Leśny Dziad

  Luko Czakowski kontynuuje oto swoją metafizyczną, filozoficzną, niepokojącą komiksową opowieść o demonach ludzkiego życia... Po „Głowie” i „Pokusie” przyszła pora na opowieść pt. „Leśny dziad”,  w której to absolutnie nic nie jest oczywistym i podanym wprost, ale za to niezwykle intrygującym... Tytuł ten ukazał się nakładem Wydawnictwa Timof Comics.

 Mamy zatem las, w nim starą chatę i zamieszkującego ją starca... Pewnej nocy udaje się on po drewno i spotyka na swej drodze dwie kobiety, iście demoniczne kobiety. Wywołany ów spotkaniem strach i gniew pchają go do dramatycznej decyzji, której jednak nie zdąży zrealizować... Oto bowiem pojawi się coś i ktoś, kto zamieni tę scenerię w iście filmowy, przerażający plan...

 Lubię sięgać po kolejne odsłony tej serii z tego faktu, iż mogę spodziewać się po nich absolutnie wszystkiego, co wymyka się wszelkim ramom racjonalizmu, ale co też czyni każdą z tych historii piękną, fascynującą, wyjątkową. I dokładnie tak też ma się rzecz z tym tytułem, gdzie to początek opowieści wydaje się wskazywać na coś zupełnie innego, aniżeli okazuje się być ona wraz z kolejnymi stronami i kadrami. Bo w pewnym momencie fantastyka, groza i dramat przeplatają się tu ze sobą już nieustannie, tworząc gorzką, mroczną, ale też i pozostawiającą wiele pytań, historię...

 Kilkoro bohaterów - wspominany powyżej starzec, para androidów, pewien zadufany w sobie reżyser, aktorzy, widzowie... - każde z nich odgrywa tu swoją ważną rolę, wprowadzając do tej opowieści emocje, zamęt, ale z czasem i coś na wzór kolejnych elementów uporządkowanej (przedziwnie, ale jednak) całości, z której wyłania się historia o życiu, człowieczeństwie, próbie zburzenia za wszelką cenę tego, co jest uznawane powszechnie za normalność. Oczywiście to moje subiektywne odczucia, gdyż tak naprawdę komiks ten ma nieskończoną liczbę swoich obliczy i interpretacji, co samo w sobie jest czymś pięknym.

 Pięknem są również ilustracje tego tytułu, czyli klimatyczne, zadziwiające dbałością o każdy detal, płynne na polu łączących się cieni i konturów oraz mające w sobie coś z mroku, rysunki. To czerń, raz jeszcze czerń i dopiero potem szarość z bielą, które to kolory robią tu naprawdę świetną robotę. Trzeba docenić tu także ciekawe kadrowanie oraz lekkość wyrażania obrazem emocji, które właśnie jednym kadrem mówią więcej, niż dziesiątki słów.

Najważniejszą jest w tym wszystkim jednak nasza ciekawość względem tego, dokąd zaprowadzą nas kolejne strony i kolejne ilustracje. Tak naprawdę bowiem przez cały czas zastanawiamy się nad tym, co okaże się tu najważniejszym, kto przechytrzy pozostałych bohaterów, jaką będzie odpowiedź na pytanie o przesłanie tej historii. Ta wydaje się padać, aczkolwiek jak to już u tego autora i w tej serii po prostu jest, nie dla każdego będzie ona być może uchwytną, dlatego warto jest wykazać się tu wielką uwagą i pełnym zaangażowaniem podczas spotkania z tą opowieścią.

Rzecz całą reasumując - komiks pt. „Leśny dziad”, to kolejna udana odsłona tej jakże niezwykłej serii Luko Czakowskiego. Serii, która intryguje, zaskakuje, skłania do ważnych refleksji i oczarowuje swoją fabularną, ilustracyjną oraz emocjonalną wymową. To rzecz doskonała, ambitna i z pewnością nie najłatwiejsza w odbiorze, ale wiem dobrze, że właśnie takie odsłony literatury ciekawą wielu z nas najbardziej. Polecam.