Jak Kochać Własną Córkę | Autor: Hila Blum

  Jako matka własnej córki z chęcią sięgnęłam po książkę "Jak kochać własną córkę" autorstwa Hili Blum. Chociaż nie mam najmniejszych problemów z wyrażaniem matczynych uczuć ciekawa byłam innej perspektywy, tego w jaki sposób inna matka będzie wyrażała się o swej miłości do córki.

Tytuł sugerował, że być może książce będzie bliżej do poradnika, a to tym bardziej mnie zainteresowało, bo przecież uczyć się od innych jak ulepszać relację jest nie tylko wskazane, ale wręcz pożądane. Już po pierwszych stronach tej lektury nie miałam jednak żadnych wątpliwości, że z instrukcją obsługi dziecka płci żeńskiej, ta książka nie będzie miała nic wspólnego. Zamiast rad i wskazówek jak budować międzypokoleniowe więzi czytelnik otrzymuje bowiem niezwykle poruszającą, a momentami wręcz hipnotyzującą opowieść o skomplikowany świecie matczynej miłości, w którym nie brak radości i satysfakcji zbycia matką, ale w którym pojawia się też smutek, niepewność, a czasem zwątpienie w to, czy zadaniom, jakie stawia przed każdą kobietą macierzyństwo, uda się sprostać.

W swoich bardzo intymnych czasem rozważaniach Blum ukazuje niezwykle realistyczny portret matki, która staje w obliczu własnych ograniczeń, ale również podejmuje desperackie wysiłki, aby ukryć swoje rodzicielskie porażki i walczyć o szczęście swojej córki. Własne słabości, codzienne obawy, skrywane lęki towarzyszą bohaterce przez całą opowieść, po to, by ukazać skutki, do których mogą doprowadzić, a są nimi mniejsze lub większe matczyne przewiny, popełniane często z dobrych chęci, choć o nieprzewidywanych konsekwencjach. Wreszcie ta książka jest też o trudzie, który każda matka podejmuje, aby chronić swoje dziecko, o granicach między własnym szczęściem a szczęściem naszej córki, o miłości, która choć głęboka i szczera, może okazać się czasem bolesna.

Główną bohaterką powieści jest matka, której imienia nie znamy, ale poznajemy ją jako silną i oddaną kobietę, która poświęca swoje życie dla dobra córki. Autorka opisuje jej wewnętrzne konflikty, lęki, ale także ogromną miłość do dziecka. Ta niezwykle realistyczna postać staje się przewodnikiem czytelnika przez historię, w której musi zmagać się z życiowymi trudnościami. To sprawia, że w tej powieści czasem możemy przeglądać się jak w lustrze, bo często dobre chęci to za mało, aby zbudować stabilną i silną wzajemną relację na linii matka-córka.

Jednym z głównych tematów książki jest założenie, że rodzicielskie błędy, które czasem popełniamy czynione są z najlepszych intencji. Bohaterka książki podejmuje drastyczne kroki, aby chronić swoją córkę przed niebezpieczeństwem, ale te działania nie zawsze są zrozumiane i akceptowane przez społeczeństwo. To poruszająca refleksja nad moralnością i etyką, która towarzyszy rodzicielskim wyborom.

Blum nie unika trudnych tematów i wnikliwie analizuje psychologiczne aspekty macierzyństwa. Czytelnik jest świadkiem długotrwałego procesu wychowywania dziecka, który jest pełen radości, ale również bólu i niepewności. Autorka doskonale oddaje wewnętrzne przeżycia matki, która stara się być najlepszą rodzicielką, ale nie zawsze jest pewna swoich decyzji.

Dodatkowo drugim ważnym wątkiem powieści jest historia miłości do dwóch mężczyzn. Jednym z tych mężczyzn jest ojciec biologiczny córki, a drugim to partner, z którym matka założyła rodzinę. Blum przedstawia subtelne napięcia między tymi postaciami i trudności, jakie pojawiają się w relacjach między nimi. To także opowieść o miłości, która przetrwała próby czasu i przeciwności losu.

Jednym z najbardziej wzruszających aspektów powieści jest opis straty i żalu, który pojawia się po utracie jednego z mężczyzn. Blum w wnikliwy sposób ukazuje, jak matka radzi sobie z tą traumą i próbuje znaleźć sens w życiu, kiedy świat wydaje się zawalić.

"Jak kochać własną córkę" to książka, która porusza, wzrusza i zmusza do refleksji nad własnymi wyborami i relacjami z bliskimi. Hila Blum stworzyła niezwykłą opowieść, która przypomina nam, jak trudno, ale zarazem piękne może być macierzyństwo. To lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu, zachęcając do głębszego zastanowienia się nad znaczeniem rodziny, miłości i poświęcenia."