Pachinko | Autor: Min Jin Lee

  Wielopokoleniowe sagi rodzinne mają swoich wielbicieli, w przypadku, gdy ich akcja rozgrywa się gdzieś w rejonach lub czasach niosących ze sobą choćby niewielkie znamiona egzotyki stają się czymś znacznie ciekawszym. Nieczęsto sięgam po współczesną literaturę, moją bibliotekę już od jakiegoś czasu zdominowała klasyka i literatura popularnonaukowa, miejscami jedynie przełamana fantastyką, jednak dla dobrze napisanej powieści obyczajowej potrafię zrobić wyjątek.

„Pachinko” Min Jin Lee to saga opisująca życie koreańskich migrantów w Japonii. Niełatwa, napiętnowana wojną i okupacją historia ma swoje odbicie w dziejach życia zwyczajnych ludzi, których konieczność i brak perspektyw zmusiły to zmiany miejsca zamieszkania. Akcja powieści rozgrywa się przez praktycznie cały dwudziesty wiek, wraz z rodziną głównej bohaterki śledzić możemy przemiany polityczne oraz ich wpływ na niełatwe życie imigrantów.

Sunja będąca centralną postacią w powieści pochodzi z biednej rodziny żyjącej na koreańskiej prowincji, mieszka jedynie z matką, i nie ma żadnych szerszych perspektyw. Gdy, dzięki życzliwości jednego z gości pensjonatu prowadzone przez matkę udaje jej się wyjść opresji rozpoczyna się jej podróż do Japonii. Nie jest łatwo stawiać kroki na obcej ziemi, tym bardziej takiej, gdzie jest się traktowanym jak wróg, a w najlepszym wypadku jako ktoś najniższej możliwej kasty. Przez kolejne strony śledzimy losy Sunji oraz jej najbliższych próbujących odnaleźć się w kraju okupanta.

W powieści znajdziemy ciekawie zarysowane postacie, powiązane ze sobą więzami rodzinnymi. Możemy się przyglądać długotrwałym relacjom między nimi, realnie wpływającymi na postępowanie bohaterów. Kolejne pokolenia dorastają, zawsze pozostając w cieniu – będąc Koreańczykami (nawet jak są już którymś pokoleniem urodzonym w Japonii). Ich narodowość stygmatyzuje, sprawia, że niezależnie od stanu majątkowego wciąż pozostają obywatelami drugiej kategorii.

Tym, co jest najciekawsze w „Pachinko” jest właśnie to społeczne spojrzenie na Japonię. Dla przeciętnego czytelnika z Polski jest to zupełnie nowa perspektywa, całkowicie odmienne spojrzenie na kawałek dwudziestowiecznej historii, której raczej nie poświęca się zbyt wiele czasu. Przemiany polityczne w Azji wschodniej ukształtowały całe pokolenia tamtejszych mieszkańców, doprowadzając do obrazu tamtych rejonów takiego, jakim znamy go współcześnie. W powieści Min Jun Lee możemy poznać, jak trudnym było życie na imigracji, a dalekowschodni klimat, sprawie, że całość wydaje się egzotyczna i przez to nieco bardziej kusząca.

Książkę czyta się bardzo dobrze, bogactwo języka oraz akcja skupiona wokół kluczowych wydarzeń sprawia, że kolejne strony przewraca się płynnie i chętnie. Nie znajdziemy tu dłużyzn, umiejętnie przykrytych cięciami w czasie i ponownym powrotem do bohaterów. Płynność narracji oraz umiejętnie położne akcenty na wydarzenia i spotkania wpływające na ich życie sprawiają, że od powieści ciężko jest się oderwać.

„Pachinko” to pasjonująca, trącąca egzotyką dalekiego wschodu powieść o ludziach i ich próbach normalnego życia. Można poczuć w niej pewne idealizowanie postaci, niemniej jednak napisane zostały tak dobrze, że spokojnie można przymknąć na to oko. Książka ma w sobie to, co powinna mieć dobra rodzinna saga. Bogaty i rozbudowany opis realiów w jakich jest osadzona oraz postawienie nacisku na długofalowe relacje. Wątki ogólnospołeczne przeplatają się z osobistymi, polityczne z miłosnymi tworząc bogaty, bardzo przyjemny w smaku koktajl, po który warto sięgnąć..