Nowi Lokatorzy. Ulica Pazurkowa | Autor: Aleksandra Struska Musiał

  Kilka miesięcy temu miałam okazję sięgnąć razem z dziećmi po książkę "Ulica Pazurkowa. Na tropie Ogryzka". Zachwyciła nas wtedy historia poszukiwania kota, która ostatecznie zjednoczyła wszystkich mieszkańców kamienicy. Z przyjemnością powróciliśmy więc do przygód bohaterów i sięgnęliśmy po kolejną część noszącą tytuł "Ulica Pazurkowa. Nowi lokatorzy". Jak można się domyśleć w tej książce mieszkańcy ulicy Pazurkowej zyskali nowych sąsiadów, ale zanim opowiem kim są nowi bohaterowie zapoznajmy się z początkiem fabuły.

Tak jak wspomniałam książka jest kontynuacją poprzedniej części, więc na samym początku autorka przypomina nam wydarzenia mające miejsce w pierwszej książce. Opowiada również jak potoczyły się dalsze losy mieszkańców- dowiadujemy się, że z przyjemnością kontynuują oni tradycję wspólnych spotkań, do których dołączyły również wszystkie koty. Kiedy więc mieszkańcy kamienicy zauważają, że do sąsiedniego mieszkania wprowadzają się nowi lokatorzy nie kryją swojego zaciekawienia. Dzieci są zachwycone, ponieważ od razu dostrzegają, że jest to rodzina, w której jest chłopiec w podobnym wieku. Dzieciaki bardzo pragną poznać nowego kolegę, więc odważnie ruszają do jego domu, by się przywitać. Niestety chłopiec jest bardzo nieśmiały i niechętnie nawiązuje nowe znajomości. Wkrótce jednak udaje się zaprosić nowych lokatorów na zebranie mieszkańców Pazurkowej. Nasi bohaterowie poznają tajemnicę Karola- dowiadują się, że chłopiec jest niewidomy i stąd jego ostrożność w nawiązywaniu kontaktów.

Nowa część "Ulicy Pazurkowej" to kolejna ciepła opowieść, którą czyta się bardzo przyjemnie. Lubię książki, które są w stanie wciągnąć nie tylko dzieci, ale również czytającego rodzica. Przyznaję, że sama z dużą frajdą zagłębiam się w perypetie bohaterów. Nic w tym dziwnego, bo mieszkańców Pazurkowej nie da się nie polubić. To sympatycznie ludzie, którzy tworzą prawdziwą wspólnotę mieszkańców i cieszą się chwilami, które mogą spędzać razem.

Bardzo ważny w tej opowieści jest wątek niepełnosprawności. Mali czytelnicy, poznając postać niewidomego Karolka mogą dowiedzieć się jakie trudności napotykają na co dzień dzieci, które nie widzą. Autorka pokazuje jednak, że niepełnosprawność nie wyklucza z życia towarzyskiego- zawsze można znaleźć zabawy i zajęcia, w których brak wzroku nie będzie przeszkodą. Bardzo pozytywnie jest ujęty ten wątek- młodzi bohaterowie książki praktycznie nie zwracają uwagi na brak wzroku u nowego kolegi, nie robią z tego, czegoś niezwykłego, a momentalnie akceptują ten fakt i zmieniają swoje zabawy w taki sposób, by i Karol mógł w nich uczestniczyć. Bez wątpienia tak przedstawiona historia uwrażliwia młodego czytelnika i pokazuje mu, że niepełnosprawne dzieci są takie samy jak my, również lubią się bawić, mają marzenia i wspaniałe pomysły.

"Ulica Pazurkowa. Nowi lokatorzy" to niezbyt długa książka, która doskonale sprawdzi się jako wspólna lektura z dzieckiem. To idealna książka do czytania przed snem (i nie tylko). Ze względu na prosty tekst i dużą czcionkę pozycja ta sprawdzi się również jako jedna z pierwszych samodzielnie czytanych przez dziecko lektur. Czytanie historii uprzyjemniają kolorowe, estetyczne ilustracje, niekiedy zajmujące całą stronę.

Wspomniałam na początku, że książka ta jest kontynuacją poprzedniej części. Czy trzeba więc znać pierwszą książkę? Niekoniecznie. Miło jest znać kolejne wydarzenia i poznać historię przyjaźni mieszkańców ulicy Pazurkowej, ale i bez znajomości tamtej opowieści bez problemu odnajdziemy się w lekturze, zwłaszcza, że autorka umieściła krótki wstęp. Nie mniej polecam obie książki, bo są to pozycje, po które naprawdę warto sięgnąć razem z dziećmi.