Pokora. Historia Życia Jana Pawła I | Autor: Jacek Skrobisz

  Czy ktoś od razu skojarzy osobę jeśli wymienię „kardynał Albino Luciani”? Ja musiałabym się na pewno chwilę – i to pewnie dłuższą zastanowić. A hasło „Jan Paweł I”? to już skojarzy na pewno większość. Wyjaśniam – papież Jan Paweł I to kardynał Albino Luciani. Jego pontyfikat był jednym z najkrócej trwających pontyfikatów w całej historii papiestwa – trwał 33 dni. Minęło już sporo czasu od jego odejścia – zmarł mając 66 lat we wrześniu 1978 roku. W 2012 roku przypadła setna rocznica urodzin Jana Pawła I. Wydana 10 lat później niniejsza książka towarzyszy beatyfikacji tego niezwykłego, ludzkiego – jak mówią pamiętający go ludzie – biskupa. Jest to drugie, uzupełnione wydanie książki, która nosiła tytuł „Zapomniany Papież. Historia życia Jana Pawła I”. Autor, ksiądz Jacek Skrobisz, przez wiele miesięcy starał się poznać postać bohatera swojej książki – był w Wenecji, którego patriarchą był kardynał Luciani, spotkał się z ludźmi pamiętającymi swojego biskupa i żyjącymi członkami rodziny, przeczesał różne biblioteki w poszukiwaniu źródeł. 

Jak sam pisze – starał się uniknąć napisania książki naukowej, ale jak zaznaczył – trudno się pozbyć przyzwyczajenia do częstego cytowania i podawania źródeł. Czy to jest błędem? Dla mnie to ubogacenie książki. Wręcz trudno mi wyobrazić sobie rzetelną i ciekawie napisaną biografię bez zacytowania różnych ludzi, przytoczenia tekstów i podania źródeł. To sprawia, że jeśli biografia mnie zaciekawi – a tak jest w tym przypadku – mam ochotę sięgnąć po więcej informacji na temat danej osoby i nie muszę już przekopywać stron w internecie czy w książkach w poszukiwaniu podanych już na miejscu źródeł. Dla mnie to wielka zaleta, choć oczywiście należy zachować umiar, by nie przedobrzyć w drugą stronę. To zdecydowanie się autorowi udało.

Jan Paweł I był postacią niezwykłą i szkoda, że tak mało się o nim mówi. I nie mam tu na myśli, że „dlaczego tyle jest mowy o Janie Pawle II!” – tylko to, że trzeba więcej uwagi poświęcić temu naprawdę fascynującemu człowiekowi. Już sam tytuł – „Pokora” – daje mocno do myślenia. Jan Paweł I został zapamiętany jako „Uśmiechnięty Papież”, „Uśmiech Boga” lub po prostu jako „Papa Luciani”. Był pierwszym współczesnym papieżem, który przemawiał w liczbie pojedynczej, używając „ja” zamiast „my”. Był pierwszym papieżem, który odmówił koronacji i nie nosił tiary. Zamiast koronacji zainaugurował swój pontyfikat „papieską inauguracją”, podczas której otrzymał paliusz papieski jako symbol swojej pozycji biskupa Rzymu. Nie życzył sobie, by noszono go w lektyce. Nie zmienił żadnego urzędnika Kurii Rzymskiej oraz nie pozwolił mówić do siebie „Wasza Świątobliwość”. Był również pierwszym papieżem w historii, który przyjął podwójne imię – Jan Paweł – na cześć swoich poprzedników, Jana XXIII i Pawła VI. Wskazywał tym samym chęć kontynuowania prowadzonych przez nich działań.

Ale jeśli przyjrzymy się postaci kardynała Lucianiego, to już wcześniej możemy zauważyć jak niezwykłym był człowiekiem. Jednym z przykładów jest choćby taki: gdy w 1973 roku Włochy dotknął kryzys paliwowy, a kardynał Luciani miał zaplanowaną wizytę w Maestre, nie wymusił dodatkowego przydziału, lecz pojechał tam pociągiem, a ze stacji do parafii, w której miał odprawić mszę, pojechał rowerem.

Miał lekkie pióro. Przed objęciem tronu Piotrowego Opublikował szereg artykułów w formie listów do sławnych postaci historii i literatury, np. do Pinokia, w których poruszał aktualne problemy współczesności. Ukazały się one także jako książka pt. „Illustrissimi” (Listy do sławnych postaci).

To zaledwie garstka – i to niewielka – faktów, które wyczytałam w niniejszej biografii. Po całą bardzo ciekawie napisaną resztę zapraszam do lektury. Ja na pewno jeszcze nieraz do niej wrócę.