Wersja dla osób niedowidzących
Atypowy
-
Przez długi czas unikałem komiksów, ponieważ wydawały mi się być dość infantylną rozrywką. To jak bardzo się myliłem, dotarło do mnie gdy pierwszy raz zmierzyłem się z powieścią graficzną Freda Fordhama. Od tamtego czasu coraz chętniej przeglądam nowości wydawcze z tej kategorii, ponieważ często okazują się to bardzo wartościowe pozycje. Podobnie jest w przypadku „Powrotu pszczołojada” kreski Aimee de Jongh.
To młoda holenderska rysowniczka, która posiada talent, który pozwolił przemienić jej swoją pasję na źródło utrzymania. Od lat zatrudniona jako graficzka, współpracuje z wieloma poczytnymi gazetami. W Holandii jest rozpoznawalna między innymi ze względu na komiksowy pasek, który przez wiele lat był publikowany w jednym z największych dzienników. Przyszedłjednak czas na autorskie projekty, i Aimee de Jongh postanowiła w końcu tworzyć powieści graficzne.
„Powrót pszczołojada” długo w niej dojrzewał. Autorka podjęła niejedną próbę zmierzenia się z tą historią. Eksperymentowała ze stylem i formą. W końcu zdecydowała się na czarnobiały komiks, w całości rysowany cyfrowo, ponieważ w ten sposób miała największą kontrolę nad ostatecznym kształtem powieści. Ilustracje są świetne, często zawierają w sobie wiele detali, które dostrzeżemy dopiero po dłuższym czasie przyglądania się danej stronie. Warto zawiesić swój wzrok na tej historii na dłużej.
Jak zaznacza „De Standaard” jest to „udany komiks o księgarzu, który znajduje się w klinczu”. To jedno zdanie idealnie podsumowuje tę powieść graficzną. Jej bohaterem jest Simon Antonisse, który zmuszony jest zamknąć lub sprzedać swoją księgarnie, którą odziedziczył po swoim ojcu. Oczywiście nie chce tego robić, ale czuje presję, że musi podjąć prędko decyzję. Również żona, choć stara się go wspierać, jednocześnie regularnie go naciska. W tym samym czasie Simon staje się świadkiem samobójstwa, co odblokowuje w nim traumatyczne wspomnienia z czasów szkolnych.
Teraźniejszość i przeszłość przeplatają się ze sobą w całym „Powrocie pszczołojada”. To książka o przyjaźni, o trudach dojrzewania, o prześladowaniu w szkole, o bezsilności, która prowadzi do agresji. To opowieść o bólu i stracie, o niepewności, o piętnie życia w kłamstwie. To w końcu studium niezrozumienia i tłumienia ciężkich doświadczeń w sobie. Jestem pod wrażeniem tego jak wiele potrafiła autorka oddać za pomocą ilustracji.
„Publishers Weekly” uznało, że „narracja jest wciągająca, co nieczęsto widzi się w psychologicznych powieściach graficznych”. To prawda. Nie mogłem oderwać się od tej powieści. Przeczytałem ją „na raz”. A po jej zakończeniu moje myśli regularnie do niej wracają. Faktycznie można stwierdzić, że jest to powieść psychologiczna, ponieważ narracja odbywa się tu na kilku poziomach. Bardzo ważne jest to co dzieje się w głowie Simona. Tak jak istotne są procesy, które stoją za przemianą jego przyjaciela ze szkolnej ławki. Przewracając kolejne strony, wyczuwamy narastające napięcie w głównym bohaterze powieści. Wspomniany klincz, w którym się znalazł, sprawia, że wszystko zaczyna w nim buzować i wiemy, że będzie musiało znaleźć to jakieś ujście.
Tytuł nawiązuje do ptaków, które co jakiś czas muszą zaczynać wszystko od początku. Jeśli tracą partnera (albo zwyczajnie nie wraca on zbyt długo do gniazda), zaczynają budować przyszłość od podstaw. Czy tak będzie w przypadku Simona? Zachęcam Was do lektury tej debiutanckiej powieści graficznej Aimee de Jongh. Naprawdę warto!
