Tajemnica Domu W Bielinach | Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk

 Książki Katarzyny Bereniki Miszczuk wielokrotnie przewijały mi się na książkowych blogach czy profilach na Instagramie, nigdy jednak nie dałam szansy jej twórczości, sama nie wiem, dlaczego, ponieważ książki w gatunku, w którym pisze, są jednymi z moich ulubionych. W każdym razie przyszedł czas, w którym w moje ręce trafił pierwszy tom Klubu kwiatu paproci, a mianowicie Tajemnica domu w Bielinach, która luźno nawiązuje do serii dla starszych czytelników, czyli Kwiatu paproci.

Rodzeństwo Lipowskich, czyli Bogusia, Leszek, Tosia i Dąbrówka, jest zmuszone do przeprowadzki z rodzinnej Warszawy do Bielin. Ta perspektywa kompletnie im się nie podoba, dodatkowo dowiadują się, że w Bielinach zamieszkają z nieznaną im dotąd ciotką Mirką, chorą na Alzheimera staruszką, która kiedyś była szeptuchą. Wszystko to pogarsza fakt, że ich rodzice postanowili się rozwieść i już nie będą mieli tak częstego kontaktu z ojcem. Dzieci, które dotychczas znały tylko nowoczesność poznają zupełnie inną rzeczywistość, pełną bóstw, demonów i starych wierzeń. Same przekonają się, że nie wszystkie rzeczy, które uważane są za wymysł poprzednich pokoleń są tylko zabobonami.

Muszę przyznać, że w tę książkę wciągnęłam się niemal od samego początku. Bardzo intrygował mnie stary dom, do którego przeprowadziło się rodzeństwo Lipowskich wraz z mamą, który okazał się zupełnie inny, niż ten z opowieści. Dodatkowej szczypty zainteresowania dodał wstęp, z którego wynika, że akcja nie dzieje się w Polsce, którą znamy, a w państwie o nazwie Królestwo Polskie, w którym nie rozwinęło się chrześcijaństwo i zachowały się wierzenia w słowiańskie bóstwa. Jest to bardzo fajny zabieg, który z pewnością zainteresuje młodego czytelnika i z wielkim prawdopodobieństwem zachęci go do zagłębienia się w ten temat troszkę bardziej.

Bohaterowie zostali fajnie wykreowani, każde z rodzeństwa ma swój indywidualny charakter i coś, co da się w nich lubić. Przyznam, że moim ulubieńcem został Leszek, który pomimo bycia dzieckiem postanawia być głową rodziny po odejściu ojca. Polubiłam również ciotkę Mirkę, która raz wydaje się tracić kontakt z otoczeniem, by za chwilę zachowywać się jak osoba zupełnie zdrowa. Mam pewne podejrzenie, co do jej choroby, jednak poczekam, jak ten wątek zostanie rozwinięty w drugim tomie. Och, i wspomnieć muszę o jeszcze innym intrygującym bohaterze, a mianowicie złośliwym Pimpku, który z każdym swoim pojawieniem wywoływał u mnie duży uśmiech.

Tajemnica domu w Bielinach w bardzo lekki sposób porusza bardzo trudne tematy – rozwód, chorobę, konieczność radzenia sobie z przeciwnościami, w tym potworami. Myślę, że jest to wartościowa pozycja dla dzieci, która w niebrutalny sposób pozwoli zacząć rozmowę na ciężki temat. Tak jak wcześniej wspominałam, może zainteresować również czytelników tematyką słowiańskich bóstw i naszą, rodzimą mitologią. Pochłonęłam tę pozycję w jeden wieczór, jestem bardzo mile zaskoczona tym, co wymyśliła Katarzyna Berenika Miszczuk i nie dość, że bardzo chętnie przeczytam następny tom z serii Klubu kwiatu paproci to w najbliższym czasie sięgnę po inne jej książki, przeznaczone dla starszych czytelników.

Jeśli jeszcze nie jesteście przekonani do lektury Tajemnicy domu w Bielinach i poznania przygód Bogusi, Leszka, Tosi i Dąbrówki to na koniec dodam, że prócz lekkiej fabuły i fajnych bohaterów książka ma bardzo ładne ilustracje, które wyszły spod ręki Marcina Minora.

Gorąco polecam.