Wyrocznia Środka. Dzieci Czystej Krwi. Tom 2 | Autor: Marcin Masłowski

  Jeśli ktokolwiek miałby umocnić moją chęć zgłębiania literatury fantasy to z pewnością w gronie Autorów, którzy przełamują stopniowo moją niechęć do tego gatunku mieściłby się Marcin Masłowski, który – po przeczytaniu „Wyroczni środka” II tomu z cyklu Dzieci Czystej Krwi, utwierdził mnie w przekonaniu, że nawet tak oporny Czytelnik jak ja, w tym gatunku może się odnaleźć, a nierealistyczna akcja osadzona w wyimaginowanym świecie może pochłonąć bez reszty.

Po „Czteropalczastych”, którzy wyjątkowo przypadli mi do gustu, byłam przekonana, że to wypadek przy pracy. Co więcej, nie ukrywam, że obawiałam się sięgnąć po część drugą, w przeświadczeniu, że przecież coś musi nie zagrać, a mój wcześniejszy zachwyt pryśnie jak bańka mydlana. Bo w końcu jak można piać z zachwytu nad światem magii i czarów, królów i rycerzy, czy krasnoludzkich stworów. No jak? Jakże mała jest jednak moja czytelnicza wiara, skoro nie była ona w stanie udźwignąć ciężaru fenomenu Dzieci Czystej Krwi! Dlaczego? Dlatego, że „Wyrocznia Środka” nie tylko potwierdza kunszt pisarski Marcina Masłowskiego, ale udowadnia mi po raz kolejny, że fantasy może być o czymś i pretendować do literatury z najwyższej półki.

Taka z pewnością jest „Wyrocznia Środka”, która dostarcza jeszcze większą dawkę przygód, intryg i tajemnic niż czynili to „Czteropalczaści”. Zdecydowanie też przyspiesza akcja, a perypetie bohaterów mocno się gmatwają. Każdy z wcześniejszych wątków w „Wyroczni” znajduje swą zacną kontynuację. I tak siły Ragnarok dążą do otwarcia sobie dostępu do przywłaszczonego przez mistrzów melotu, a jak wiadomo kruszec ten warty jest uwagi, zatem nie ma się co dziwić, że przeciwko armii Ragnarok wyrusza grupa przekupionych złotem Czteropalczastych. Wśród nich ukrywają się zbiegli z Hrothgaru chłopcy, którzy prysnęli z twierdzy w trakcie rozpoczętej ceremonii.Choć zbiegów jest kilku to losy Ymira i Nathaiena skupią naszą uwagę, tym bardziej, że ich tropem podąży mistrz Noliah. Jest on przekonany, że podąża śladem Chłopca o Czystej Krwi, tylko czy aby na pewno właściwie typuje? Jak by tego było mało to swoje trzy grosze dorzuci jeszcze Idrasil nawiązując sojusz z mrocznym klanem Vlaadów. Cel jest jeden – zaatakowanie Aktajon, który w rękach świeżo upieczonego, wątpiącego we wszystko i wszystkich króla Bloosiego wydaje się chwiać w posadach. Wreszcie jest jeszcze świeżo poślubiona księżniczka Vrena, której małżeństwo z synem króla Idrasila wymaga przypieczętowania wspólnie spędzoną nocą, gdyż w innym wypadku zostanie ono unieważnione. Tylko czy samej zainteresowanej dokładnie o to nie chodzi?.

Przyznam, że śledzenie każdego z tych wątków sprawiało mi ogromną przyjemność, gdyż Marcin Masłowski w tak perfekcyjny sposób ułożył poszczególne elementy fabuły, że pasują one do siebie jak idealnie wykrojone puzzle, tworząc skomplikowaną intrygę, która jednak stopniowo splata się w spójną całość. W "Wyroczni Środka" nie brakuje przy tym nieoczekiwanych zwrotów akcji, które trzymają czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Autor zadbał o to, by każda z postać miała swoje motywacje, tajemnice i przeszłość, by kierowała się własnym kodeksem moralnym, by wskazywała swe cele i dążenia, co czyni je bardziej realistycznymi, a jednocześnie złożonymi.

To co tym razem dodatkowo całkowicie mnie zachwyciło to wprowadzenie elementów magicznych. W opisywanym przez Marcina Masłowskiego świecie pojawiają się mroczne stwory, nadprzyrodzone siły i nieokreślone moce, które stają się odrębnym bytem prowadzonej przez Autora historii.One ubarwiają opisy świata, w którym rozgrywa się akcja, nadając mu dodatkowej tajemniczości, ale i odrobinę piekielny wyraz.

Jedno jest pewne Masłowski wyczarowuje przed oczami czytelnika bogate, pełne detali krajobrazy, niezwykłe istoty i magiczne miejsca, po to by rzucić na Czytelnika czar zniewolenia. Tak, z całą stanowczością mogę to stwierdzić, czuję się czytelniczo spętana, omotana i usidlona, ale w pokornie się tej klątwie poddaję, gdyż wiem, że nagrodą będzie „Samotnia”, czyli trzeci – finałowy tom serii, który przyniesie odpowiedzi na wciąż otwarte pytania.

Ja się zatem zabieram za „Samotnię” a Was zachęcam do wkroczenie w magiczny świat Dzieci Czystej krwi, gwarantując, że będzie to pełna niebezpieczeństw, emocji i tajemnic przygoda, która nie tylko nie zawiedzie fanów serii, ale skradnie serca tym, którzy do tej pory byli nieprzekonani.