Fizyka Kwantowa I Jej Tajemnice | Autor: Sheddad Kaid Salah Ferron

Literatura dziecięca to gatunek, który jest bardzo bliski mojemu sercu z dwóch względów – po pierwsze dlatego, że mam w tzw. „jednym palcu” klasykę tej formy, z drugiej znów jestem na bieżąco z nowinkami, gdyż sama mam małe dziecko. Dlatego właśnie z ochotą i pasją przyglądam się nowym wydaniom literatury dla najmłodszych, która obecnie wydzieliła kilkadziesiąt różnych torów, nawiązujących do innych gatunków. Jedynym z moich ulubionych typów staje się obecnie dziecięca literatura naukowa, bądź też popularno – naukowa, która ma za zadanie przekazywać wiedzę najmłodszym w sposób posty, skuteczny, a także powinna przy okazji bawić i zachęcać do zdobywania wiedzy. „Fizyka kwantowa i jej tajemnice” autorstwa Sheddada Kaida – Salah Ferrona i Eduarda Altarribii to pozycja, która zwiera praktycznie wszystko, co potrzebne jest młodemu organizmowi, spragnionemu wiedzy i nowych informacji o życiu oraz otaczającym świecie. Ta książka jest dokładnie wyprofilowana i nawiązuje do tematów około – fizycznych; wprost – realizuje zagadnienia fizyki kwantowej. Statystyczny odbiorca byłby pełen wątpliwości: dziecko i fizyka kwantowa? Czy to jednak nie za wcześnie? Jak taka wiedza może się przydać pięciolatkowi, czy nawet ośmiolatkowi? Jak się okazuje, zdecydowanie może, a co więcej jej zdobycie pozwoli na wytłumaczenie wydarzających się wokół zjawisk, o które dzieci często pytają. Rodzice doskonale wiedzą, że ich pociechy pragną dogłębnie poznać świat, zrozumieć mechanizmy rządzące nami, naturą i wynalazkami ludzkimi. Niejeden z nas, opiekunów, usłyszał pytanie, dlaczego rzeczy spadają w dół, albo dlaczego tworzy się światło. Bywa tak, że nie jesteśmy w stanie sami, w prosty sposób wytłumaczyć tych zjawisk i tutaj z pomocą wkracza „Fizyka kwantowa”, a właściwie jej autorzy.

Mamy tu trochę historii powstawania teorii naukowych, biografie znanych fizyków, a przede wszystkim genialne tłumaczenie pojęć, których może nie rozumieć nawet dorosły odbiorca. Ja sama, czytając tę książkę mojemu synowi, łapałam się na tym, że o wielu rzeczach nie wiedziałam, lub też nie rozumiałam mechanizmu poszczególnych zjawisk. Ta publikacja, a właściwie jej treść była w stanie rozjaśnić wątpliwości, a syn po lekturze poczuł się usatysfakcjonowany. Co prawda, jeszcze wielu rzeczy nie zrozumiał, jednak ma dopiero cztery lata – na wszystko przyjdzie czas. Myślę, że taki ośmiolatek będzie w stanie wyciągnąć z tej książki więcej, a właściwie maksimum przekazywanej wiedzy.

Co jest największym plusem tego wydania? Oprócz treści, która jest dopasowana do predyspozycji najmłodszych, najważniejszym „mocnym punktem” staje się szata graficzna. Książka ma nietypowy format – kwadratu, jest w twardej oprawie i urzeka swoją kolorystyką. Osoba odpowiedzialna za ilustracje i grafiki wspięła się chyba na wyżyny swoich możliwości – wszystko jest tu piękne, estetyczne, a przede wszystkim praktyczne i funkcjonalne: wykresy swoją formą ułatwiają przysposabianie informacji, dodatkowe, zabawne zdjęcia i rysunki przykuwają uwagę. Kolejną cechą stworzonej formy jest przekładanie, nieraz trudnej wiedzy z zakresu fizyki, w coś ciekawego, zabawnego, inspirującego – układ okresowy pierwiastków przedstawiony jest w formie budowli z klocków lego, elektrony mają postać uśmiechniętych kropeczek, a postaci opisywanych naukowców są po prostu śliczne. Już dawno nie spotkałam się z taką innowacyjnością w zakresie przestawiania informacji najmłodszym. Jedynie wydawnictwo „Dwie Siostry” do tej pory urzekało mnie w podobny sposób – teraz do niego dołącza wydawnictwo „Adamada”, która wie, jak „produkować” literaturę dziecięcą, która musi urzekać i zachwycać. Zdecydowany majstersztyk w swojej dziedzinie!