Wyrocznia Środka. Dzieci Czystej Krwi. Tom II | Autor: Marcin Masłowski

  Wojska państwa-miastaRagnarok zmierzają do twierdzy Hrothgaru, aby odebrać tamtejszym mistrzom dostęp do cennego surowca - melotu. Przeciwko silnej i - jak się wydaje - niezwyciężonej armii, dysponującej dodatkowo tajemniczą bronią, kierują się przekupieni przez mistrzów Czteropalczaści, którzy jako górnicy wydobywali melot. W szeregach armii górników ukrywają się chłopcy, Ymir, Pat Beczółka, Mirka, Hrym, Dirk Jąkała, Nathaien, którzy uciekli z twierdzy Hrothgar. Nathaien odkrywa, że mistrzowie parali się handlem chłopcami sprzedając ich na dwory arystokracji. Ich tropem podąża wysłannik mistrzów Noliah, który ma za zadanie odnalezienie Chłopca o Czystej Krwi. W tym samym czasie król Chorasanu, Idrasil, sprzymierza się z klanem Vlaadów. Ich celem jest miasto Aktajon, którego władca Blossi będzie musiał stawić czoła nie tylko zagrożeniu zewnętrznemu, ale także zdradzie wśród własnych doradców. Planom Idrasila próbuje zapobiec baron Xevioso. Jednak czy jego dyplomatyczne zdolności przydadzą się w walce z nie znającymi litości przeciwnikami?

W drugiej części cyklu „Dzieci Czystej Krwi” wracamy do wątków i postaci, które poznaliśmy w „Czteroplaczastych”. Na początku książki autor przypomina w skrócie wszystkie najważniejsze wydarzenia, które wydarzyły się w pierwszej części. Dzięki temu wszyscy, którzy zapomnieli, co działo się wcześniej, mogą sobie wszystko przypomnieć. A tym, którzy nie mieli okazji przeczytania pierwszego tomuułatwia znalezienie się w zawiłych zależnościach świata stworzonego przez Marcina Masłowskiego.

Świat stworzony przez autora jest bardzo ciekawy. Nie ma tu charakterystycznych dla gatunku fantasy elfów, krasnoludów i innych ras. Ich miejsce zajęli ludzie oraz tajemniczy Bogowie, którzy dysponują tajemną wiedzą i potrafią stworzyć maszyny wojenne, które budzą strach wśród wrogów.

Chociaż fabuła książki jest wielowątkowa, to autor skupia się moim zdaniem na dwóch głównych jakimi są walka Czteropalczastych z wojskami Ragnarok i staraniom barona Xevioso w celu ocalenia księżniczki Vreny przed ślubem z synem Idrasila, Dvegenem. Dzięki temu zabiegowi książkę czyta się szybko, gdyż łatwiej jest skupić na kilku osobach niż na kilkunastu. Co nie oznacza, że pozostałe wątki są potraktowane po macoszemu. Wręcz przeciwnie. Wszystkie główne i poboczne wątki zmierzają do tego żeby się połączyć i wyjaśnić wszystkie tajemnice tego fantastycznego świata. Nastąpi to najprawdopodobniej w następnej części, gdyż, zdradzę tu trochę zakończenie, autor pozostawia nas z dużą dozą niepewności co do losów bohaterów. Na szczęście jest już dostępna kolejna część pt. „Samotnia”, po którą z przyjemnością sięgnę.

Marcin Masłowski nie ujawnia o sobie zbyt wielu faktów. Na stronie wydawnictwa Novae Res można znaleźć krótką notkę, z której wynika, ze urodził się w 1979 roku. Jest zapalonym sportowcem - uprawia triathlon i biega w maratonach. Jest miłośnikiem literatury dwudziestolecia międzywojennego, a zwłaszcza Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Antoniego Słonimskiego, Jaumego Cabré i Arturo Péreza-Reverte.