Wykolejony | Autor: Michael Katz Krefeld

- Cześć, mówi Anton. Znalazłem kolejną...
- Co takiego? - usłyszał niezadowolony głos szefa.
- Kolejnego białego anioła.
________________________________________

Pewnie nie wiecie, gdyż na blogu praktycznie nie pojawiają się recenzje kryminałów, że w takie ciepłe dni bardzo lubię ten gatunek. Biorąc pod uwagę wysokość temperatur na zewnątrz z chęcią zabrałam się za Wykolejonego. Opis z tyłu mnie zaintrygował i wprost nie mogłam się doczekać, aż zacznę czytać. Jeśli spodziewacie się po tej książce, że jest kolejnym banalnym kryminałem... Nawet nie wiecie, jak bardzo się mylicie. To nie jest pierwsza powieść w dorobku autora i doskonale wyczuwa się jego doświadczenie w tej dziedzinie.

Michael Katz Krefeld zastosował bardzo skomplikowany sposób narracji, o którym nie poinformowano nas w opisie. Trzeba za to mocno podziękować, gdyż jest to naprawdę dobra niespodzianka. Historię opowiada trzech bohaterów - każdy ze swojego punktu widzenia i... w swoim czasie. Początkowo poznajemy Maszę. Dziewczyna bardzo chciała żyć na poziomie, dlatego też zgodziła się na, nie bardzo szlachetną, pracę dziewczyny na telefon. Jest rok 2010 a ona jest bardzo zakochana w swoim chłopaku, Igorze. Niestety, gdy ten przegrywa w karty sporą ilość pieniędzy sprzedaje Maszę, by spłacić długi. Dziewczyna od tamtej pory nie ma łatwego życia - składa się ono z wędrówek po barach, knajpach, domach lekkich obyczajów, by koniec końców wylądować na obrzeżach Sztokholmu. Z tamtego miejsca poznajemy losy innych takich jak ona - zapomnianych przez wszystkich, poniżanych kobiet.

Drugi narrator bardzo przypadł mi do gustu. Jego historia dzieje się w 1980 roku. Mam tu na myśli małego, dziesięcioletniego chłopca. Historia Erika z początku wydała mi się niczym więcej, tylko łagodną wstawką do tej książki. Jednak atmosfera przypomina tą, którą czułam oglądając kiedyś Misia Uszatka lub Pszczółkę Maję. Wiemy, że zaraz coś musi się stać - jest za spokojnie. Szkoda, że rozdziałów z punktu widzenia Erika jest tak mało. Mimo, że napięcie, które czułam podczas czytania ich mało mnie nie rozsadziło.

Ostatnim narratorem jest ten, którego spodziewałam się jako jedynego. Przypadł mi do gustu chyba jeszcze bardziej niż Erik. Thomas 'Ravn' Ravnsholdt jest detektywem, którego życie nie potraktowało łagodnie. Miłość jego życia została zamordowana a sprawcy nigdy nie ujęto. Poznajemy go w roku 2013 - jest na przymusowym zwolnieniu i jedyne, na czym mu zależy to fakt, by nie wytrzeźwieć za szybko. Nie wiadomo czemu postanawia pomóc matce, która dalej poszukuje, zaginionej kilka lat wcześniej, córki.

Akcja rozgrywa się w Danii i Szwecji, jednak nie spodziewajcie się urzekających opisów krajobrazów. Ravn prowadzi nas po tych najgorszych zakątkach Kopenhagi i Sztokholmu. Szczególnie to drugie miasto przedstawione jest jako prawdziwe piekło, w którym handel ludźmi, prostytucja i inne takie są na porządku dziennym, a policja udaje, że nic nie widzi.

29 listopada 2010 roku. Dzień 33. Zostało jeszcze ponad czterysta. Nazywam się Masza. Mam dwadzieścia jeden lat. Trafiłam do piekła. To mój pamiętnik. Adresowany do mnie, tylko do mnie. Wiem, że nie jestem pisarką. Mojego pamiętnika nie da się porównać na przykład z Córką czarownicy. Piszę go, żeby przetrwać. Przeżyć. Aby pamiętać, że nadal żyję. Mama twierdziła, że mogę zostać nauczycielką, że mam głowę do nauki. A ja wtedy mówiłam: komu by się chciało zajmować gówniarzami innych ludzi za głodową pensję? Dzisiaj robiłabym to za darmo. Ale nie jestem nauczycielką. Jestem nikim.

Bardzo przypadł mi do gustu styl autora. Od samego początku nie mogłam się oderwać od czytania. Cieszę się, że to pierwszy tom serii, i będą następne. Z pewnością zabiorę się za nie, kiedy tylko wyjdą. Michael Katz Krefeld poradził sobie znakomicie, jeśli chodzi o gatunek kryminalny. Wszystko wyjaśnia się bardzo stopniowo - jest jak lawina. Wystarczy poruszyć mały kamyczek, a poleci następny...

Jeśli chodzi o postacie są doskonale dopracowane. Zapałałam sympatią do Kruka, bo to właśnie oznacza pseudonim Ravn, i Maszy. Pamiętnik dziewczyny czytało mi się najlepiej. Było w nim tyle uczuć... Autor doskonale wyraził to, co czułby każdy w takiej sytuacji. Nie spodziewałam się, że tak bardzo spodoba mi się ta książka. Nie czytam dużo kryminałów, jednak ten jak na razie stał się moim ulubionym. Już nie mogę się doczekać następnych tomów!

I chciałabym stąd odejść, zanim wszystkie się pozabijamy.
Łaski nie ma.

Ciekawi mnie, czy autor wzorował się na kimś pisząc Wykolejonego, czy po prostu zadziałała wyobraźnia. Ja nie dałabym rady napisać czegoś takiego. Wydaje mi się, że problemem nie jest brak wyobraźni, tylko brak odwagi. Krefeld wykonał naprawdę dobrą robotę i nie ma co tego kwestionować. Każdy miłośnik kryminałów powinien zapoznać się z tą pozycją. Myślę, że warto.

Życie bywa przewrotne i nieprzewidywalne... Czasem wydaje nam się, że wsiedliśmy do dobrego pociągu, który zawiezie nas do celu podróży - szczęścia, radości, rodziny i spokoju ducha. Czasem jednak zdarza się, że pociąg zostaje wykolejony w najmniej spodziewanym momencie i dalszą trasę musimy pokonać pieszo - raniąc sobie stopy i z każdym krokiem tracąc siły i wiarę...

Tak właśnie było w życiu Thomasa! Jego pociąg nagle się wykoleił i pozbawił go tego, co kochał najbardziej... Ta strata sprawiła, że nie potrafił iść dalej dawną trasą i krążył w miejscu - w oparach alkoholu - nie mogąc odnaleźć się w nowej i mrocznej rzeczywistości.

Prócz wspomnianego wyżej gliny poznajemy jeszcze parę osób, których losy śledzimy równolegle... Autor serwuje nam wycieczkę nie tylko po różnych postaciach, ale również po datach! Trzeba zatem zwracać uwagę na to, czy czytamy o przeszłości czy już o teraźniejszości.
Poznajemy Maszę, którą nadmierne zaufanie do ukochanego wprowadza w koszmarne tarapaty, z których trudno się wyplątać... Tak to jest, kiedy się komuś zbyt wcześnie zaufa! Masza jest tutaj niezwykle ważną postacią, która pokazuje nam zakazany, brudny i przerażający świat prostytucji. Dziewczyna nie ma lekkiego życia i z każdą przeczytaną stroną współczułam jej coraz bardziej! Najgorsze jest jednak to, że świat opisany w książce naprawdę istnieje! Ludzie są tam po prostu towarem, który można sprzedać, bądź kupić i przez lata wykorzystywać... Trzecią osobą, której losy pokazuje nam autor jest młody chłopiec, który jednak wykoleił się tak samo jak pozostałe dwie postacie...

Akcja rozwija się powoli, ale mimo tego książka zaciekawia już od pierwszych stron. Autor podaje nam pozornie przypadkowe kawałki układanki i dopiero po jakimś czasie podpowiada, w jaki sposób je do siebie dopasować... Parę różnych wątków niespodziewanie łączy się w jedną, spójną i zaskakującą całość!

Przed jednym Was jednak przestrzegam – nie czytajcie opisu na okładce! Przeczytawszy go popsujecie sobie część fabuły, którą autor skonstruował tak, aby trzymać nas w niepewności przez cały czas... To, czego możecie dowiedzieć się z zapowiedzi na książce jest skrzętnie ukrywane przez Krefelda, dzięki czemu czytelnik może sobie pozwolić na domysły! Moje były absolutnie błędne i dzięki pominięciu wiadomości z okładki byłam zaskoczona tym, co się działo w książce. A działo się naprawdę wiele!

Autora należy pochwalić za zaskakującą dbałość o szczegóły... Akcję obserwujemy bowiem nie tylko oczami narratora, ale również uszami i nosem! Krefeld wplata bowiem w akcję różnego rodzaju przeboje muzyczne (które później dźwięczą w głowie) i przywołuje liczne zapachy - nie koniecznie pozytywne. Dzięki temu czytelnik z łatwością może się wczuć w fabułę i pojąć grozę sytuacji. Trzeba przy tym zauważyć, że wszystkie opisy są niezwykle plastyczne i poruszające wyobraźnię. Poznajemy przy tym mroczny świat przestępców, ciężkie życie prostytutek (które spłacają swój dług i nie mogą „zmienić pracy") i pewnego psychopatę, który zamienia kobiety w białe posągi... Więcej nie zdradzę, bo właśnie odkrywanie najróżniejszych tajemnic jest tutaj największą przyjemnością!

Jedyne, czego mi nieco brakowało to dokładniejszy opis psychopaty... Przyczyn jego zaburzenia, jego koncepcji działania, marzeń. To jest jednak moje „skrzywienie zawodowe", gdyż jako pedagog zawsze szukam przyczyn. I chociaż były one tutaj pośrednio podane, to wolałabym dokładniejszej analizy. Nie mogę jednak zbyt wiele wymagać od kogoś, kto nie musi się fascynować psychologią! Nie byłabym sobą, gdybym jednak troszkę nie pomarudziła...

Wykolejony należy do tego rodzaju kryminałów, które wciągają już od pierwszych stron i nie wypuszczają czytelnika ze swoich objęć aż do ostatniej kropki. Trudno się jednak dziwić, że jestem zachwycona, skoro prawa do książki sprzedano do 18 krajów. Michael Katz Krefeld został okrzyknięty nową gwiazdą skandynawskiego kryminału i otrzymał dwie nagrody – za najlepszy debiut kryminalny i jednocześnie najlepszy kryminał roku! Moim zdaniem te dane mówią same za siebie – jeżeli lubicie wciągające kryminały, które sprawiają, że zapominacie o otaczającym Was świecie – nie wahajcie się i sięgnijcie po tę pozycję! Akcja pędzi bowiem z prędkością światła, a książka czyta się praktycznie sama – ja połknęłam ją w półtora dnia i żałowałam, że jeszcze nie ma drugiego tomu!

Na szczęście już w październiku zaspokoję swoją ciekawość i dowiem się więcej o detektywie Rawnie! Wtedy bowiem ujrzy światło dzienne drugi tom przygód mojego nowego ulubionego bohatera!