Logika Uniwersum. Wydanie 2 | Autor: Bohdan Szymczak

  „Logika Uniwersum” to kolejny ze zbiorów opowiadań Bohdana Szymczaka – i już na wstępie zaznaczę, że to następna bardzo dobrze napisana kolekcja spod pióra tego autora, z jaką dane mi było się zapoznać. I tym razem autor zabiera swoich czytelników do świata fikcji naukowej (jej elementy znajdziemy nawet w opowiadaniu „Fantasy”, pełnym postaci krasnoludów i elfów; jest tutaj nawet łasy na złoto i wszelkie skarby smok, jak na rasową fantastykę przystało, ale o tym w dalszej części recenzji).

Siedem opowiadań składa się na raczej pesymistyczną wizję świata. Spośród tych historii dwa są według mnie szczególnie przerażające i przygnębiające: „51 szarych masek” i „Nowe życie”. To pierwsze porusza problematykę wojen hybrydowych (z udziałem przybyszy z innych planet) i drzemiącego w ludziach potencjału czynienia zła, które może wziąć górę, o ile zdejmie się z ich barków odpowiedzialność za niegodziwe czyny i ich nieprzyjemne konsekwencje. Drugie z nich to z kolei rozważania na temat rosnącego wpływu i roli mediów społecznościowych w naszym codziennym życiu, co może być odczytywane jako gorzkie rozliczenie się z żartobliwym powiedzeniem „jeśli nie masz Facebooka, to nie istniejesz”. W tym świecie nic nie jest możliwe bez kont w social mediach: zrobienie zakupów, prowadzenie rachunku bankowego, nawet relacje międzyludzkie operują na bazie tego, czy i jak poszczególne osoby prezentują się w socjalach. Dodatkowo możemy narazić się na nieprzyjemności, ponieważ nasze profile są pod stałą obserwacją zewnętrznych organów ścigania, analizujących udostępniane treści pod kątem potencjalnych zagrożeń terrorystycznych.

Kolejne dwa utwory, zasługujące na szczególne wyróżnienie to otwierające zbiór opowiadanie „Fantasy” oraz „Wieczory z kosmitką”. Pierwsza wymieniona opowieść to najdłuższa z historii zawartych w książce i według mnie chyba najbardziej urzekająca. Bohdan Szymczak bawi się tutaj konwencją fantasy, umieszczając znane nam postacie w realiach XXI wieku. Wiedźmy pracujące na lotniskach, wyniosłe elfy, krasnoludy protestujące przeciwko zmianom prawa własności gruntów (a raczej tego, co znajduje się pod ziemią). Do tego smok, zainteresowany jedynie budowaniem swojego imperium i gromadzeniem skarbów, a przez swoje roszczenia do bycia władcą, uwikłany w zawiłości przepisów prawnych. Historia z „Wieczorów z kosmitką” z kolei stanowi interesujące podejście do „Opowieści kanterberyjskich” Geoffreya Chaucera. Przypadkowe spotkanie sprawia, że bohater przyjmuje pod swój dach przybyszkę z innej planety, z którą przez siedem wieczorów prowadzi pasjonujące rozmowy. W trakcie konwersacji dowiadujemy się o podobieństwach i różnicach pomiędzy naszymi cywilizacjami, o społeczeństwie, religii, gospodarce, polityce i podboju kosmosu. To opowiadanie stawia czytelnika przed koniecznością zastanowienia się nad alternatywnymi możliwościami funkcjonowania naszego świata, nad panującym porządkiem oraz nad ludzką naturą.

Całość poprzedzona jest wstępem autora, który stanowi wprowadzenie do tematyki opowiadań i ułatwia zrozumienie treści. Historie w „Logice Uniwersum” skonstruowane są w sposób spójny i niezwykle przemyślany, a momentami zawiłe teorie (nie tylko te naukowe) przedstawione są w przystępny i zrozumiały sposób. Podobnie jak w innej książce autorstwa Bohdana Szymczaka – „Mars albo nieskończoność światów” – niekiedy ma się wrażenie czytania traktatów filozoficznych, które umieszczone zostały w stylistyce science fiction. Niestety, ponownie pozycja ta cierpi ze względu na dość niedbale potraktowaną korektę tekstu, która może momentami rozpraszać osoby nieco wrażliwsze na poprawność lektury, utrudniając czytanie i pełne skupienie się na tekście.