarte w książce, najlepsze z najlepszych, najciekawsze). To dowodzi, że one są rzeczywiście nieprzeciętne. Okazuje się, że zdjęcia nie muszą być trudne, ale trzeba mieć na nie pomysł, by otworzyły nowe przestrzenie świadomości w naszym umyśle, i taka jest wysoka sztuka. Ona budzi nasze człowieczeństwo, wznosi je wyżej. Tak rozumiana sztuka, bazująca na szczerości, na tym, co naturalne, co o nas stanowi – to piękny fundament do przemyśleń. Oczywiście dobra fotografia nierzadko odwołuje się do delikatności, traumy, do tego, co nas zwycięża i często pochodzi tylko z nas samych… Człowiek jawi się jako kreator swojego świata i zarazem ta sama ręka ludzka niszczy to, co stworzyła. Taki jest przekaz tych fenomenalnych zdjęć.

Bardzo cenię to, że zaprezentowane zdjęcia nie mówią same za siebie, ale opisano ich historię, konkretnie zdarzenia, które ujęto. Zwróciłabym uwagę na język opisów – potrafią być jak kadry, jak mrugnięcia myśli. Przez to można intuicyjnie wejść w umysł fotografa. Sądzę, że to celowy zabieg. Czasami fotografie i to, co się kryje za ich powstaniem to taka dynamika, jaka domaga się spontanicznego, konkretnego, treściwego, zarazem kreatywnego języka. I pod tym względem książka nie zawodzi.

Te zdjęcia, które mnie zachwyciły – są podobne w tym, że ukazują nasze życie, w codziennych odsłonach. Pokazują ludzką siłę, brutalność i zupełne obdarcie, gdzie można dostrzec piękno, słabość i prawdziwą moc człowieka. Technika obrazowania (technika wykonania opublikowanych w książce fotografii) zawiera nastrój, są wyraziste akcenty, innym razem intymne rozmycia, które tylko nadają głębię podjętym tematom.

To jest książka z tych, co są jak elementarz człowieka dorosłego, do jakiego powraca, czyta coś parę razy, aby dobrze zapamiętać, by czegoś ważnego się nauczyć, fachu. Pozycja daje podstawy ku temu, żeby wejść w wiedzę jak dobrze fotografować.