Wersja dla osób niedowidzących
W kawiarni literackiej, niezwykłym zjawisku kulturowym schyłku wieku XIX i całego wieku XX, spotykało się warszawskie środowisko literackie, by zawiązywać kontakty i przyjaźnie. Wymieniano opinie o literaturze i sztuce, ferowano wyroki i tworzono hierarchie artystyczne, ale także plotkowano i prowadzono rozmowy towarzyskie skrzące się dowcipem i złośliwością. Widownię tego środowiskowego teatru stanowili wielbiciele literatury i rzesza snobów łakomych „wielkiego świata". W kawiarni literackiej komentowano także aktualne wydarzenia polityczne i dlatego w czasach zagrożenia swobód narodowych i obywatelskich bywała ona niebezpiecznym dla władzy ogniskiem niezależnej myśli i społecznego sprzeciwu. Ta solidnie udokumentowana książka przywołuje realia i klimat słynnych kawiarni literackich Warszawy całego dwudziestego wieku. Prowadzi czytelnika przez lokale młodopolskie – Miki i Udziałową, przez legendarne już kawiarnie okresu międzywojennego – Pod Pikadorem z jego estradą poetycką, Małą Ziemiańską ze skamandryckim półpięterkiem, IPS-em
i SiM-em, aż do miejsc bliskich naszym czasom – maleńkiej kawiarenki PIW-u i sutereny Czytelnika.
O Autorze:
Andrzej Z. Makowiecki, historyk literatury, emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teatralnej. Zajmuje się historią literatury okresu pozytywizmu, Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, w swoich badaniach często uwzględnia perspektywę socjologii literatury. Wyznaje zasadę, że po gmachu kultury nie należy się poruszać jak po świątyni i z miną wyższego wtajemniczenia, ale spacerować (nawet z rękami w kieszeniach) jak po własnym, niby znanym, ale odkrywanym ciągle na nowo domu. Jest autorem książek: Młodopolski portret artysty (1971), Tadeusz Żeleński (Boy) (1974), Trzy legendy literackie Przybyszewski – Witkacy – Gałczyński (1980), Młoda Polska (1981), Wokół modernizmu. Szkice (1985), Słownik postaci literackich (2000), także autorem lub współautorem kilku podręczników literatury dla liceów i studentów polonistyki. Rezerwując sobie prawo do gustu nieco staroświeckiego, ceni sobie z autorów obcych Marcela Prousta, Hermanna Hessego i Jorge Luis Borgesa, z rodzimych: Wacława Berenta, Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Andrzeja Kuśniewicza.
