Czerwony Las | Autor: Ka Klakla

  “Czerwony Las” jest książką niezwykle specyficzną. Nie bardzo wiadomo czego można by się było po niej spodziewać. Niemniej jednak okazała się dość miłym zaskoczeniem i jeżeli ktoś lubi fantastykę doprawioną feminizmem to ma w niej czego szukać. Dużym minusem tego wydania, od którego należy zacząć jest sama reklama książki - dosłownie nic o niej nie wiadomo. Nie posiada nawet opisu na oficjalnej stronie wydawnictwa Fundacji Duży Format; są jedynie dwa tagi - opowiadania fantasy, opowiadania feministyczne. Moim zdaniem jest to ogromny minus, ponieważ aż do momentu przeczytania książki nie wiadomo o czym jest. Nie wiadomo nic o jej treści, nieznane są jakiekolwiek słowa kluczowe, które mogłyby zachęcić do jej przeczytania - bo na podstawie wymienionych wyżej tagów ciężko jest się zdecydować, czy na pewno warto tę książkę przeczytać. Akurat mnie udało się porozmawiać z jednym z pracowników wydawnictwa - gorliwie polecał tę książkę, ale gdybym nie zapamiętała jego słów, za nic bym nie sięgnęła do tej książki.

Natomiast już odnosząc się do treści - jest to zbiór opowiadań, swoiste retellingi znanych nam historii. Pojawia się nowa wersja Czerwonego Kapturka, Jasia i Małgosi czy Baśni o Szklanej Górze. Wymienienie ich tutaj nie jest żadnym spoilerem, bo odsłona tychże znanych bajek jaką prezentuje autorka jest zupełnie inna niż to, z czym moglibyśmy mieć styczność do tej pory. Niektóre opowiadania nie łączą się ze sobą w ogóle - a niektóre łączy Ketri Łotrzyca, naprawdę ciekawie i dobrze napisana bohaterka, która swoimi przygodami przekazuje nam nowe odsłony baśni. Bardzo podobało mi się to, że chociaż Ketri pojawia się w kilku opowiadaniach, to nie łączą się one przez to ze sobą fabularnie. Wciąż można je czytać w dowolnej kolejności i zupełnie nie wpłynie to na odbiór dzieła.

Zupełnie inaczej pokazana jest rola kobiet w tych opowiadaniach - bo to wokół nich skupia się autorka. Feministyczny wydźwięk historii jest bardzo ładnie wpleciony - nie jest pretensjonalny, wpychany na siłę, tylko bardzo zgrabnie wpleciony w całokształt fabuły. Żeby napisać dobrą opowieść fantastyczną - a szczególnie nową wersję baśni - z wyraźną i mocną rolą kobiet, trzeba to umieć zrobić dobrze; a tutaj autorce udało się to wyjątkowo dobrze.

Ciekawą rzeczą były też zamieszczone grafiki. Było ich dość sporo, ale one same wydawały się chwilami oderwane od fabuły. Długo próbowałam znaleźć jakieś bezpośrednie powiązanie między obrazkami a treścią, ale w większości przypadków jej nie było. Niemniej jednak, grafiki były naprawdę śliczne i idealnie podkreślały klimat panujący w opowiadaniach - za to duży plus.

Natomiast jeśli chodzi o małe smaczki to udało mi się znaleźć dwa, które bardzo skutecznie umilają czytanie (chociaż to bardzo drobne szczególiki): pamiętamy, że to osadzona w średniowiecznych realiach fantastyka - a co za tym idzie, unikatowe nazewnictwo. Chociaż starosłowiański wydźwięk większości imion jest bardzo wyraźny, to są to naprawdę dobrze wymyślone nazwy - przede wszystkim łatwe w przeczytaniu. Była to rzecz, na którą zwróciłam uwagę już od pierwszych stron książki i nie zawiodłam się aż do końca. Oprócz tego szczególnie spodobały mi się wtrącenia - fragmenty listów, cytaty czy piosenki. Pojawiali się między innymi Jules Michelet, Tadeusz Kościuszko, Adam Mickiewicz a obok nich tradycyjna serbska pieśń.

Słowem podsumowania: feministyczne retellingi znanych nam wszystkim słowiańskich baśni osadzone w czasach inspirowanych średniowieczem, z ciekawymi grafikami i zupełnie nie tym zakończeniem, które mama opowiadała do poduszki. Więc ogółem naprawdę zachęcam do jej przeczytania. A w stronę wydawnictwa mała prośba - lepiej reklamujcie swoje książki.