Sabatia. Zemsta | Autor: Justyna Wnuk

  Nie jestem największą fanką powieści mafijnych, głównie ze względu na to, że większość z nich powiela jeden, oklepany schemat, dodając do niego garść absurdalnych, nierealnych wydarzeń, w które z naiwnym uśmiechem niewinnej dziewczynki wkracza główna bohaterka. Najczęściejnie mając na początku z gangsterskim światem nic wspólnego, jednak pod koniec historii bez żadnego przygotowania stojąc już na czele grupy przestępczej z przystojnym, wymarzonym macho u boku wpatrzonym w nią zaślepionym miłością spojrzeniem. I choć przyznaję, że “Sabatia. Zemsta” autorstwa Justyny Wnuk powiela niektóre z typowych schematów, większość z nich jednak w niezwykle ciekawy sposób przełamuje. To powieść, która bardzo, bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i wciągnęła w brutalny, pełen akcji świat wykreowany przez Autorkę. 

Książka opowiada losy Zahary Pederazy, którą na początku poznajemy jako szczęśliwą, radosną nastolatkę wiodącą spokojne życie u boku swojej rodziny. O ile spokojnym życiem można nazwać bycie córką narkotykowego bossa, który stoi na czele najpotężniejszego meksykańskiego kartelu. Zahara zamknięta w złotej klatce, po raz pierwszy łamie zasady, gdy zakochuje się we własnym ochroniarzu, a bliskim współpracowniku jej ojca oraz braci, Tobiasie Rejesie. Gdy wydaje jej się, że potajemne schadzki z ukochanym są jednym z najbardziej grzesznych i ekscytujących wydarzeń, jakie przypadną jej w udziale, los pokazuje młodej dziewczynie, jaki potrafi być przewrotny i okrutny. Gdy Zahara zostaje pozbawiona wszystkiego, co kocha i ceni – rodziny, domu i ukochanego Tobiasa, jej jedynym celem staje się zemsta na człowieku, który za to odpowiada. Tak pełna życia, otwarta na świat nastolatka przemienia się w końcu w bezlitosną, pozbawioną skrupułów Sabatię, która bierze w swoje ręce mafijny świat pełen intryg i niegodziwości, bez kompleksów stając na jego czele. 

Choć opis książki może sugerować, że jest to powieść z tego gatunku jakich wiele, Autorce naprawdę udało się przełamać sporo schematów charakterystycznych dla pozycji opowiadających o przestępczym świecie pełnym narkotyków, przemocy i namiętności. Przede wszystkim sama postać Zahary została idealnie wykreowana i to już samo w sobie dało solidne fundamenty do budowy tej emocjonującej historii. Dzięki zawarciu w powieści perspektywy zarówno młodej Zahary, jak i jej starszej, okrutniejszej wersji, możemy poznać oraz zrozumieć przemianę bohaterki. Całość daje nam obraz zranionej, ograbionej z własnego życia i nadziei dziewczyny, która przeistacza się w potwora, by już nigdy nie zostać tak boleśnie skrzywdzoną. I muszę przyznać, że ten portret wyszedł Autorce naprawdę dobrze. Być może odjęłabym trochę ekspresyjności Zaharze, gdy przeobraziła się już w zimnokrwistą Sabatię. Liczba wypowiadanych przez nią wulgaryzmów oraz impulsywnych i przemocowych zachowań momentami przytłaczała, jednak rozumiem, że Autorka bardzo dobitnie chciała podkreślić i zobrazować dramatyczną przemianę dziewczyny. 

Na uwagę zasługuje także relacja Zahary oraz Tobiasa.  Pomimo że mężczyzna to zaprawiony w boju młody żołnierz meksykańskiego kartelu, nie powiela w pełni motywu nieugiętego, zaborczego i agresywnego samca alfa, charakterystycznego dla tego rodzaju powieści. Oczywiście, jasno zaznacza swoje terytorium, ale jednocześnie jego relacja z Zaharą ma w sobie dużo słodyczy, czułości i wzajemnego zrozumienia. Pozbawiona jest przemocowych zachowań ze strony Tobiasa i na każdym etapie wszystko odbywa się za obopólną zgodą. W dobie natłoku historii, w których kobieta zakochuje się tak naprawdę w swoim oprawcy, czy choćby agresywnym macho bez jakichkolwiek podstaw emocjonalnych zawartych w fabule, związek Zahary i Tobiasa to naprawdę powiew świeżości. Ich losy mocno mnie wciągnęły, ekscytowały chemią między postaciami oraz napisanymi ze smakiem scenami erotycznymi. 

W książce znajdziemy mnóstwo akcji charakterystycznej dla tego gatunku, ale po raz kolejny – wydarzenia nie są oczywiste, sztampowe, a fabuła niejednokrotnie czytelnika zaskoczy. Powieść nie dłużyła mi się w żadnym momencie, wręcz połykałam kolejne strony w ekspresowym tempie, chcąc jak najszybciej poznać dalsze losy bohaterów. Ważnym był dla mnie także fakt, iż wydarzenia w trakcie lektury nie wydawały mi się kompletnie odrealnione. Oczywiście tego rodzaju literatura daje przestrzeń do puszczenia wodzy fantazji, jednak na szczęście w tym dziele granica absurdu w żaden sposób nie została przekroczona.

Na uwagę zasługuje także styl Autorki. Zważając na to, że “Sabatia. Zemsta” jest jej debiutem, przyznaję, że już na początku swej literackiej kariery prezentuje ona naprawdę wysoki poziom.

Fani powieści mafijnych powinni obowiązkowo zapoznać się z tym interesującym, pełnym akcji i namiętności tytułem. Na pewno nie będą zawiedzeni, a raczej powiększą swoją kolekcję ulubionych lektur o nową pozycję. Zachęcam jednak wszystkich do sięgnięcia po tę książkę i zanurzenia się w świat wykreowany przez Autorkę. Od samego początku trzeba jednak pamiętać, że jest to historia dedykowana dla czytelników pełnoletnich oraz takich, którzy nie boją się pełnej przemocy i wartkiej akcji, literackiej jazdy bez trzymanki. Ja – szczerze polecam.