Reder '44 | Autor: Piotr Czarnecki

  Czy myśleliście kiedyś o tym, co by się stało, gdyby wyborowy strzelec zorganizował zamach na Adolfa Hitlera, który by się udał, a Führer padłby po tym, jak doznał śmiertelnego strzału w głowę? Ja bardziej myślałam o tym, czy do wojny by doszło, gdyby ktoś przed jej wybuchem pozbyłby się Hitlera. Czy znalazłby się ktoś, kto kontynuowałby jego szaleńczy plan.

Lipiec1944 roku. Porucznik Paweł Reder wraz z grupą komandosów podczas akcji w Berghofie zabija Adolfa Hitlera. Jak się okazuje, śmierć Führera nie kończy problemów Polski. Owszem, dla Niemców jest to ogromny cios, ale rozpoczyna się walka o władzę. Po konferencji w Teheranie wydaje się, że sprawa Polski jest ostatecznie rozwiązana. Jest jednak nadzieja w amerykańskim aliancie. Tyle że jedyną szansą jest zmiana tamtejszej władzy, ponieważ obecna raczej nie pójdzie na ten układ.

Nieczęsto sięgam po powieści, w których pojawia się alternatywna wersja rzeczywistości. Trudno mi się oderwać od tego, co pozostało w mojej głowie po lekcjach historii i nie zawsze potrafię wkręcić się w taką opowieść. W tym przypadku nie miałam aż takiego problemu. II wojna światowa nigdy nie była moim konikiem. Moja wiedza na jej temat nie jest specjalnie obszerna, dlatego postanowiłam zaryzykować i przekonać się, co autor będzie miał mi do powiedzenia.

Na początku miałam wrażenie, że zostałam wrzucona w środek historii, brakuje mi jej początku i nie bardzo wiem, co się dzieje. Zaczynałam książkę dwa razy, żeby mieć pewność, że nic po drodze mi nie umknęło, ale to przekonanie, że nie bardzo ogarniam fabułę, mnie nie opuściło. Odłożyłam książkę na dwa dni i wróciłam do lektury. Nie było łatwo, ale w końcu się wciągnęłam.

Niektóre sceny w tej książce są brutalne. Niby miałam z tyłu głowy, że tak może być, gdy sięgałam po tę książkę, ale i tak czułam dyskomfort w trakcie lektury. Chociaż nie powiem, miałam dziką satysfakcję, gdy na początku Hitlerowi odstrzelono kawał czaszki. Co prawda żołądek fiknął mi koziołka, ale dla tego poczucia warto było przeboleć lekki dyskomfort.

Na początku nie do końca odnajdowałam się w powiązaniach między bohaterami, miałam problem z przypisaniem nazwiska do funkcji, potem było łatwiej i nawet zaczynałam nawiązywać z nimi nić porozumienia. Jeśli chodzi o rzeczywiste postacie, to sprawdzałam nazwiska niektórych z nich, żeby wiedzieć, co podczas II wojny światowej się z nimi działo. Jednak czy ta wiedza historyczna jest konieczna w trakcie lektury? Nie powiedziałabym. Ja to robiłam z czystej ciekawości, żeby wiedzieć, co zmieniło się w książce względem rzeczywistości. Autor postarał się o to, żeby wątki spinały się i nie było w nich dziur fabularnych.

Widać, że Piotr Czarnecki włożył sporo serca w napisanie tej powieści. Czy przedstawiona przez niego wizja miałaby szansę się spełnić? Co do tego nie jestem przekonana, ale to nie jest istotne. Nikt nie zabrania nikomu zastanawiania się nad tym, co by było gdyby. Spojrzenie na inną wersję historii było dla mnie ciekawym przeżyciem, choć na początku nie miałam lekko z tą książką i była szansa, że nie dotrwam do końca.

Jeśli lubicie poznawać alternatywne wersje historii, to myślę, że ta książka może przypaść wam do gustu. Sporo się dzieje, czasem bywa krwawo. Jedyne, do czego mogę się doczepić to to, że czasem dialogi były dla mnie zbyt współczesne. No i ten chaos na początku, ale później jest już zdecydowanie lepiej.