Trauma | Autor: Sabina Lavender

  Lektura „Traumy” Sabiny Lavender była dla mnie zetknięciem się z tematami, które przez długi czas świadomie omijałam szerokim łukiem. Dlatego nie było to dla mnie przyjemno-relaksacyjne literackie spotkanie. Książka okazała się wymagająca i wciągająca.

Pod względem formy i języka jest ta powieść bez zarzutu. „Płynęło” mi się przez nią znakomicie. Ale trudna treść bardzo mocno wpływała na moją wrażliwość – odpychała, uciskała, wywoływała mieszane uczucia. I to też biorę jako atut – literacko zniesmaczyć, odstręczyć też trzeba umieć. A autorce się to udało.

Fabuła kręci się wokół historii Iny. Młoda kobieta jest prostytutką – nie z własnego wyboru. Poniżona, skrzywdzona, uważa, że nie zasługuje w swoim życiu na nic lepszego, nawet nie czuje potrzeby, żeby o siebie zawalczyć. W przeszłości przez swojego chłopaka Alana przeżyła traumatyczne chwile i tamte przeżycia cały czas rzucają cień na jej codzienność. Tym bardziej, że Alan był miłością jej życia.

Pewnego dnia dostaje szansę na odwrócenie swojego losu. Tajemniczy mężczyzna składa jej propozycję, która początkowo wywołuje w Inie panikę – bo ta propozycja wiąże się z Alanem. Mężczyzna gwarantuje kobiecie bezpieczeństwo fizyczne i materialne pod warunkiem wsparcia mafijnej organizacji „Korporacja”. Dla Iny, która nosi na barkach tak wielki bagaż trudnych doświadczeń, decyzja o nawiązaniu współpracy z mafią jest trudna i ryzykowna. A jednak wizja rozpoczęcia zupełnie nowego etapu w życiu, a może nawet – powrotu do normalności – przekonują ją do podjęcia tej współpracy. W ten sposób wchodzi do nieznanego wcześniej świata – brutalnego, tajemniczego, niebezpiecznego. W grę wchodzą w dodatku tematy związane z kryzysem energetycznym i spowodowaną nim globalną katastrofą. Czytelnik dowiaduje się także, że organizacja zwerbowała w swoje szeregi Inę nieprzypadkowo. Chodzi o jej dawną znajomość z Alanem, ale nie tylko – kobieta ma doskonałą pamięć – tzw. pamięć ejdetyczną. Jest to pamięć fotograficzna, zdolność odtwarzania złożonych obrazów i dźwięków z niezwykłą dokładnością.

Akcja książki jest bardzo dynamiczna i powieść pod względem gatunkowym została zaliczona do sensacji. Jest tu jednak zbyt sporo jak na sensację obyczaju z domieszką erotyku. Co dla mnie akurat jest na plus. Książka została też napisana z jakąś kobiecą nutą – chodzi o to, że autorka, kobieta, opisuje męski, brutalny świat w mało surowy i „mięsisty” sposób. Jak na poruszane tematy to jest dla mnie miejscami zbyt miękko, zbyt delikatnie. Część postaci, która przecież na co dzień ma styczność z naprawdę mrocznymi sprawami ma bardzo miękkie serca i subtelny sposób bycia. Tutaj czułam lekki niedosyt.

Zaciekawiły mnie wątki naukowe – Ina interesowała się astrologią i astrofizyką do tego stopnia, że kiedy ludzie mafii zapytali ją, czego by chciała, odpowiedziała szczerze: „wystrzelcie mnie w kosmos.”. Nie mam zbyt dużej styczności z tymi dziedzinami wiedzy, więc czytałam te fragmenty książki z dużym zainteresowaniem.

Wszystkie te „ważne sprawy” o które toczyła się stawka – bezpieczeństwo świata, kryzys energetyczny itd. były opisane w trochę zbyt pobieżny, lekki sposób. Nie czułam dramatyzmu, przekaz był zbyt subtelny. Brakowało mi bomby – ktoś gdzieś w tle rzucił tylko granatem.

Sporo było krwi, perwersji, krzywdy fizycznej i psychicznej – czytało mi się te opisy z trudem. Ale jak już wspomniałam, doceniam warsztat autorki, tak pisać też trzeba umieć. I choć powieść okazała się dla mnie tak udana pół na pół – myślę, że może podbić serca fanów sensacji, kryminału i trudnych wątków. I lubiącym takie właśnie tematy i emocje czytelnikom ją polecam.