Słodkie Sekrety Czyli Bezglutenowe, Roślinne Historie Pisane Lukrem | Autor: Weronika Madejska

Nikt nie podejrzewałby książki kulinarnej o to, że ma fabułę. I słusznie. Ale wyobraźmy sobie, że po wielu, wielu latach diety tradycyjnej dowiadujemy się, że miłość naszego żucia to weganin, nasze dziecko ma nietolerancje pokarmowe albo lekarz zaleca do jedzenia jedynie warzywa i owoce. A jednak – to nie koniec świata! I właśnie o tym jest ta książka.

Ograniczenia są tylko w głowie – można by pomyśleć, trzymając w ręce Słodkie sekrety Weroniki Madejskiej. Ta dwudziestoletnia dziewczyna ma wiele cech, którymi może nas zawstydzić. Nie mówię tu o fakcie, że w tak młodym wieku wydała już drugą książkę (pierwsza to Bez glutenu. Bez wyrzeczeń), ale raczej o drodze, którą musiała pokonać, by dojść do momentu życia, w którym się znajduje – bycia zadowoloną z tego, kim jest. Ze względów zdrowotnych musiała wyeliminować gluten ze swojej diety, ale poradziła sobie z tym bardzo dobrze. Zrewolucjonizowała swoją kuchnię. Słodkie sekrety to zbiór przepisów na desery. Ale jakie – wegańskie i bezglutenowe! Choć autorka w swoim sposobie odżywiania nie wykluczyła nabiału, odpowiada na (coraz częstsze!) potrzeby innych i opracowała receptury na słodkości, które może zjeść każdy, bez względu na preferencje żywieniowe.

Najpierw napiszę tylko: jestem oczarowana tą książką, a później przejdę do omówienia jeszcze paru szczegółów dotyczących Słodkich sekretów. Otóż: nie miałam do czynienia z wieloma książkami kulinarnymi (a już na pewno nowymi i wegańskimi), ale nie wiem, czy w którejś pewne sprawy zostały rozwiązane lepiej. Tutaj Weronika Madejska podchodzi do tematu bardzo praktycznie – najpierw wszystko wyjaśnia. I pisząc „wszystko”, naprawdę mam na myśli w s z y s t k o. Od porad dotyczących czytania etykiet poprzez własną przygodę bezglutenowo-wegańską i porad w stylu „Najważniejszą zasadą korzystania z przepisu jest... nietrzymanie się przepisu” aż do krótkiej charakterystyki niezbędnego sprzętu (wraz z cenami orientacyjnymi) i (nie)oczywistych oczywistości odnoszących się do przygotowania w domu różnych rodzajów mleka roślinnego, musów, jogurtów, lukru, masła orzechowego, a nawet bezy. Wstępnych treści informacyjnych jest tak dużo, że trudno przez nie przebrnąć i to dla mnie jedyny minus tej pozycji. Minus niebędący tak naprawdę wadą, bo przecież taki mininiezbędnik jest na wagę złota. Co więcej? Książka jest bardzo czytelna i łatwo przyswajalna dzięki idealnemu podziałowi przepisów. Kategoryzowanie ich nie tylko na pory roku, ale i na codzienne, wyjątkowe, na szybko i dla malucha było strzałem w dziesiątkę! Książkowa nawigacja nigdy nie była prostsza.

Jak zrobić budyń z ryżu? Które mleko roślinne jest najprostsze i co zrobić, żeby było bardziej kremowe? Czy jest możliwe zrobienie bezy, kiedy nie używa się ani jajek, ani cukru? Jak zrobić wegański tort? I czy nieśmiertelne poglądy, że weganizm jest drogi, a weganie jedzą tylko trawę i kamienie, bo nic innego nie mogą, okaże się potwierdzonymi informacjami? Na każde z tych pytań i na jeszcze więcej odpowiedź znajdziecie w „Słodkich sekretach” Weroniki Madejskiej. Jeśli chcecie poszerzyć swoje kulinarne horyzonty, spróbować czegoś nowego albo po prostu obserwować przerażoną minę koleżanki zajadającej się wegańskim sernikiem po tym, jak powiecie, że nie użyliście do niego ani mleka, ani jajek, ani nawet sera – droga wolna. Niech wiedza, którą posiądziecie, będzie waszym słodkim sekretem.