Opętani Przez Duchy Egzorcyzmy W XXI Stuleciu | Autor: Wanda Prątnicka

Książka Wandy Prątnickiej to zdecydowanie jeden wielki bełkot i absurd. Nie potrafię inaczej określić rozważań tej rzekomej psycholożki, czy też parapsycholożki, która w każdym ludzkim cierpieniu i problemie doszukuje się opętania przez duchy. Zabierając się za tę książkę myślałam, że jest to pozycja dokumentalna, opisująca działania prawdziwych egzorcystów na przestrzeni wieków, aż do XXI stulecia. Jakie było więc moje niedowierzanie, gdy zaczęłam wczytywać się w tekst totalnie abstrakcyjny i niedorzeczny – bo jak inaczej określić treści, które sugerują, że każda choroba fizyczna, czy psychiczna to wina opętania, a to samo dzieje się w tematyce homoseksualizmu. Według autorki przyczyną homoseksualizmu nie jest mentalność ludzka i wolny wybór jednostki, a wtargnięcie w człowieka ducha płci przeciwnej, który będzie za nią wybierać odpowiedniego partnera czy partnerkę. Czytając to wszystko nie byłam pewna, czy będę umiała stworzyć poważną opinię na temat tak niepoważnej książki.

Kilka pierwszych rozdziałów nosi charakter w miarę przyzwoitych. Autorka opisuje swoje dzieciństwo i wcześnie wykryte zdolności „widzenia więcej”, mówi o śmierci i o tym, że wierzy w podania chrześcijańskie sugerujące, że prawdziwe życie zaczyna się właśnie po zgonie doczesnym. Tutaj jeszcze wszystko wygląda w miarę logicznie i przekonywująco. Najlepszym, ale oczywiście tylko w porównaniu do innych partii tekstu, rozdziałem jest ten traktujący o potrzebie rozmawiania o śmierci i przemijaniu. Prątnicka ciekawie mówi o tym, że koniec życia doczesnego to sprawa, która dotyczy nas wszystkich, a ulatująca dusza następnie będzie decydować o tym, że chce iść do nieba, czy jednak zostanie i zagubiona będzie się błąkać po świecie fizycznym. Można więc powiedzieć, że wstępne rozważania, choć na wskroś religijne, trzymają jakoś się w ryzach i można było wdrożyć się w ich lekturę. Psycholożka wspomina o swoich pierwszych działaniach leczniczych, o doskonaleniu metod wyciągania człowieka duszy innego, już zmarłego. I właśnie w tym momencie zaczynają się schody – autorka „totalnie odpływa” i każde jej kolejne zdanie nosi miano coraz bardziej zidiociałego.

Kompletnie zbulwersował mnie rozdział o rzekomych gwałtach duchów na ludziach. Kobieta chyba sama nie wierzy w to, co pisze. Nie jestem też w stanie uwierzyć, że ktokolwiek jest w stanie przyjąć do wiadomości, że to co ona zapisuje na kartach swojej książki to udowodniona prawda. Bo jak można uwierzyć w to, że zmarły mąż przychodzi w nocy do swojej małżonki i gwałci ją, a ona czuje, że ma obowiązek poddania się takim praktykom? Co to właściwie jest za śmieszna niedorzeczność i czysty, krystaliczny absurd!

Muszę się przyznać do tego, że nie byłam w stanie przeczytać tego „dzieła astropsychologii” od początku do końca. Czytałam je jedynie fragmentami, bo tylko na tyle pozwalał mi mój zdrowy rozsądek. Nie byłabym w stanie napawać się lekturą tych niedorzeczności. Uważam, że 75% treści tej książki to skandal i nie powinna ona być w ogóle wydawana. Nie śmiem zaprzeczać oczywiście, że wokół nas nie występują zjawiska paranormalne, jednak to, co miałam nieprzyjemność przeczytać musi być wierutną bzdurą.

Tak jak już wcześniej wspomniałam, według Prątnickiej każda ludzka dolegliwość to nic innego jak opętanie i chyba do każdego chorego, czy to w sposób fizyczny, czy psychiczny, powinniśmy zaprzestać wzywania lekarzy – najlepiej od razu dzwonić po egzorcystę, za którego się oczywiście podaje autorka tekstu.

Nie polecam, nie jestem w stanie powiedzieć niczego dobrego o tej książce. Wywołała u mnie jedynie palące zgorszenie i z pewnością wyląduje w najciemniejszych czeluściach mojej szafy, tak abym nie musiała jej oglądać.