Sandman. Koniec Światów. Tom 8

  Jakże pięknym, intrygującym i znanym literackim - ale też i filmowym, motywem jest to, że oto zagubieni wędrowcy trafiają do przytulnej gospody, by znaleźć tam schronienie przed nieprzychylną aurą, odpocząć, poznać i wysłuchać historii innych gości. I właśnie po ten motyw sięgnęli także twórcy komiksowego albumu „Sandman. Tom 8. Koniec światów”, który tu ukazał się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Egmont.

 Dwoje młodych ludzi - Brant i Charlene, podczas podróży trafiają nagle na niezwykle mroźną pogodę, choć jest czerwiec. To doprowadza do wypadku auta, a następnie dotarcia obojga do przedziwnej gospody – „Końca świata”. Tam oboje zyskują opieką, spotykają niezwykłe postacie rodem z baśni, jak i wysłuchują ich opowieści... 

 Opowieści, m.in. o człowieku balansującym na granicy dwóch miast - realnego i ze snu...; kolejno o misji pewnego dyplomaty z magicznej krainy, który nie wysłuchawszy polecenia swej królowej trafia do nieznanego, mrocznego wymiaru...; dalej o morskich przygodach młodego Jima, który uciekłszy z domu trafia na rozmaite okręty, spotyka przedziwne osoby, a i nawet widzi najprawdziwszego morskiego węża...; czy też o losach młodego chłopca o imieniu Prez, któremu miało być pisane sprawowanie urzędu Prezydenta Stanów Zjednoczonych - w jakiejś mierze to się stało, ale też i wielkie koszmary, których musiał również doświadczyć...

 Na końcu pojawia się zaś historia, która wieńczy sobą relację o Brantcie i Charlene, wyjaśnia okoliczności ich pojawienia się w gospodzie, jak i też mówi to, co stało się z nimi dalej...

 I mamy tu drogie Panie i Panowie rzecz naprawdę ciekawą, która z jednej strony wpisuje się pięknie w Uniwersum Sandmana - magia, lawirowanie pomiędzy jawą i snem, mroczne potwory oraz szczypta dobrego, nierzadko ciętego humoru..., zaś z drugiej zaskakuje samym spojrzeniem na ten świat, który poznajemy niejako z drugiej, a czasami i trzeciej ręki za sprawą opowieści gości starego zajazdu. I to jest coś nowego, zaskakującego, odkrywczego, co mnie osobiście - co tu dużo mówić, urzekło.

 Fabularnie jest cudnie - wstęp wprowadzający nas w tę historię i jej finał z udziałem pary przypadkowych (choć nie do końca) podróżników..., a pomiędzy jakże barwne, malownicze w swym słowie i obrazie, kompletnie różne historie, które nawiązują do magii, przenikania się wielu wymiarów rzeczywistości, snu i śmierci. I każda z nich ma w sobie coś niezwykłego, co czasami nas rozśmiesza, czasami zasmuca, a jeszcze niekiedy przeraża swoją mroczną wymową. I pięknie odkrywa się tę opowieść, jawiący się w końcowej fazie jej przewodni motyw oraz jakże ciekawe nawiązania do poprzednich odsłon Uniwersum, co docenią w szczególny sposób fani serii. I dodam tylko, że jest to scenariusz Neila Gaimana, co w zasadzie mówi wszystko.

 Ilustracje - autorstwa Michaela Allreda, Marka Buckinghama i Tony'ego Harrisa..., zachwycają nas swoją różnorodną postacią, gdy w jednej historii jest to malowniczość, rozmach, dbałość o każdy szczegół i maestria płynnej kreski..., zaś w innej surowość przekazu, skromność, prostota formy. I to samo można rzec o tuszowaniu, kadrowaniu oraz wybranej kolorystyce - zawsze różnej. Jednakże w mej ocenie to właśnie to czyni te ilustracje tak barwnymi i intrygującymi, a i też o naprawdę wysokiej jakości komiksowej sztuki ilustracji, możemy tu mówić.

   To dobra opowieść, który porywa nas swoim klimatem i fabularną postacią od pierwszych chwil lektury, trzyma w napięciu w zasadzie do ostatniej strony i urzeka ilustracyjnym pięknem. Do tego dochodzi ten jakże specyficzny klimat tej serii, łączącyy w sobie coś z baśni, obyczajowego dramatu i mrocznego horroru fantasy w jakże spójną, wyjątkową, znakomitą całość. I rzecz jasna znakomitą jest nasza lektura tego komiksu, która zapewnia moc wrażeń, doznań i emocji, o których to trudno jest zapomnieć przez bardzo długi czas.

Sięgnijcie po komiksową opowieść „Sandman. Tom 8. Koniec światów” – dla świetnej rozrywki, niezapomnianych przeżyć, zaskakującego spojrzenia na to Uniwersum. Polecam – naprawdę warto.