Narysuj Swoje Uczucia | Autor: Rukmini Poddar

  Skoro clue niniejszej pozycji są emocje i sposób ich wyrażania poprzez sztukę, niebagatelne znaczenie w tym trudnym procesie musi odgrywać barwa. Wydawnictwo Insignis dołożyło wszelkich starań, by sprostać intencjom autorki i zaopatrzyło swoją edycję w żywe, kolorowe ilustracje poglądowe. Poczynając od okładki z wyróżniającym się, wielobarwnym konturem człowieka, poprzez graficzne schematy, do różnorodnych plam oddzielających poszczególne rozdziały. Jest tutaj miejsce na całą gamę kolorystyczną: od barw chłodnych, charakteryzujących emocje negatywne, depresyjne, do barw ciepłych, przypisanych stanom radosnym.

W książce Narysuj swoje uczucia Rukmini Poddar połączyła doświadczenie projektantki i edukatorki z elementami storytellingu i sketchnotingu (w myśl zasady, że obraz silniej przemawia niż słowo) oraz różnorodnych środków wyrazu plastycznego. Jednym słowem, podeszła do psychologicznego aspektu emocji w sposób holistyczny. Zaoferowała czytelnikowi przewodnik uczący wyrażanie uczuć za pomocą wyzwalania artystycznego potencjału tkwiącego w każdym człowieku. I nie są to założenia teoretyczne.

Nie bez powodu w podtytule widnieje: „dziennik kreatywny, który pomoże ci nawiązać kontakt z emocjami poprzez sztukę”. Dzięki takiemu zabiegowi dystans nadawca – odbiorca zostaje skrócony, a nawet zniwelowany. Pomysłowe i ciekawe.

Typowym dla wszelkich dzienników są także techniki podpisywania swoich notatek. Pozostawiania znaku graficznego. Tutaj jest to możliwość odciśnięcia kciuka lub zapisanie swojego imienia z zamkniętymi oczami, w wyznaczonym miejscu.

Spersonalizowany charakter mają również bezpośrednie zwroty do czytelnika: zastanów się, uzupełnij, wykonaj, powtarzaj, odkryj, narysuj, przedstaw, przygotuj, przyjrzyj się. Wizualizacji abstrakcyjnych pojęć takich, jak miłość, gniew, wolność, akceptacja służą natomiast rysunki poglądowe. Proste schematy przemawiające do wyobraźni, a jednocześnie nierozpraszające uwagi. Świetnie wpisuje się to w ramy nowoczesnej pedagogiki stosującej myślenie wizualne oparte na ikonie, graficznej plamie, określonym systemie kształtów, barw, kresek. Poszczególne elementy są zatem (i muszą być, skoro mają w pełni realizować założone zadania) wyraźnie, duże. Z czytelną czcionką wyróżnioną innym kolorem lub bolidem i niestandardowym, powiększonym formatem samej książki. Dzięki pozostawieniu pustych stron, miejsc na zapiski autorka daje możliwość wykorzystania dowolnej przestrzeni do samorealizacji.

Książka podzielona jest na dziesięć rozdziałów poprzedzonych wstępem, w którym Poddar namawia do zmian, proponuje urozmaicenie schematów myślenia, działania oraz zarządzania swoimi emocjami i zakończonych propozycjami dodatkowych lektur pogłębiających zagadnienie.

Warto zaznaczyć, że pozycja Narysuj swoje uczucia to połączenie teorii z praktyką. Dlatego, obok wskazówek motywacyjnych, są także konkretne porady, jakimi narzędziami się posługiwać (kredki, flamastry i inne przybory plastyczne).

Rozdział pierwszy: Emocje jako sztuka wizualna zaczyna się od prostych technik stosowania linii, wzorów, kształtów, kolorów i skali. Autorka powołuje się na podobieństwa obrazu i słów, którymi posługuje się każdy język. Stara się również namówić czytelnika do brania udziału w proponowanych ćwiczeniach. Udzielania odpowiedzi na zadawane przez nią pytania. I w książce są na to pozostawione puste przestrzenie.

W Podsumowaniach po każdym rozdziale Poddar gromadzi całą wiedzę w formie wypunktowanych równoważników zdań, pytajników i poleceń.

Emocje jako postać, Emocje jako metafora, Emocje jako dane to tytuły kolejnych rozdziałów, które uczą, jak narysować emocje wyrażając je poprzez ciało. Jak używać symboli graficznych, by opisać to, co niewyrażalne, niewidoczne dla oczu i jak odnaleźć emocjonalny sens konkretnych informacji, zamieniając je w sztukę.

Zaproponowane w książce rozwiązania mogą miejscami przypominać rysunki kilkulatka, ale autorka udowadnia, że proste techniki są najskuteczniejsze. Daje też przestrzeń do tworzenia własnych i odczytywania cudzych historii w kontekście faktycznych, ale i abstrakcyjnych zdarzeń.

W połowie książki autorka zarządza Pauzę; miejsce na odpoczynek i zebranie myśli. I nie jest to tylko przerwa w lekturze, ale przemyślany zabieg, by dawać sobie czas na autorefleksję. Zwolnienie tempa również w realnym życiu: „Pauza pozwala nam doznać chwili obecnej”.

Gdyby książka Poddar była typową lekturą terapeutyczną, dalsza jej część dałaby wskazówki, jak pogłębić relacje ze sobą zastanawiając się nad stosunkiem do różnych części samego siebie, własnych wartości oraz stosunkiem do innych osób, relacjami. Jako technikę proponuje… pisanie listów.

Całość zakończona jest Wydechem. Ćwiczeniem medytacyjnym z podaniem metod stosowania wkraczającym w sferę religijności. Zatem Narysuj swoje uczucia to pozycja zdecydowanie wykraczająca poza ramy psychologii barw, a sięgająca po ustalenia i techniki wielu dziedzin nauki i sztuki.