Samuraj I Stich. Tom 3

  Jeśli polubiliście komiksową mangę „Samuraj i Stich”, czyli znakomitą opowieść o przygodach, losach i przyjaźni samuraja z małym przybyszem z kosmosu..., to mam dla was dobrą wiadomość. Oto nakładem Wydawnictwa Egmont ukazała się właśnie w naszym kraju najnowsza, trzecia i zarazem finalna odsłona tej serii. Zapraszam was do poznania recenzji tej pozycji, którą mogłam odkryć za sprawą serwisu Sztukater.pl.

 Na opowieść tę składa się wiele barwnych historii z udziałem pary tytułowych bohaterów - samuraja Meisona i kosmity Sticha, którzy to m.in. będą musieli doświadczyć na własnej skórze codzienności życia w technologicznie ulepszonej i poddanej de facto władzy robotów wiosce Tanaka...; kolejno stawić czoła nieodgadnionemu doktorowi Jumbie...; dalej sprostać takim elementom prozy życia, jak nowa przyjaźń, rola nauczyciela, rodzinne relacje oraz tęsknota za domem, który będzie dotyczyć oczywiście małego przybysza z gwiazd. Pojawia się tu również widmo największego koszmaru - wojny...

 Twórca tej znakomitej mangi - Hiroto Wada, wyszedł oto z założenia, że jeśli kończyć opowieść, to tylko w spektakularnym, mocnym i zaskakującym stylu. Mamy tu bowiem do czynienia nie tylko z najobszerniejszą odsłoną tej serii - liczącą sobie ponad 220 stron, ale też i absolutnie nieprzewidywalną jej postacią, o czym przekonujemy się wraz z lekturą ostatnich rozdziałów. Do tego autor zamyka tu pięknie wszelkie rozpoczęte wątki, udziela odpowiedzi na najważniejsze pytania oraz daje nam wspaniały obraz tego, jak bardzo zmienili się Meison i Stich za sprawą swej przyjaźni...

 Fabularnie jest tak, jak być powinno - krótkie rozdziały, moc komediowych akcentów, fascynujące spojrzenie na nowoczesne technologie z androidami w roli głównej oraz walka, która czasami przybiera postać pojedynków, zaś innym razem wielkich bitew. I to jest ta bardziej awanturniczo-przygodowa postać tej relacji, gdyż jej drugie oblicze skupia się na nieco bardziej przyziemnych, wręcz obyczajowych kwestiach - na czele z zazdrością o nowych przyjaciół, konfliktem Meisona z ojcem, czy też coraz większym przywiązaniem samuraja i małego kosmity do siebie nawzajem, co siłą rzeczy wiąże się z wielką odpowiedzialnością. To dobra historia, która intryguje, zaskakuje, bawi do samego końca.

Hiroto Wada zadbał również o ilustracyjne oblicze tej mangi, dając nam bardzo klimatyczne, pociągnięte lekką i zarazem nieco surową kreską oraz wypełnione wielkimi emocjami, rysunki. Mamy w nich jakość, dbałość o szczegóły, fachowość kadrowania oraz rzecz chyba tak naprawdę najistotniejszą - połączenie japońskiego klimatu z przednim humorem. Całości efektu dopełniają biel i czerń, czyli tradycyjne kolory dla azjatyckiej mangi.

Wielką wartością tego tytułu jest to, że stanowi on sobą idealną propozycję dla bardzo szerokiego grona odbiorców. Otóż będzie bawić się tu świetnie zarówno dziecięcy miłośnikom komiksowej fantastyki, jak i dorosły fan dobrej mangi spod znaku akcji, przygody, ale też i komedii, gdyż zawarty tu humor jest nie tylko świetnym, ale też i ze wszech miar bezpiecznym dla dziecka oraz idealnie inteligentnym dla dorosłego czytelnika. To sprawia, że po mangę tę może sięgnąć w mej ocenie absolutnie każdy.

Komiksowa manga „Samuraj i Stich. Tom 3” stanowi sobą pożegnanie z tą opowieścią, co oczywiście nas smuci. Jednakże jest to tytuł godny finału niniejszego cyklu, który cechuje jakość, inteligencja przekazu, wielka widowiskowość i emocje, wobec których nie można przejść obojętnym. I dlatego też z jak największym przekonaniem polecam i zachęcam was do sięgnięcia po tę pozycję.