Książęcy Gambit | Autor: Paweł R. Ofiarski

  „Książęcy gambit” to debiutancka powieść Pawła R. Ofiarskiego, choć na swoim koncie autor miał już kilka opublikowanych opowiadań. Książka ta otwiera cykl fantastyczny „We krwi prawda” osadzony w stworzonym przez pisarza uniwersum Oculum Mundi. To początek bardziej złożonej opowieści, w której prologu przeplatają się różne perspektywy czasowe, sprowadzające historię do szkatułkowej formuły, zamykające opowieść w opowieściach. Pozwala to snuć nadzieję, że w kolejnych tomach pisarz powróci do wstępnie zarysowanych postaci i realiów, które nie zapowiadają się równie interesująca, co główna linia fabularna.

Bohaterem powieści jest kawaler Castor von Wulfhof, młody szlachcic, bohater dopiero co wygranej bitwy, który wskutek politycznych intryg znajduje się w zupełnie nowej dla siebie sytuacji na obcym dworze. To tu staje w samym centrum pałacowych knowań i pokątnych interesów, mniej lub bardziej oficjalnych stronnictw i wzajemnie wykluczających się planach. Tylko od jego zręczności w odnalezieniu się w tym obcym świecie, w którym życie i powodzenie zależy od czegoś zupełnie innego, niż odwaga i umiejętność posługiwania się orężem, uwarunkowane jest, to jak sobie poradzi i jakie stanowisko uda mu się dla siebie wywalczyć. W związku z tym cała opowieść toczy się właśnie wokół dworskich intryg i ścierających się stronnictw.

Poza główną postacią na pewno warto zwrócić uwagę na co najmniej jeszcze dwoje bohaterów. Jedną z nich jest Julia – siostra władczyni, która dość szybko zainteresowała się nowym człowiekiem na królewskim dworze. Drugą ciekawą postacią jest służący i towarzysz Castora von Wulfhof – Johann – człowiek z gminu, który nie tylko potrafi czytać i pisać, ale również ma zaskakująco szerokie zainteresowanie światem i duszę poety.

Intryga w jaką wplątał się Castor nie jest ani specjalnie wyszukana, ani zaskakująca a on sam odnajduje się w niej zaskakująco dobrze. Biorąc pod uwagę liczne jego przemyślenia, skłaniające się ku temu, że w pełni zdaje sobie sprawę z tego po jak grząskim terenie się porusza, można odnieść wrażenie, że jest nieco zbyt świadomy tego, co się wokół niego dzieje, a jego przenikliwość wydaje się być nieco nienaturalna. To sprawia, że bohater momentami staje się irytujący, choć na szczęście, nie są to częste momenty.

Powieść czyta się całkiem dobrze, napisana została poprawnym, przyjemnym językiem o dość bogatym zasobie słownictwa. Niestety znaleźć w niej można całkiem sporo literówek i błędów, która przeoczyła korekta językowa. Najczęściej są to zjedzone końcówki, czy brakujące litery, które zmieniają nie tylko odmianę słów, ale ich znaczenie. I o ile nie jest trudno domyśleć się, o jakie słowo pierwotnie chodziło, o tyle było to dość irytujące, ponieważ zdarzało się często. Druga wada jest znacznie trudniej uchwytna i zdecydowanie bardziej subiektywna. Ponieważ pomimo tego, że wydarzenia w powieści były interesujące, a kreacja świata i postaci całkiem udana, ciężko było utrzymać się w lekturze, a jeszcze ciężej wrócić do niej, po tym, gdy odłożyło się książkę. Zabrakło tu jakiejś lekkości i polotu, które sprawiają, że ciężko jest się oderwać od opowieści w wyczekiwaniu, co też będzie dalej.

„Książęcy gambit” Pawła R. Ofiarskiego to książka z potencjałem, pojawia się w niej całkiem dobrze wykreowane uniwersum, ciekawie zarysowane postacie i w miarę zręcznie poprowadzona intryga, co jest jej mocną stroną. Niestety zabrakło, tego nieuchwytnego czegoś, co sprawia, że książkę pochłania się strona po stronie, nie mogąc się od niej oderwać. Niestety niekoniecznie też zachęca to do niecierpliwego wyczekiwania kolejnego tomu. Jest to wrażenie bardzo subiektywne i indywidualne i myślę, że autor, mimo wszystko, jest tą nową postacią wśród twórców fantastyki, którą warto się zainteresować.