Lunatycy | Autor: Hakan Eriksson

Od kilkunastu miesięcy świat żyje problemem imigrantów, dotyczy on głównie krajów europejskich. W zmieniającej się rzeczywistości zagrożenie atakami terrorystycznymi stało się częścią codzienności. Chociaż nigdy nie interesowałam się polityką, od pewnego czasu z lękiem śledzę najnowsze wiadomości. Gdy wydawnictwo Edipresse wydało książkę, której fabuła opiera się na walce z terroryzmem, musiałam ją przeczytać. Dodatkową zachętą był fakt, że autor thrillera „Lunatycy”, Szwed Håkan Eriksson, chociaż nie należy do czołówki skandynawskich pisarzy, odpowiedni warsztat zdobył przez lata pracy jako dziennikarz oraz ekspert ds. gospodarczo-politycznych.

Młody chłopak, Jamal Abu al-Kair, mieszka z matką w sztokholmskiej dzielnicy blokowisk socjalnych. Jako potomek imigrantów z Iraku ciągle czuje się wyrzutkiem społeczeństwa. Porzucony przez dziewczynę, bez pracy i perspektyw, włóczy się z podobnymi do siebie kolegami po okolicy, gra w kręgle, trenuje kickboxing. Pod wpływem przyjaciela zwraca się w stronę religii – dyskutuje z lokalnym imamem, jednocześnie nawiązując w internecie kontakt z niebezpiecznymi ludźmi. Dwaj nauczyciele, każdy inaczej interpretujący słowa proroka, wpływają na jego poglądy i osobowość.

Mohammed el-Mehti, to doświadczony i doskonale wyszkolony bojownik, który kieruje się jedynie najważniejszymi w jego życiu wartościami, wierząc, że święta wojna wymaga całkowitego poświęcenia. Przybywa do Szwecji, aby wypełnić powierzone mu przez zwierzchników bardzo ważne zadanie. Przybiera nazwisko Szafir al-Baroudi i rozpoczyna rekrutację wśród miejscowych wyznawców Allaha. Jego celem jest stworzenie komórki wywiadu oraz oddziału bojowników w pełni podporządkowanych jego planom.

Anette Jansson, komisarz wydziału kryminalnego szwedzkiej Policji Bezpieczeństwa Säpo, zajmuje się sprawą tajemniczego nagrania przedstawiającego brutalne pobicie młodego chłopaka. Zamaskowani mężczyźni katując swoją ofiarę wykrzykiwali coś głośno po arabsku, w tle znajdowała się płachta z napisem również w tym języku. Kobieta przeczuwa, że za tym przestępstwem może kryć się poważne niebezpieczeństwo, od dawna bowiem śledzi potencjalne powiązania zradykalizowanej młodzieży z grupami islamistów w Europie. Szwedzka policja stara się zrobić wszystko, aby zachować kontrolę nad wydarzeniami w kraju, jednak ciągle jest o krok za bojownikami.

Podczas czytania powieści „Lunatycy” uwagę przykuwa zwłaszcza przedstawienie rzeczywistości z perspektywy różnych bohaterów. Pozwala to śledzić akcję z perspektywy różnych grup społecznych – poznać codzienne czynności wywiadowcze szwedzkiej policji, a także metody rekrutacji i szkolenia oddziałów terrorystycznych. Autor używając całkowicie odmiennych punktów widzenia, ukazuje posiadaną wiedzę oraz wartości i przekonania, którymi kierują się bohaterowie książki. Dzięki temu postacie te stają się jeszcze bardziej realistyczne i intrygujące. Wyraziści, świetnie wykreowani bohaterowie, którym nieobce są cechy negatywne, wątpliwości, niewiedza, bezsilność czy zwątpienie, to zdecydowany plus powieści.

Håkan Eriksson należy do grupy ekspertów, która utrzymuje, że terroryści wcale nie muszą przybywać do Europy skryci w fali uchodźców, mieszkają tu bowiem od urodzenia. Bazy rekrutacyjne działają w wielu miastach, wystarczą jedynie odpowiedni instruktorzy i nauczyciele, żeby wyszkolić kolejne oddziały islamskich bojowników. Zwalczanie terroryzmu europejskiego możliwe jest jedynie policyjnymi środkami, przez co walka z problemem będzie nieefektywna, długa, pełna brutalności i pomyłek.

„Lunatycy” to trzymający w napięciu thriller oparty na strachu Europy przed atakami terrorystycznymi. Fabuła prowadzona jest w spokojnych rytmach, bez nagłych zwrotów akcji czy narastającego napięcia, jednak w końcowych rozdziałach nabiera rozpędu i rozmachu. Wszystko w tej książce jest świetnie przemyślane, a prowadzenie opowieści w ten właśnie sposób pozwoliło autorowi ukazać rzeczywistość z różnych perspektyw.

„Lunatycy” to powieść dobrze napisana, dojrzała i przemyślana. Wciągający klimat i powolnie rozgrywająca się akcja zmusza do refleksji oraz spojrzenia na świat z szerszej perspektywy i dostrzeżenia jak naprawdę wygląda dzisiejsza rzeczywistość.

Książkę polecam głównie fanom thrillerów z wątkiem politycznym, ale także osobom ciekawym sytuacji imigrantów w Europie.