Światło Po Zmierzchu | Autor: Żaneta Pawlik

  O nazwisku Żanety Pawlik zrobiło się jakiś czas temu głośno za sprawą książki „Tamarynd. Marząc o lepszym jutrze”. To ona spowodowała, że z ciekawością sięgnęłam po"Światło po zmierzchu", po to, aby na własnej skórze przekonać się w czym tkwi sekret popularności autorki.

Nie boję się po lekturze przyznać, że „Światło po zmierzchu”, że to powieść, która może budzić emocje i wywoływać zachwyt czytelników, gdyż w mistrzowski sposób ukazuje złożoność ludzkich losów, skomplikowany charakter relacji międzyludzkich, jak i potrzebę zmiany oraz przebaczenia. Ta opowieść o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, która losy jej bohaterów tka niczym barwny gobelin.

Fabuła powieści rozgrywa się wokół trzech głównych bohaterów: Julii, Kosmy i Teresy. Julia, gwiazda kina, zaczyna tracić blask swojej kariery, a jej agentka podejmuje desperackie próby przywrócenia jej popularności. Julia jest uważana za trudną i kapryśną osobę, co tylko pogłębia jej problemy zawodowe. Jej agentka, będąc zaniepokojona załamaniem w karierze aktorki, podejmuje radykalne kroki w celu jej odbudowy. Kiedy kolejna rola wywołuje medialną burzę, Julia postanawia schronić się na wsi u swojej przyjaciółki. To moment, w którym zaczyna się nowy rozdział w jej życiu.Ucieczka na wieś jest istotnym remedium na życiowy zakręt, na którym Julia się znalazła. W chatce w lesie, gdzie Julia zamierza przeczekać trudne chwile, poznaje Kosmę, fotografa przyrody, który od dawna wybrał samotność wśród drzew i zwierząt. Kosma jest postacią gburowatą, trzymającą się z dala od ludzi, a jego powody do tego wyboru są dobrze skrywane. Spotkanie z Julią stawia go przed nowymi wyzwaniami i konfrontacją z wielkomiejskim światem, który zdecydowanie różni się od jego życia na odludziu.Czy zatem rozwiązaniem jej życiowych kłopotów stanie się tajemniczy Kosma, który w przeciwieństwie do żyjącej w blasku fleszy Julii unika kontaktów z ludźmi?

Wreszcie jest Teresa, siostra Julii. Od lat poświęca się obowiązkom domowym i opiece nad chorującą matką. Jednak w jej wnętrzu drzemie pragnienie czegoś więcej, chęć zmiany życia i rozwoju osobistego. Teresa stanowi ciekawy kontrast dla Julii i Kosmy, gdyż jej życie to rutyna i obowiązki, które stawiają ją przed dylematem, czy zaryzykować, by realizować swoje marzenia.To spotkanie trzech różnych światów staje się punktem wyjścia dla wielu emocjonalnych i życiowych konfliktów.

Powieść "Światło po zmierzchu" przyciąga czytelnika swoją głębią psychologiczną bohaterów oraz misternie splecionymi losami. Każdy bohater jest głęboko zarysowany, z bogatym wewnętrznym życiem, co pozwala czytelnikowi utożsamić się z nimi i zrozumieć ich dążenia, lęki i marzenia. Julia jest postacią pełną sprzeczności, której trudno nie polubić, pomimo jej kaprysów. Kosma to mężczyzna o tajemniczej przeszłości, który skrywa przed światem swoje uczucia. Teresa z kolei reprezentuje ludzi, którzy zawsze żyli dla innych i teraz stają przed wyborem, czy odważą się zaspokoić swoje własne potrzeby.Żaneta Pawlik zadbała o rozbudowane postaci, które ewoluują w trakcie lektury. Każda z nich ma swoje tajemnice i przeszłość, z którą musi się zmierzyć. Każda z tych postaci jest wyrazista, każda prezentuje system własnych wartości, każda nadaje opowieści swój wkład w prowadzoną fabułę. To wspaniała opowieść o odnalezieniu siebie, odkryciu swoich prawdziwych pasji i walce o własne szczęście.

W pełni rozumiem również zachwyt nad piórem Żanety Pawlik, gdyż doskonale operuje ona językiem, a jej styl pisarski jest nasycony barwami, co sprawia, że opisy przyrody, które stanowią tło dla książkowych wydarzeń, nabierają wyrazistości. autorka pięknie oddaje kontrast między życiem miejskim a wiejskim, pomiędzy hałasem wielkiego miasta a spokojem przyrody. Jest to także opowieść o naturze i jej pięknie, które może być lekarstwem na problemy i stres codziennego życia.

Równie barwne i dodające sznytu całej historii są dialogi, dzięki którym fabuła jest bardziej rzeczywista, a jednocześnie pełna emocji. Podkreślić należy, że Autorka nie stroni od ważkich zagadnień, na kartach swojej powieści dotyka zatem takich istotnych kwestii jak samotność, przebaczenie, poszukiwanie sensu życia i możliwości jakie stwarza nowypoczątek. Te uniwersalne tematy sprawiają, że powieść ma potencjał do dotarcia do szerokiego grona czytelników.

"Światło po zmierzchu" to nie tylko historia życiowych zwrotów akcji i emocjonalnych kulminacji, ale także opowieść o sile przyjaźni i miłości oraz wadze więzów rodzinnych. To książka, która skłania do refleksji nad własnym życiem i wyborami, które podejmujemy. Pokazuje, że nawet w najtrudniejszych chwilach istnieje nadzieja na lepsze jutro, jeśli tylko będziemy gotowi zmierzyć się z własną przeszłością i otworzyć się na nowe możliwości.

"Światło po zmierzchu" Żanety Pawlik to literatura, która ma potencjał do stania się jednym z tych niezapomnianych dzieł, które zostają w naszej pamięci na zawsze. Gorąco polecam tę książkę wszystkim miłośnikom pięknych opowieści o ludziach i ich drodze do odnalezienia szczęścia.