Początek Koniec I Hot-Dogi | Autor: Kacper Kotulak

Czy tytuł może zachęcić czytelnika do sięgnięcia po książkę? Zdecydowanie tak. Czy opisy na tylnej okładce mogą zachęcić czytelnika do sięgnięcia po książkę? Również zdecydowanie tak. Wspominam o tym gdyż to właśnie te dwa elementy zachęciły mnie do sięgnięcia po książkę autora, którego twórczości wcześniej nie miałem okazji poznać. Po lekturze jestem w stanie stwierdzić, że nie tego się spodziewałem. Zdecydowanie książka nie miała niczego czego mógłbym się spodziewać. I to zdecydowanie jej ogromny atut.

Większość amerykańskich filmów katastroficznych, których akcja dzieję się w kosmosie ma bardzo zbliżone do siebie koncepcje. Nadciągająca wizja zagłady, zbieranie super ekipy, która zajmie się misją, podróż i kolejny raz Stany Zjednoczone uratowały Ziemię. W książce Kacpra Kotulaka jest zupełnie na odwrót. Jak większość, a być może praktycznie wszystko co dzieję się w książce. Rozpoczyna się od wielkiej katastrofy czyli zniszczenia naszej planety, a jednie parze amerykańskich kosmonautów udało się uratować na statku, który dotychczas zajmował się sprzedażą tytułowych hot dogów w centrum Nowego Jorku. Jak wspomniałem wcześniej nie tylko to jest w tejże książce zupełnie odwrotne od tego co możemy poznawać dzięki hoollywodzkim produkcjom. Potraficie na przykład wyobrazić sobie, że Czterej Jeźdźcy Apokalipsy swoją firmę wprowadzają na giełdę oraz organizują „luźne piątki” podczas których obowiązującym strojem są pstrokate szorty i humorystyczne krawaty? To tylko jeden z przykładów abstrakcji ukazanej w książce Kacpra Kotulaka. Powracając jednak do głównego wątku książki, głównymi bohaterami jest wspomniana wcześniej para amerykańskich kosmonautów, która niestety zawodzi w ostatniej ziemskiej misji i nie udaje im się zapobiec zagładzie naszego globu. To jednak dopiero początek ich przygody, a dokładniej rzecz biorąc tylko jednego z nich gdyż jedynie Nabuchodonozor Wilkins pozostaje przy zdrowych zmysłach. Wraz z dwójką kosmitów poznanych podczas ostatnich chwil istnienia Ziemi przemierza cały wszechświat poznając coraz to bardziej głębsze tajemnice, a jednocześnie zdając sobie sprawę z maleńkości swojego dotychczasowego domu. Przeżywając wraz z nim wszelakie przygody towarzyszy nam przede wszystkim niebanalne poczucie humoru autora.

Praktycznie każde zdanie, każda przedstawiona postać czy też trwający właśnie wątek zawiera w sobie nutkę ironii i prześmiewczości. Dodaje to książce oczywiście niezwykłej lekkości dzięki czemu jednym tchem czytamy „Początek, koniec i hot-dogi”. Moim zdaniem dodatkowym atutem jest, jak na skromne rozmiary ksiązki, szybkość i różnorodność akcji towarzyszącej bohaterom. Bardzo często wraz z Nabem przenosimy się niespodziewanie z miejsca na miejsce, poznajemy nowe cywilizacje czy też nawet przenosimy się w czasie. Z pewnością nie ma tu miejsca na nudę.

Nigdy nie będąc wielkim fanem science fiction czy też space opery postanowiłem jednak sięgnąć po książkę Kacpra Kotulaka z którego twórczością miałem przyjemność po raz pierwszy, a mam nadzieję, że nie ostatni. Wraz z ostatnią stroną zacząłem poszukiwać informacji nie tylko na temat samej książki, ale przede wszystkim jej autora. Oprócz takich kategorii jak „science fiction” czy też „space opera” znalazłem również takie określenia jak „funfiction”, „parodia”, „absurd”. Moim zdaniem „Początek, koniec i hot dogi” ma w sobie z każdego trochę, a razem daje nam to niezwykle interesującą lekturę, którą polecam wszystkim chcącym przeżyć zabawną, niezapomnianą, a przede wszystkim niebanalną przygodę w kosmosie.

Na Ziemię przyszedł czas. Asteroida leci w kierunku Ziemi, i nic jej nie powstrzyma. Chyba, że... Ostatnia nadzieja ludzkości- Komandor Freeman Bertleigh i Nabuchodonozor Wilkins wyślą rakietę, która uderzy w tę niszczycielską kulę głazu i ognia. Zaspojleruję Wam, że się im to nie uda. Przekładnia uwalniająca rakietę nie zadziałała, asteroida uderzyła w Błękitną Planetę, a życie na niej przestało istnieć.
Lecz co w związku z tym ma budka z hot-dogami? Jak się okazuje bardzo wiele, gdyż to właściciel wspomnianej budki jest Koordynator Końca Świata. Nazywa się Sinus Pi Czwartych (a jego pełne LICZBOWE imię ma wiele miejsc po przecinku). Jego przyjacielem jest natomiast Xijn Jumgroth. Tworzą oni naprawdę niesamowitą mieszankę wybuchową. Jako ostatni mieszkańcy Ziemi Nab i Freeman ruszają z kosmitami na wędrówkę po wszechświecie. Ich wycieczkę wszechświatoznawczą przerywa im KONIEC WSZECHŚWIATA.

No ile można prawda? Ale... są to główni bohaterowie, którzy chcą ten Koniec zatrzymać. W tym celu muszą prześcignąć znanego nawet nam Koordynatora w uzupełnieniu wszelkich dokumentów i zrobić wszystko aby to przeżyć. Czy im się to uda? Kim jest owy Koordynator, dlaczego jest tak niebezpieczny? Jaki sens mają wszystkie wymyślone zasady fizyczne, skoro każdy z nich został złamany?
Szczerze powiem, długo czekałem na odpowiedni moment, aby sięgnąć po „Początek, koniec i Hot-Dogi” autorstwa Kacpra Kotulaka. To zaskakujące połączenie napięcia, ogromnej dawki śmiechu, sarkazmu i nieprzewidywalności to mieszanka wybuchowa. Czytając tę powieść, nie mogłem się od niej oderwać.

„Początek koniec i Hot-Dogi” to zaledwie dwustu stronicowa książka na jeden wieczór, która spowoduje ból brzucha-oczywiście ze śmiechu. Znajomi, którzy widzieli tę książkę w moich rękach nie mogli dowierzać pewnym dialogom bohaterów i opisów sytuacji. Ja zresztą też byłem tego zdania

Moim zdaniem jest to swego rodzaju satyra, ośmieszająca korporacyjne życie,wszystkie zasady rządzące wszechświatem, a także poglądy wielu z nas. Centralny Urząd Międzygalaktyczny to prześmiewczy obraz każdego urzędu na świecie. Koordynatorzy Końca Świata biją się o to kto ma koordynować swój koniec „BO TAKA AKCJA MOŻE SIĘ NIE POWTÓRZYĆ”.

Fabula powieści jest bardzo interesująca. Wiele rzeczy w niej intryguje, wciąga i nie chce wypuścić do ostatniej strony. Jak raz wsiadłem na pokład z bohaterami, tak do tej pory nie mogę z niego wysiąść.
Styl pisania autora jest po prostu miodem na moje serce. Duża dawka humoru, sarkazmu i nierealnych wydarzeń jest tylko przykrywką dla ukrytych, poważniejszych spraw. Otóż autor w pewnym sensie zajął się naszą (ludzką) psychiką. Przedstawił dwie postacie, które całkiem odmiennie reagują na wydarzenia które przeżyli.

Na ogół roześmiany, wręcz głupkowaty Freeman Bertleigh załamuje się odkrywając, że nie jest sam we wszechświecie. Jego umysł potrafił znieść Koniec Świata, lecz nic poza tym. Natomiast Nab Wilkins, który był załamany stratą swojego domu wziął się w garść, i mimo tego, że trzech czwartych wiadomości o których rozmawiał z nowymi przyjaciółmi nie rozumiał, nie poddawał się. W końcu to on był pierwszy do uratowania Wszechświata. Czy takie porównanie zachowań nie jest obecne w bardziej przyziemnych i mniej znaczących sprawach? Jest ono obecne codziennie, mimo że nie zwracamy na nie uwagi, po pewnym czasie je zauważamy.

Jedyną wadą tej powieści jest to, że jest tak krótka. Przygody bohaterów były tak wciągające, że powieść pochłonąłem w mgnieniu oka. Ta książka zostawiła w moim sercu wyraźny ślad, wpędzając mnie w swego rodzaju książkowego kaca, którego nigdy nie ugaszę, gdyż jest to książka jedyna w swoim rodzaju. Polecam ją dosłownie każdemu. Dam Wam jednak małą radę. Czytajcie ją w odosobnieniu, żeby ludzie z Waszego otoczenia nie pomylili Was z mieszkańcami Szpitala Psychiatrycznego ;)