Epoka Mitu | Autor: Michael James Sullivan

  Z dziełem Michaela Jamesa Sullivana styczność miałam po raz pierwszy. Niestety, nie miałam okazji przeczytać bestsellerowych serii fantasy tego znanego autora, dlatego nie wiedziałam, czego oczekiwać. Nie ukrywam, że sam opis fabuły „Epoki mitu" bardzo mnie jednak zaintrygował. Skusiła też przepiękna gruba okładka, po której widać było, że książka skrywa wiele tajemnic. I tak też było.

Od niepamiętnych czasów ludzie czcili bogów, których zwali Fhrejami, prawdziwie odmienną rasę: niepokonanych w boju, mistrzów magii, z pozoru nieśmiertelnych. Gdy jednak jeden z bogów pada martwy pod ciosem ludzkiej broni, równowaga sił pomiędzy ludźmi a tymi, którym przypisywano boską naturę, nieodwołalnie się zmienia. Kto teraz ocali ludzkość przed unicestwieniem? Odważnych jest tylko garstka. Raithe, który waha się, czy przyjąć przeznaczoną mu rolę Zabójcy Bogów. Suri, młoda wieszczka dręczona wizjami nadchodzącej zagłady. I Persefona, która musi otrząsnąć się z żałoby, aby objąć przywództwo nad swoim ludem. Epoka Mitu dobiegła końca; nadszedł czas rebelii.

Już na wstępie autor zaznaczył, że „Epoka mitu" jest odrębną powieścią – a raczej pierwszym tomem odrębnej serii – która nie nawiązuje swoją treścią do wcześniejszych serii. To mnie uspokoiło, bo wiedziałam, że nie będę czuła się zagubiona podczas lektury. Bardzo ciekawe było także to, jak opisał swój proces twórczy. Nawiązać jeszcze raz muszę do samej okładki, która jest bardzo tajemnicza i przykuwa wzrok. Wręcz woła czytelników, aby weszli do „Księżycowej puszczy". Jestem pod tak wielkim wrażeniem okładki, że ogromnie żałuję, że w samym środku książki nie było żadnych rysunków czy ilustracji jej autora. Byłyby one świetnym uzupełnieniem całej historii. Czytelnicy jeszcze lepiej mogliby sobie wyobrazić cały świat i bohaterów. Do tego byłyby pewnym oddechem – książka jest długa i jak każda dobra fantastyka zawiera wiele szczegółów.

W pierwszych rozdziałach powieści Michael James Sullivan przedstawia czytelnikom kilku bohaterów, których losy później zaczynają się splatać. Bardzo spodobał mi się sposób opowiadania historii przez autora, który dokładnie nakreślił przeszłość bohaterów. Raithe, Surii Persefona należą do moich ulubionych bohaterów. Reithe, a więc „Zabójca Bogów", zabija jednego z bogów, którzy mieli być nieśmiertelni. Choć na początku jego czyn spotyka się z podziwem i niedowierzaniem, później Reithemusi jednak uciekać. Persefona – wdowa po dowódcy wojska, gości u siebie Suri, małą dziewczynkę, która przychodzi do niej z białym wilkiem. Ta odwiedza Persefonę, gdyż jest mistyczką i w przyszłości zobaczyła tragedię i śmierć wszystkich wokół. Wszyscy troje są bohaterami kompletnymi. Zmieniają się i dojrzewają w trakcie swojej wędrówki. Ich przemiana wewnętrzna jest spora i sprawia, że czytelnicy mogą spojrzeć na nich z innej perspektywy.Wszyscy mają ciekawą osobowość, ale też wiele demonów, z którymi muszą się zmierzyć oraz przeszłość, która nie daje im spokoju.

Książka jest idealna dla fanów fantastyki – szczególnie tej klasycznej. Mamy tu bowiem powieść drogi, mamy magię i magiczne stworzenia. Tajemnice, skomplikowane relację, miłość i przyjaźnie. Bohaterzy są znakomicie wykreowani, a autor umiejętnie splata ich losy w jedną całość. Do gustu przypadł mi styl pisarski autora, który zaciekawił mnie każdym wątkiem. A to wszystko w świetnie przedstawionym świecie. „Epokę mitu" bardzo polecam, a sama nie mogę się doczekać kolejnych części tego cyklu. Choć nie ukrywam, że autor bardzo wysoko postawił sobie poprzeczkę.