Agricola Rodzinna

  Tak jak wśród książek spotykamy utwory, które zyskały tytuł klasyki literatury, podobnie możemy wyróżnić niektóre spośród licznie pojawiających się gier planszowych, jako te, które nie zostaną nigdy zapomniane. „Agricola” bez wątpienia jest właśnie takim klasycznym tytułem, który zna każdy fan planszówek. Ta gra strategiczna wciąż jest chętnie kupowana od wielu już lat, i nie nudzi się kolejnym pokoleniom graczy. Teraz doczekała się… no właśnie… ciężko znaleźć mi odpowiednie określenie. Uproszczenia? Streszczenia? Okrojonej wersji? Bo nie jest to przecież dodatek, ale „wersja rodzinna”, która ma zachęcić do tego tytułu również młodszych graczy, mniej obeznanych z rozbudowaną mechaniką strategicznych planszówek.

Można tu właściwie znaleźć analogię do tego co dzieje się z literaturą. W księgarniach nieraz możemy natrafić na wariacje największych klasyków, które są prostsze w swojej formie. Skoro sprawdza się to wśród książek – czy nie powinno się to sprawdzić w przypadku gier planszowych?

Do wersji rodzinnej Agricoli zaproszeni są gracze już od 8 roku życia. I spokojnie powinni sobie poradzić z przyswojeniem zasad tej strategii. Zostały one znacznie okrojone względem oryginalnej Agricoli.

Główne zadanie jest niezmienne – chodzi o rozbudowanie swojego gospodarstwa. Elementy też są takie same jak w klasycznej wersji gry – potrzebujemy rozwijać pola uprawne, pastwiska na których lokujemy zwierzęta, no i przede wszystkim musimy zadbać o odpowiednie izby dla członków naszej rodziny. To ich wysyłamy podczas rozgrywki aby wykonali odpowiednie akcje. Trzeba zdecydować się na odpowiednią taktykę i dostosować do tej jaką przyjęli inni gracze. Można zdecydować się bardziej inwestować w pastwiska, albo rozwój uprawy. Punkty są przyznawane za to jak bardzo uda nam się rozwinąć nasze gospodarstwo w przeciągu 14 rund. Zawsze gra kończy się dokładnie w tym punkcie. I co frustrujące – praktycznie nigdy nie zdążymy zrealizować tego co planowaliśmy osiągnąć. Jednak z tym samym problemem mierzą się wszyscy gracze. Dlatego na koniec podlicza się punkty za gospodarstwo i okazuje się kto poradził sobie najlepiej w trudnym wiejskim życiu, gdzie zawsze brakuje czasu i zasobów.

Tak przynajmniej zawsze kojarzyła mi się Agricola, w którą grałem w moim życiu wielokrotnie. „Wersja rodzinna” rzeczywiście ma nieco uproszczone zasady, przez co gra staje się łatwiejsza. Pytanie tylko na ile należy to odbierać pozytywnie, a na ile jest to zmiana tego, co było kwintesencją tej klasycznej strategii. Nie do końca potrafię na to odpowiedzieć w tym momencie. Osobiście chyba nadal wolę rozłożyć pełną wersję gry, mimo, że wiąże się to ze wspomnianymi frustracjami. Agricola jest po prostu grą trudną z założenia. Grą, w której niemożliwe jest przeprowadzenie wszystkich zaplanowanych akcji, bo zawsze za szybko kończą się rundy. Ale to był właśnie ten „smaczek”, który wyróżniał Agricolę od innych tytułów i sprawiał, że chciało się w nią grać raz za razem. W tym sensie w wersji rodzinnej coś tracimy.

Jednak wciąż jest to gra bardzo dobra. Może należy ten tytuł potraktować po prostu jako wprowadzenie do pełnej wersji gry dla tych graczy, którzy są mniej zaawansowani i nie odnajdują się jeszcze w bardziej złożonych planszówkach. Jeśli pokochają „Agricolę rodzinną”, z pewnością za jakiś czas będą się świetnie bawili przy klasycznej wersji tej ponadczasowej gry. A potem przyjdzie czas by sięgnąć po całą masę dodatków do podstawowej wersji rozgrywki. Traktowałbym zatem „wersję rodzinną” jako przepustkę do całego uniwersum Agricoli, które bardzo gorąco polecam.

Warto tu nadmienić, że Agricola jest jednym z tych niewielu tytułów, który oferuje całkiem przemyślaną rozgrywkę również dla jednego gracza! O ile wersja podstawowa wymaga co najmniej 90 minut czasu, to dla wersji rodzinnej wydawca sugeruje czas o połowę krótszy. I faktycznie trzy kwadranse spokojnie wystarczą na rozłożenie gry i rozgrywkę. Zdecydowanie jest to tytuł, którym warto się zainteresować. Zwłaszcza jeśli są to nasze pierwsze kroki jeśli chodzi o świat gier planszowych.