Wersja dla osób niedowidzących
Uleczkaa38
-
Sandmana nigdy za wiele! Z tą myślą przychodzę do was z recenzją najnowszej, dziewiątej odsłony tej komiksowej serii, która nosi intrygujący tytuł „Panie łaskawe”. To właśnie na ponad 350 stronach tej pozycji poznamy poruszającą historię o zemście matki, za którą kryje się jednak znacznie więcej sekretów, aniżeli mogłoby się wydawać. Tytuł ten ukazał się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Egmont.
Oto Lyta Hall - matka zmarłego chłopca o imieniu Daniel. To właśnie ona zwraca się do bogiń zemsty z prośbą o ukaranie tych, którzy doprowadzili do porwania dziecka. One - Erynie, wiedzą doskonale, kogo ukarać... Tym kimś okazuje się sam Morfeusz - Sen z Nieskończonych. Tyle tylko, że za zemstą i karą kryje się coś znacznie mroczniejszego, czego dotąd nigdy nie zaznało Śnienie. Aż do tej chwili, która zmieni wszystko...
To przedostatni tom serii... i powiem wam, że im bliżej jej końca, tym jest lepiej. Oto mamy przed sobą intrygującą, długą, dopracowaną w każdym względzie i niezwykle emocjonującą opowieść, w której uświadczymy magii, walki na śmierć i życie, dotknięcie najgorszych koszmarów i upodlenia. Znajdziemy w niej również kluczowe wydarzenia dla całego Śnienia, które zmienią to miejsce na zawsze. I tradycyjnie Neil Gaiman zaprasza nas tym komiksem do świata mrocznej baśni fantasy, w której nic nie jest pewnym do końca, ale wszystko jest fascynującym...
Wiele się dzieje na polu scenariusza tego komiksu, gdyż dramat samej Lyty Hall - choć najważniejszy, to jednak tylko jeden z ważnych wątków, gdyż mamy tu jeszcze zawsze intrygujące spotkanie z Krukiem, z poszukującą ważnej zguby Maligną, jak i oczywiście z samym Sandmanem, którego los wydaje się z góry przesądzonym. I przeplata się tu senna magia z realnym życiem, powracają wątki zaczęte w poprzednich tomach oraz nie brak emocji, które w moim przypadku wywołały łzy na twarzy. Bo jeśli spędziło się z tym cyklem tak wiele czasu, to trudno jest go żegnać...
Ilustracje mogą się podobać, lub nie. I nie może to dziwić, gdyż w dużym stopniu różnią się one od szat poprzednich tomów - choćby ukłonem w stronę cartoonowej formy, ale też i pociągnięciem kreski, tuszowaniem, doborem kolorów. Jednakże mnie osobiście przypadły one do gustu, wobec czego muszę docenić pracę ich twórców - Marca Hempela, Richarda Case'a oraz D'Israeli. Do tego dochodzi tradycyjnie już ładne i eleganckie wydanie, gdzie mamy twardą oprawę, spójną z poprzednimi tomami okładkę, jakość papieru i druku.
I oczywiście można sięgnąć po ten album bez znajomości poprzednich odsłon serii - bo i wtedy będziemy mieć do czynienia z klimatyczną, dobrze poprowadzoną, fascynującą historią fantasy. Jednakże wówczas stracimy wiele smaczków, aluzji, nawiązań do scen z innych tomów i emocji, które jak już wam wspominałam, są niezwykle mocne. Bo choć przed nami jest jeszcze jedna część, to nie da się ukryć, że to właśnie ten dziewiąty tom jest kluczowym, przełomowym, najważniejszym dla całego Uniwersum.
To czyta i ogląda się iście wybornie, pasjonując każdą ze stron, każdą ze scen, każdym z kadrów. I od samego początku dajemy się porwać tej relacji, wsiąkamy w ten mroczny świat jawy i snu, żyjemy losami bohaterów. I oczywiście bawimy się tu świetnie do samego końca, który przybiera niezwykle symboliczną postać, wobec czego nie sposób jest zapomnieć o nim przez bardzo długi czas. I z pełną świadomością mogę powiedzieć, że jest to najlepsza część w całej serii.
Komiks pt. „Sandman. Tom 9. Panie łaskawe”, to rzecz wielka, znakomicie wykonana, mająca wiele do zaoferowania i ukazująca pełnię wielkości tak tej serii, jak i pisarskiego talentu Neila Gaimana. Sięgnijcie po tę pozycję – naprawdę warto.
