Wersja dla osób niedowidzących
mmichalowa
-
Czytanie to fantastyczna rozrywka, która bez względu na częstotliwość, potrafi zaskoczyć. Zawsze wydawało mi się, że są gatunki, które nie mają mi nic do zaoferowania. Zdecydowanie po macoszemu traktowałam do tej pory komiksy dla dorosłych. Jednak szczęśliwie dałam się porwać solidnej twardej oprawie i nietuzinkowej okładce. Tak zaczęła się moja przygoda z „Ligą Niezwykłych Dżentelmenów”. Wkroczyłam do gniazda szpiegów i po uszy zanurzyłam się w Brytanii lat 50. Zaskoczył mnie motyw główny oferowany przez autorów. Szybciej podejrzewałabym o taką tematykę klasyczną powieść szpiegowską. Kolejnym zaskoczeniem było blisko 200 stron czekającej na mnie lektury. Dlaczego do tej pory komiksy kojarzyły mi się wyłącznie z krótkimi formami? Ciągle trwałam w dziecięcym wyobrażeniu na ich temat. Już na wstępie muszę przyznać, że przyjemnie było odkryć ten gatunek, na nowo.
Pierwsza strona odsłoniła przede mną niespodziankę - zauważyłam przyklejone do obwoluty okulary 3d. Przyznaję, że ten element całkowicie rozbudził moja ciekawość i zapragnęłam oddać się lekturze jak najszybciej. Na nowo przez chwilę poczułam się dzieckiem, chociaż z pełną świadomością, że tematyka poruszona w tym komiksie dedykowana jest osobom pełnoletnim.
Od pierwszych stron zachwycił mnie pomysł autorów odnośnie wprowadzenia do właściwej historii oraz do przedstawienia poszczególnych etapów książki. Pierwsze czekają na nas liczne apele, mapy i ogłoszenia a później poznajemy głównych bohaterów. Wydawałoby się, że to kulminacyjny moment tej pozycji, jednak dopiero ich pierwsza przygoda wprowadza do tytułowych akt, a tam ku mojemu zaskoczeniu czekał na mnie nie tylko klasyczny komiks. Wspomniane akta zawierają kilka historyjek obrazkowych, kilka dłuższych przedruków i opowiadań. W tej części chyba najdosadniej daje się odczuć, że faktycznie jest to publikacja dedykowana +18, głównie ze względu na erotyzm.
Przyznaję, że wykonanie/realizację wizualną scenariusza, uważam za najmocniejszą stronę tego tytułu. Podoba mi się zmiana czcionek, koloru kart tak, by wyglądały na stylizowane stare przedruki, a także zmiana kresek, bo w poszczególnych historyjkach ilustracje znacząco odróżniają się od historii dwojga członków grupy Murray. Wstawki ze wspomnianych akt różnią się między sobą tematyką, i w większości odnoszą się do ogólnie znanych klasycznych utworów. Zostały jednak przedstawione w nowy niekonwencjonalny sposób, dzięki czemu zyskały nutę pikanterii. Rozpływałam się nad fragmentem imitującym retro pocztówki, bo osobiście była to dla mnie wizualna uczta. Z rosnącą ciekawością powracałam do przygód wspomnianej dwójki, by za chwilę móc ponownie zanurzać się w tajnych dokumentach. Wisienkę na torcie stanowią ostatnie strony publikacji, do których odkrywania przeznaczone były zawarte okulary 3d.
Przyjemnie było oddać się tak zaskakującej lekturze. Pierwszy raz od dawna czerpałam autentyczną radość. Każda kolejna strona odsłaniała przede mną coś nowego. A ponieważ odkryłam, że w serii „Liga Niezwykłych Dżentelmenów” ukazało się dotychczas kilka poprzedzających "Czarne Akta" tytułów, z przyjemnością będę zgłębiała ich treść. Dzięki tej pozycji na pewno przyjrzę się bliżej innym dedykowanym osobom dorosłym komiksom. Bezzasadne były moje obawy dotyczące kolorów. Początkowo wydawało mi się, historia straci na odciągającej od treści głównej, intensywności. Dopiero później stało się dla mnie jasne, że ta historia bez koloru niemalże nie istnieje.
Scenariusz autorstwa Alana Moore, a także rysunki Kevina O'Neilla zachęciły mnie do dalszego penetrowania ciekawostek, jakie skrywa gatunek. Uważam również, że wydanie sprawdzi się w formie prezentu. Jego oryginalność zwróci uwagę niejednego czytelnika.
