Tristan Strong Niszczy Świat | Autor: Kwame Mbalia

 Po przeczytaniu pierwszego tomu przygód Tristana Stronga, czyli Tristan Strong wybija dziurę w niebie postanowiłam od razu rozpocząć lekturę drugiej części. Tristan Strong niszczy świat to książka, która obiecywała mi wiele, a nawet i coś więcej ponad to, co działo się w pierwszej części. Dla mnie fantastycznie – nic więc dziwnego, że nie mogłam doczekać się ponownego spotkania z tymi bohaterami. No i cóż, otworzyłam tę książkę, zaczęłam ją czytać, lecz tych emocji ani widu, ani słychu... Jak ostatecznie wypadł tom drugi w moich oczach? Na to pytanie odpowiadam w tej recenzji.

Po wydarzeniach z poprzedniego tomu Tristan wraca na farmę dziadków. Spokój jednak nie chce nadejść - chłopca wciąż dręczą myśli i koszmary związane z tamtymi zdarzeniami. Pewnego dnia, gdy Tristan powinien skupić się na kolejnej walce bokserskiej, pojawiają się liczne duchy, które przekazują mu, iż do domu dziadków zbliża się prawdziwy i niebezpieczny Upiorzec. Kim jest i czego chce? Tego właśnie będzie musiał dowiedzieć się Tristan. Chcąc nie chcąc, chłopiec zmuszony jest do ponownego spotkania z mieszkańcami Alke, a sytuacja staje się dramatyczna, gdy stwór porywa babcię chłopca. Czy Tristan zdoła ją ocalić, jednocześnie nie narażając na niepotrzebne niebezpieczeństwo swoich nowych przyjaciół?

Tak, zabierając się za ten tytuł, miałam dość wysokie oczekiwania. W końcu pierwsza książka z tej serii spodobała mi się na tyle, że po prostu musiałam od razu zabrać się za kontynuację. Dlatego też sama się sobie nie dziwię, że z tak dużą ekscytacją podeszłam do tego tytułu. Jednak czas przeszły jest tutaj słowem kluczem, ponieważ co innego moje oczekiwania, a co innego rzeczywistość. Niestety, tom ten dość mocno mnie zawiódł.

Główny bohater, Tristan, zdobył jeszcze więcej mojej sympatii. Nie mam pojęcia, jak to możliwe, ale autorowi udało się tak przedstawić tego bohatera, że nie dało się nie zauważyć dużej zmiany, jaka w nim zaszła. Choć akcja obu tomów nie rozgrywa się w długim odcinku czasowym (kolejne zdarzenia dzieli tylko miesiąc), to jednak Tristan zrozumiał wiele rzeczy i z tego początkowo niepewnego siebie i dość wyciszonego chłopaka, zmienił się w wychodzącego ze swojej skorupy młodego mężczyznę. Przyznaję, zaimponowało mi to i w mojej opinii zdecydowanie zasługuje na uwagę.

KwameMbalia po raz kolejny pokazał, że potrafi pisać bardzo dobrze, a wykreowany przez niego świat po prostu zachęca do tego, by go odwiedzić i zostać w nim dłuższą chwilę. W tym miejscu jednak muszę napisać, że ten tom, który jest tomem drugim, cierpi na syndrom drugiego tomu. Choć początek był ciekawy, a ja na fali jeszcze poprzednich wydarzeń czułam duże zainteresowanie i ekscytację, to im dalej posuwałam się w lekturze, tym coraz bardziej odczuwałam pewnego rodzaju znudzenie, a czasem wręcz nie czułam takiej silnej potrzeby, by otwierać tę książkę z powrotem. Bardzo nie lubię takiego obrotu spraw i często wprawia mnie on w irytację. Nie inaczej było tym razem – moja frustracja rosła, a ja rozpaczliwie chciałam, by ta część ostatecznie mnie zachwyciła.

Żeby była jasność, nie twierdzę, że jest to książka zła. Ona jest dobra i czyta się ją bardzo przyjemnie i lekko. Faktem jest jednak to, iż ta lektura nie zaangażowała mnie na tyle, bym po odłożeniu książki wciąż wracała do niej myślami - a tak właśnie było przy pierwszej książce z serii. Może to też po części moja wina i powinnam sobie dać więcej czasu? Nie mam pojęcia.

Czuję się w pewien sposób rozczarowana, jednak nie porzucam twórczości tego autora. Na pewno będę w przyszłości sięgać po kolejne tomy przygód Tristana Stronga, a może nawet i po inne powieści Kwame Mbalii. Jeżeli szukacie dobrej fantastyki młodzieżowej, to przede wszystkim polecam tom pierwszy, a kwestię tego, czy sięgniecie po kontynuację - pozostawiam już w Waszych rękach.