SideQuest: Nemesis

  Znakomita, klimatyczna, osadzona w kosmicznym świecie przyszłości i do tego nasza polska logiczna gra karciana - tak przedstawia się oto propozycja od Wydawnictwa Rebel pt. „SideQuest: Nemesis”, którą możemy cieszyć się od kilku tygodni. I jest czym się cieszyć, gdyż tytuł ten porywa od pierwszych chwil, fundując moc niezwykłych doznań i emocji, jak i gwarantując świetną zabawę!

 Fabularnie wygląda to tak, że oto załoga kapitan Jessiki Kowalski udała się w misję zbadania kosmicznego statku, z którym utracono kontakt. I tak też się dzieje, tylko że nie wszystko idzie zgodnie z założeniami, gdy okazuje się, że na pokładzie są obce organizmy... I tu wkraczamy My, którzy musimy rozwikłać tajemnicę owego okrętu, walcząc tym samym de facto o przetrwanie...

 To specyficzna, co istotne zupełnie samodzielna, niezwykle efektowna gra spod znaku „escape room”, którym w tym przypadku staje się kosmiczny okręt. Specyfika tej gry polega zaś nam tym, że nie posiada ona żadnej instrukcji - wszystko, co jest nam niezbędnym do zabawy, niosą sobą karty. To ciekawe, zaskakujące, ale w mej ocenie jak najbardziej właściwie rozwiązanie, gdy w tej grze liczy się tylko „tu i teraz”, którego nie może przewidzieć żadna instrukcja.

 W klimatycznym, kosmicznym, pięknie ciemnym opakowaniu z grą znajdziemy:

* 54 kart

* tabelę odpowiedzi

* planszę postaci

* figurkę załogi

* znacznik podtrzymywania systemu życia

* 8 żetonów zasobów

* magazyn

* 4 zestawy kafelków zasobów

* 6 żetonów intruzów

* 8 kafelków skrzydeł zasilających

* kafelek rdzenia

* 3 arkusze tworzące trójwymiarowe otoczenie dla graczy

 W rozgrywce tej może wziąć udział od 1 do 4 osób powyżej czternastego roku życia, zaś czas rozgrywania pełnej gry oscyluje wokół dwóch godzin.

 I teraz ważna uwaga - to jedna z tych gier, która oferuje jedną rozgrywkę - drugi raz będzie musiało być po prostu prawie że tak samo, wobec tego na potrzeby tej recenzji posłużę się tylko ogólnym opisem zasad i jej przebiegu, gdyż w przeciwnym wypadku zepsułabym fam frajdę pierwszego spotkania z tą logiczną batalią.

 W grze tej wcielamy się w rolę kapitanki oddziału ratunkowowego, z której to perspektywy będziemy starali się odkryć wszelkie tajemniczego okrętu... To właśnie prowadzi nas przez tę rzeczywistość, w której okazuje się również to, że wielką rolę odgrywają w niej dawne uczucia...

 Najogólniej rzec ujmując, rozkładamy arkusze, które tworzą coś na wzór skrzynki 3D będącej okrętem, sięgamy kolejno po karty i dajemy się im prowadzić przez przestrzenie mrocznego statku, w którym czai się zło... Zagadki są naprawdę bardzo mocne zróżnicowane - od naprawdę banalnych, po te naprawdę wielce skomplikowane i wymagające od nas poświęcenia im wielu minut. Na szczęście - jest tu zawarty także arkusz wskazówek, które pomagają nam wówczas, gdy nie wiemy już co zrobić.

 Bardzo ważną kwestią jest to, że rozwiązując daną zagadkę udzielamy na nią odpowiedzi poprzez kładzenie żetonów odpowiedzi na specjalny układ/planszę kodów, tak by właściwe ich ułożenie otworzyło przed nami kolejną kartę i de facto zagadkę.

 Główną zasadą jest to, że wykonujemy kolejne polecenia, czy też lepiej rzecz ujmując misje, dyktowane nam przez karty. To właśnie one prowadzą figurkę załogi przez czeluście kosmicznego statku, doprowadzają do innych, ukrytych miejsc i zarazem de facto kart, jak i fundują kolejne zagadki. Odbywa się to poprzez sięgnięcie po daną kartę, odwrócenie jej i lekturę tego, co na niej zapisano...

 Co istotne, mamy tu karty wydarzeń, które wprowadzają nas zawsze w fabularną sytuację załogi, po czym kierują do innej karty lub kart, na których znajdujemy niezbędne nam wskazówki co do rozwiązania danej zagadki.

Jak to wam zobrazować najlepiej, nie zdradzając nic z fabuły...? Otóż mamy chociażby misję, której powodzenie wymaga od nas ułożenia danych puzzli, tak by powstała wymagana grafika, która poprowadzi nas do kolejnej misji, czyli kolejnej karty. I to są rzeczy proste... Ale mamy też chociażby inną zagadkę, która wymaga od nas ułożenia kolorowych żetonów w naprawdę skomplikowanych układach, co już nie jest takim łatwym... Inny przykład? - ot, chociażby rozpoznanie danej postaci na grafice, co jest powiedzmy rzeczą średnią w stopniu swojej trudności... Jednakże są i znów rzeczy - przynajmniej dla mnie „kosmicznie trudne”, które odnoszą się chociażby do prawideł matematyki, co wymaga od nas obliczeń... Brrr!

 Jeszcze jedną ciekawą rzeczą jest to, że wykorzystujemy tu stworzony z arkuszy okręt, nanosząc na nieco chociażby konkretne karty, co być może nie jest czynnością szczególnie skomplikowaną, ale co daje naprawdę wiele frajdy, gdyż czujemy się jako konstruktorzy świata tej fabularnej gry.

  I tak też podążamy tu od karty do karty, przemieszczamy się naszą figurką po pokładzie statku, rozwiązujemy (sami lub z pomocą wskazówek) zagadki, zdobywamy kolejne pomieszczenia, konfrontujemy z intruzami, ratujemy (lub nie) członków załogi..., aż docieramy do zaskakującego rozwiązania, zwanego finałem. Takich scenariuszy finałów jest cztery, co z jednej strony kusi, by po zakończeniu gry sięgnąć po nią ponownie z nadzieją, że tym razem finał będzie innym... Jednakże, taka druga gra będzie dla nas już zbyt prostą i oczywistą, gdyż same zagadki będą się powtarzać, a wszakże znamy ich rozwiązania...

 Niemniej, jeśli uda się nam dotrzeć już do końca gry, to w zależności od scenariusza finału jesteśmy zwycięzcą, lub przegranym, jako wszyscy gracze. Tak naprawdę jednak zwyciężamy zawsze - choćby dla siebie, gdy uda się nam przejść tę całą, wcale nie najprostszą, wspaniałą grę. I WTEDY NALEŻĄ SIĘ NAM WIELKIE BRAWA!

 WRAŻENIA Z GRY:

  Gra „SideQuest: Nemesis” zachwyca pod wieloma względami - swojej fabularnej złożoności, znakomicie wypracowanego scenariusza kolejnych misji i zagadek, czy też klimatu. I dla mnie to właśnie klimat decyduje tu w największym stopniu o tym, że cieszymy się znakomitą, porywającą, jakże barwną rozrywką, która mnie osobiście od razu kojarzy się najlepszymi filmami science fiction z grozą w tle - na czele z legendarnym „Obcym. Ósmym pasażerem Nostromo”. To te same emocje, ten sam ekscytujący lęk i ta sama ciekawość tego, co stanie się za chwilę...

 Rozgrywka opiera się na klasycznych zasadach dla zabawy w „escape room” - poznaj zagadkę, rozwikłaj ją, przejdź do kolejnego etapu, by wypełnić założenia całej misji. I tutaj jest dokładnie tak samo, gdy sięgamy już po pierwszą kartę i podążamy wedle jej wskazówek do innych kart i innych zakątków kosmicznego okrętu, wypełniając po drodze mniej lub bardziej skomplikowane zadania, czyli rozwikłując zagadki. I pięknym jest to, że każda z kart i każda z zagadek jest tu idealnie od siebie zależną, wobec czego nie ma mowy o sytuacji, że nagle coś nam tu zgrzyta i nie możemy ruszyć się w żadną stronę. 

 Na plus oceniam również zastosowany stopień trudności kolejnych zagadek - początkowo są łatwiejsze, z każdą kolejną kartą nieco trudniejsze, ale też i bardzo dobrze przeplatają się tu ze sobą prostsze i bardziej wymagające zadania. Znakomitym jest również sam system udzielania odpowiedzi za pomocą kolorowych żetonów na specjalnej planszy-układzie, co również wymaga od nas skupienia, a sam ten proces daje wiele frajdy. Oczywiście w mej ocenie nie jest możliwym rozwikłanie wszystkich zagadek w szybki, prosty i lekki sposób - zwłaszcza w pojedynkę, gdyż po prostu raz lub dwa musimy zerknąć do wskazówek, co też nie jest niczym złym.

 Kolejnym atutem jest to, że w grze tej wiele się dzieje! Niezależnie bowiem od momentu rozgrywki, zawsze mamy się nad czym głowić, zawsze musimy wykazywać się uwagą i skupieniem oraz zawsze pięknie łączy się tu fragment fabularnej narracji z tym, co nas czeka na polu kolejnej zagadki. Jeszcze większą frajdę daje to, gdy działamy w zespole - gra w pojedynkę wiele na tym traci, gdyż wówczas odbywa się tu siłą rzeczy konstruktywna burza mózgów, która zazwyczaj przyjmuje niezwykle zabawną i wypełnioną śmiechem, postać.

 Nie sposób nie docenić wizualnej postaci tej gry, która rzecz jasna tworzy w 99% klimat tego tytułu. Począwszy od samego opakowania, poprzez złożony przez nas kartonik 3D, będący de facto kosmicznym statkiem, jak i kończąc na kartach, żetonach, planszy czy też figurkach - wszystko jawi się mrocznie w swoich ciemnych barwach, bardzo kosmicznie oraz niezwykle tajemniczo, wobec czego udziela się nam od razu nastrój tego niezwykłego świata science fiction. Do tego warto docenić dobrą jakość wykonania tych elementów gry, co zawsze ma znaczenie.

 Czy to zatem gra dla każdego...? Myślę, że jak najbardziej tak. Przede wszystkim jest to logiczna rozgrywka w oparciu o klimatyczną fabułę i związane z nią zagadki, wobec czego tak naprawdę nie ma żadnego znaczenia to, czy gramy w gry od lat, czy też stajemy przed taką przygodą po raz pierwszy. Zawsze i wszyscy mamy dokładnie takie same szanse, gdyż nie ma tu mowy o doświadczeniu, ponieważ każda z zagadek jest unikatową, zaskakującą, poznawaną po raz pierwszy. I powiem wam, że ten fakt bardzo mnie cieszy, gdyż nie ma nic gorszego, aniżeli stawanie w szranki z wieloletnim graczem, gdy my sami dopiero zaczynamy przygodę z tą formą rozrywki.

Podsumowując – pozwolę sobie na stwierdzenie, że kocham tę grę! Kocham za jej klimat, za perfekcyjnie budowane napięcie, za zróżnicowany stopień trudności zagadek oraz to, że na staracie każdy z nas – czy to gramy w pojedynkę, czy w grupie, wie o tym świecie dokładnie tyle samo, czyli bardzo mało. A nauka jest tu kosztowną i wymagającą, oj jest…

„SideQuest: Nemesis” to absolutny hit końcówki tego roku, do którego to poznania gorąco was zachęcam. Polecam!