The Introverts | Autor: Zuzanna Brodowska

  "The Introverts” to debiutancka powieść Zuzanny Brodowskiej, wydana przez wydawnictwo Novae Res. Publikacja zaliczona jest do gatunku książek dla młodzieży.

Introwertycy to na pierwszy rzut oka, osoby wycofane, bardzo spokojne, sprawiające wrażenie nieśmiałych. W rzeczywistości jednak są to ludzie, którzy posiadają bardzo bogate wewnętrzne życie, wypełnione ogromem przemyśleń, rozważań i wbrew pozorom nie boją się ludzi i kontaktów międzyludzkich.

Hope Wintersnow to nastolatka, którą od pierwszych stron powieści możemy poznać jako osobę zagubioną, zmęczoną życiem i wyzwaniami, jakie przed nią stawia. Dziewczyna od kontaktów z garstką przyjaciół woli spędzać wolny czas na czytaniu książek bądź oglądaniu ulubionych seriali, a wszystko to oczywiście w domowym, niezmąconym nadmierną ilością bodźców, zaciszu. Jednak, jak prawie każda dorastająca młoda kobieta posiada swoje słabości, na których widok serce bije nieco szybciej, a i świat wydaje się bardziej kolorowy. Hope od pewnego czasu zakochana jest w Alexie, bracie swojej najlepszej przyjaciółki, który imponuje jej nie tylko swoją urodą, ale także tym, że jest duszą towarzystwa. Zgodnie jednak, z bardzo popularną, ale i niesamowicie prawdziwą maksymą “nie wszystko złoto, co się świeci”; okaże się, że ulokowanie uczuć w chłopaku będzie kosztowało dziewczynę kilka bardzo nieszczęśliwych dni i nocy.

Załamana Hope cierpi nie tylko z powodu złamanego serca, ale również dlatego, że przyjaźń, która wydawała jej się szczera i prawdziwa, okazuje się zupełnie fałszywa.

Smutek, który ogarnął dziewczynę, wydaje się wypełniać całe jej jestestwo, do momentu, w którym do jej uszu dociera przepiękna muzyka oraz hipnotyzujący męski głos. Aiden, jest przystojny, tajemniczy, muzycznie utalentowany i bardzo zainteresowany główną bohaterką. Wspólny projekt na zajęcia muzyczne w szkole, który muszą wykonać w duecie, będzie wyzwaniem zarówno dla dziewczyny, jak i zagadkowego chłopaka.

Powieść jest przepełniona smutkiem, nie tylko jeśli chodzi o ten przeżywany przez główną bohaterkę. Życie Hope, jak i Aidena to dramatyczne, pełne bólu przeżycia. Hope wychowuje matka, natomiast jej ojciec sprawuje opiekę nad bratem dziewczyny. Rodzeństwo nie utrzymuje ze sobą kontaktu, nawet ojciec, skoncentrowany tylko na synu, jakby zapomniał o istnieniu swojej córki. Matka Hope jest nieco wycofana emocjonalnie, w pewnych momentach powieści zachowuje względem córki bardzo ozięble. Z początkiem powieści ciężko w czytelniku wykrzesać jakieś pozytywne odczucia względem tej postaci. Z czasem zaczyna się to zmieniać, a relacja matki z córką delikatnie się ociepla.

Aiden jest tajemnicą, ale od początku poprzez niedopowiedzenia, czy pewne zachowania stara się przekazać, że jest osobą, która bardzo cierpi. Nie znosi, kiedy ktoś okazuje mu litość, czy mocno współczuje, dlatego też postanawia ukrywać przed Hope dramat, jaki rozegrał się w jego życiu.

Kiedy ich drogi łączą się, są dla siebie swoistą terapią, i lekiem na całe zło. Dziewczyna powoli zaczyna dostrzegać uroki otaczającego świata, wtedy kiedy może je podziwiać z Aidenem. A chłopak zaczyna godzić się z własnym wewnętrznym bólem, kiedy w jego życiu pojawia się Hope, wypełniając tym samym jego myśli, tak aby nie było w nich miejsca na przytłaczające wspomnienia.

Zamiarem autorki było wykreowanie i przedstawienie postaci Hope, jako typowej introwertyczki, która nie dość, że czuje się z powodu swojej osobowości nierozumiana, to jeszcze nastoletnie pobudki, które nią kierują, nie zawsze pomagają w odnalezieniu i akceptacji samej siebie. Po lekturze i kilku dniach przemyśleń nie jestem pewna, czy autorka nieco nie “przedobrzyła”. Rzeczywiście, główna bohaterka ma wiele cech typowego introwertyka, ale przejawiała także szereg innych zachowań, które mogłyby sugerować, że dziewczyna boryka się z czymś nieco poważniejszym, na przykład depresją. Co więcej, pod koniec lektury, kiedy postać Hope poznałam już całkiem dobrze, przez myśl niejednokrotnie przemknęło mi, czy powieść nie zakończy się wyznaniem głównej bohaterki, sugerującym, że cierpi ona na jakieś zaburzenia ze spektrum autyzmu. Rozumiem, że narracja została poprowadzona z perspektywy protagonistki, a więc głównie skupiła się na przeżyciach, emocjach, przemyśleniach dziewczyny, tak nie sposób nie zwrócić uwagi, że patrząc całościowo, można wysunąć przypuszczenia, że Hope przejawia coś więcej, niż tylko typową osobowość introwertyka.

Napisanie powieści dla młodzieży to wbrew pozorom bardzo poważne wyzwanie. Należy dokładnie przemyśleć, każdy najdrobniejszy wątek i scenę, aby wszystko, co w niej przedstawione miało wartość dla młodej kształtującej się osobowości. Pomijając kwestię, budzącej we mnie sprzeczne odczucia postaci Hope, muszę zwrócić uwagę, że powieść ma kilka całkiem cennych przesłań dla młodego pokolenia. Pokazuje, że bardzo ważna jest akceptacja samego siebie, zarówno tego, co postrzegamy jako zalety, jak i wady. Wycofana Hope, z czasem zaczyna w siebie wierzyć, choć do samoakceptacji jeszcze jej daleko, to jednak nie poddaje się na starcie, pozwalając, by rodziło się w niej poczucie, że znaczy coś więcej, niż jej się wydaje. Świetnie wykreowana postać Aidena, to przykład na to, że dramaty, które przynoszą cierpienie dobrze z kimś dzielić, choćby poprzez wypowiedzenie kilku słów o tym, jak się czujemy z tym, co się stało.

W powieści nie zabrakło bardzo przyjemnie przedstawionej miłosnej relacji między bohaterami. Bardzo subtelnie autorka postanowiła zobrazować wszystko to, co działo się między Aidenem a Hope. Świetnie i autentycznie poprowadzone dialogi, dodały temu miłosnemu wątkowi bardzo dużo osobliwego uroku i niewinności, która w tej miłości grała pierwsze skrzypce.

Słowem podsumowania, “The Introverts” to pełna dramatu opowieść o zagubionych nastolatkach, które mimo swojego młodego wieku, posiadają już niemały bagaż, niestety niezbyt pozytywnych doświadczeń. Z lektury największą przyjemność czerpać będą młode osoby, które tak jak Hope przejawiają cechy osobowości introwertycznej. Pozwoli im to mocno wczuć się w postać dziewczyny i razem z nią, emocjonująco przeżywać każdą z jej osobliwych przygód.