Mroczna Toń | Autor: A.J. Banner

Znam łacińską nazwę każdej rozgwiazdy, ale nie pamiętam własnego nazwiska. Wszystko jest dla mnie nowe, czuję się jak zafascynowane światem dziecko, a nie trzydziestoczteroletnia kobieta wracająca do zdrowia po urazie głowy. Podobno uczyłam na uniwersytecie w Seattle, ale nie pamiętam. Miałam życie. Teraz mam tylko tę wyspę, męża, który nie odstępuje mnie na krok i dziwny, powracający sen.
W rzadkich przebłyskach pamięci układam mozaikę ze wspomnień, która różni się od tego, co mówi Jacob. Coraz bardziej zdezorientowana krok po kroku docieram do prawdy, ale ktoś próbuje mi przeszkodzić. Muszę być szybsza. Takie słowa znajdujemy na okładce powieści Mroczna toń, której bohaterka, Kyra, jest biologiem morskim. W wyniku wypadku, do jakiego dochodzi podczas nurkowania, traci pamięć do czterech lat wstecz. Jest teraz całkowicie zdana na męża, co zaczyna powodować u niej coraz większą konsternację. Tym bardziej, że nie może przypomnieć sobie, kim jest Aiden Finlay, który pojawia się w jej umyśle.

To nie jest moje pierwsze spotkanie z książką, w której narracja została przekazana w ręce bohatera cierpiącego na zaniki pamięci. Zbudowanie takiej postaci jest niezwykle trudne, tym bardziej, że trzeba przekonać czytelnika do tego, że ma do czynienia z autentyczną osobą. Autorce tej powieści udało się to zrobić. Fascynowało mnie to, że zagłębiam się w tajniki umysły Kyry i wraz z nią próbuję odnaleźć odpowiedzi na dręczące ją pytania. To było niezwykłe.

Całość zaczyna się dość niewinnie, akcja rozkręca się powoli, ale później mknie już jak szalona. Nie sposób nudzić się w trakcie lektury. Nic nie jest tutaj przewidywalne i do samego końca nie wiedziałam, jaki finał będzie miała ta historia. Do tej pory nie potrafię pozbierać szczęki z podłogi po dotarciu do zakończenia. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Autorce udało się utrzymać mnie w napięciu. Pochłonęłam tę powieść jednym tchem. Nie potrafiłam się od niej oderwać. Musiałam dowiedzieć się, jakie tajemnice skrywa przeszłość Kyry. Nie wiedziałam, czy właściwie mogę ufać jej mężowi. Jacob został bardzo dobrze wykreowany i czasem jego pomysłowość zbijała mnie z nóg. Dlaczego? O tym musicie przekonać się sami.

Ta powieść to kawał dobrego thrillera psychologicznego. Tam, gdzie powinno być napięcie – było napięcie, tajemnice były odkrywane stopniowo. Miałam czas na snucie domysłów, które później okazały się nietrafione, ale to akurat ogromny plus. Nie lubię, gdy historie są przewidywalne. Spodobało mi się to, że autorka skupiła się przede wszystkim na psychice bohaterów i pozwoliła nam się w niej zagłębić. Dodatkowo zagrały tutaj opisy okoliczności przyrody, które przeważnie przeszkadzają mi w lekturze i sprawiają wrażenie sztucznego zapychacza miejsca.

W trakcie czytania powieści w mojej głowie kłębiło się wiele pytań. Zastanawiałam się, na ile faktycznie znam moich znajomych. Kyra przekonała się, że najbliżsi mogą skrywać bardzo mroczne tajemnice. Po raz kolejny mogłam też spojrzeć na problem amnezji, o którym w dalszym ciągu wiem niewiele, choć czytałam dużo książek. A.J. Banner stanęła na wysokości zadania. Wzięła się za dość trudny gatunek, niełatwo jest bowiem stworzyć dobry thriller psychologiczny, ale w jej wykonaniu to jest majstersztyk pod każdym względem. Będę z niecierpliwością czekać na jej kolejną powieść. Mam nadzieję, że nie będę musiała na nią długo czekać.