Piotr Stanisław Issel

ZRZUCIĆ JARZMO

 Jako większość zaczynamy żyć
w zaułkach wegetacji.
Jako mniejszość tkwimy w szponach
szybkiego zysku, zakłamanej polityki,
niegodziwych praktyk korporacyjnych,
nieuczciwie konkurencyjnych koncernów,
i zaborczej wszystkowoli,
narkotycznego uroku i blichtru
wszelkiej władzy.

Miłość i troskę zarezerwowaliśmy
dla najbliższych.
Tkwiące w nas odruchy
współczucia, dobra i empatii
zabarykadowaliśmy w licznych
ukrytych niszach,
skąd często przemienione bezczynnością
wypełzają wężami grzechu i bezprawia.

Trzeba zrzucić to zgubne jarzmo,
które kark nasz zgina –
podniesionym wzrokiem
ogarnąć horyzonty i Kroczyc uparcie
w rytmie ożywczego serca,
aż przebudzony umysł wygrzebie się
z przepastnego dołu
zmarnowanego czasu.

I zabrzmią pieśni wyzwolonego zrozumienia.
Otrząśnięci z obojętnego milczenia przeszłości
i beznadziei nieuchronnych rozstań
z pragnieniami, marzeniami
i własną wielkością –
przywróćmy zagubioną jedność
ze światem nieograniczonych możliwości
pod kopułą przyzywającego światła gwiazd.
Wydostańmy się wreszcie
z zaułkowej wegetacji
i pułapki niszczycielskiej zaborczości
na prosty, szeroki trakt
trwałej, kreatywnej przyszłości,
na czyste wody huczące kataraktami uczynków
dla urody wszędobylskiego życia.