Anioł Pitou | Autor: Aleksander Dumas

  Aleksander Dumas to bezwzględnie jeden z moich ulubionych autorów. Z każdą powieścią zaskakuje mnie coraz bardziej i coraz więcej uczy. Dzięki Stowarzyszeniu Sztukater miałam okazję przeczytać jego kolejną powieść – „Anioła Pitou". Dzieła tego nie czytałam w żadnym innym wydaniu, ale to ogromnie mi się spodobało. Wydawnictwo MG znów stanęło na wysokości zadania. Idealnie pasowało zarówno do tematyki, jak i grubości książki – ta liczyła aż 548 stron. Miałam lekkie obawy, że lektura będzie mi się dłużyła, ale nic bardziej mylnego. Nie nudziłam się w żadnym momencie i co ważniejsze powieść mnie nie zawiodła.

Autor przenosi nas do gorącego lipca 1789 roku w Paryżu. Król poluje, królowa przebiera w damach dworu. Groźne pomruki paryskiego ludu zamieniają się w złość i pragnienie zemsty. Paryż głoduje, choruje i umiera z wycieńczenia. Wreszcie, jak już nie ma nic do stracenia, jak odchodzą dzieci, wściekłość zrywa się z kajdan zasad i prawa. Bastylia legnie w gruzach, zawiśnie każdy, kto zdradza arystokratyczne pochodzenie .Pitoux ogląda to na własne oczy, widzi tragedię nędzy i widzi rodzącą się nienawiść, która prowadzi do straszliwej przemocy… czy zło da się usprawiedliwić, czy Pitoux może spokojnie patrzeć, jak wieszają ludzi, których znał… ale przecież jest po stronie ludu…

Jest to kolejna książka Aleksandra Dumas, od której nie można się oderwać. Tak plastycznie napisana, że widzimy te zdarzenia, prawdziwe przecież, wzdragamy się zbrodniami, przeżywamy emocje, czujemy Rewolucję, która na naszych oczach się odbywa. W książce wydarzenia historyczne przeplatane są z tymi fikcyjnymi. Dzięki temu akcja jest dynamiczna i dzieje się naprawdę wiele.

Postać głównego bohatera wzorowana jest na Ludwiku Aniele Pitou–francuskim dziennikarzu i piosenkarzu, który jeszcze w młodzieńczych latach został wysłany do seminarium. Tuż przed kapłańskimi święceniami wyjechał jednak do Paryża i oddał się dziennikarstwu. Dzięki temu podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej może dokładnie obserwować jak stary porządek jest zastąpiony przez nowy. Autor za pomocom opisów codziennego życia mieszkańców Paryża idealnie obrazuje ówczesną epokę. Podobało mi się, że wprowadzał czytelników także do życia biedniejszych ludzi. W ciekawy sposób przedstawił także prądy umysłowe epoki i ideologie, które rozpowszechniały się po centrum Europy, jakim był Paryż. Nie zabrakło też ważnych postaci dla wydarzeń historycznych, dzięki czemu w głowie mogliśmy ułożyć niemal kompletny obraz epoki. Autor dostarczał nam wiele szczegółów, z których żaden nie był jednak bez znaczenia. Z głównym bohaterem naprawdę bardzo się polubiłam. Wykazywał wiele cech, które z pewnością są w każdym z nas. Autor natomiast starał się udowodnić, że plan dla nas jest już dawno ułożony, a my jesteśmy tylko pionkami w grze czy też aktorami a wielkiej scenie z już przypisanymi rolami. Przedstawił jednocześnie bardzo ciekawe poglądy na świat.

Jedyne, co mi się nie podobało to zakończenie, które jest chyba jednym z najbardziej otwartych jakie czytałam. Autor nie pozostawia żadnego wątku skończonego. Nie wiemy kompletnie nic, a ja nawet nie wyobrażam sobie, czego mogę się spodziewać. Z drugiej strony jeszcze bardziej niecierpliwie czekam jednak na kontynuację. Polecam książkę wszystkim ganom klasyki a także twórczości Aleksandra Dumas. Polecam jednak najpierw sięgnąć po wcześniejsze książki z cyklu. „Anioł Pitou" podobnie jak cała seria jest jednak przeznaczona dla bardziej doświadczonych w tym klimacie czytelników.

  Wśród literackiego dziedzictwa Aleksandra Dumasa, "Anioł Pitou" wyróżnia się jako dzieło, które zaskakuje czytelnika nie tylko swoją historią, ale również głębokimi spostrzeżeniami na temat ludzkiej natury. Powieść ta, wydanapo raz pierwszy w drugiej połowie XIX wieku, pomimo upływu czasu, nadal zachwyca swoją złożonością i wirtuozerią literacką Dumasa.

Powieść rozwija się w kontekście dramatycznych wydarzeń rewolucji francuskiej, ale to nie historia wydarzeń politycznych jest głównym celem Dumasa. Zamiast tego, "Anioł Pitou" zagłębia się w psychologię postaci, tworząc portrety bohaterów, których moralność jest niejednoznaczna, a nawet zmienna.Sprawia to, że czytelnik jest zmuszony do refleksji nad skomplikowanym światem przedstawionym w powieści.

Głównym wątkiem powieści jest historia Pitou, chłopca z niższych sfer społecznych, którego życie zaczyna się od prostej, wiejskiej egzystencji, aby później zostać wplątanym w krwawe zamieszki rewolucyjne. Dumas nie ukrywa okrucieństwa i chaosu tamtych czasów, kreśląc obraz społeczeństwa pogrążonego w bezprawiu i brutalności.

Arcydzieło Dumasa tkwi jednak nie tylko w opisie wydarzeń historycznych, ale przede wszystkim w umiejętności autora do dobitnego ukazywania psychologii postaci. Pitou, będący jednocześnie niewinnym aniołem i nieubłaganym bojownikiem, staje się symbolem moralnej niepewności epoki. Wszystkie postaci, od protagonistów po antagonistów, są przedstawione w sposób wielowymiarowy, co sprawia, że granice między dobrem a złem stają się zamglone.

Język Dumasa jest jak symfonia słów, harmonijnie układających się w malownicze pejzaże literackie. Autor posługuje się barwnym i sugestywnym stylem, który pozwala czytelnikowi przenieść się w świat tamtych czasów. Dumas używa bogatego języka, aby ukazać różnice społeczne, napięcia emocjonalne i zawiłe relacje między postaciami.

W "Anioł Pitou" można odnaleźć motywy typowe dla Dumasa, takie jak miłość, zdrada czy też zemsta.Bohaterowie posiadają niejednoznaczny charakter. Jednak to właśnie w sposobie, w jaki autor ukazuje te motywy, kryje się geniusz Dumasa. Jego zdolność do wprowadzania czytelnika w głąb psychiki postaci sprawia, że powieść ta staje się nie tylko opowieścią o jednym chłopcu, ale także refleksją nad kondycją ludzką.

Warto również podkreślić, że "Anioł Pitou" to nie tylko historia z przeszłości, ale także komentarz do współczesności. Dumas, mimo że pisał o wydarzeniach historycznych, dotyka uniwersalnych tematów, takich jak niesprawiedliwość społeczna, moralne dylematy i cena wolności.

Podsumowując, "Anioł Pitou" Aleksandra Dumasa to arcydzieło literatury, które przetrwało próbę czasu. To nie tylko opowieść o rewolucji francuskiej, ale także eksploracja ludzkiej psychiki w warunkach skrajnych. Styl literacki Dumasa, jego zdolność do kreowania złożonych postaci i głębokie przemyślenia nad moralnością czynią tę powieść arcyciekawą i pomimo upływu lat nadal aktualną. To dzieło, które zasługuje na miejsce wśród klasyki światowej literatury.

„Anioł Pitou” nie ustępuje stylem i poziomem innym wybitnym dziełom Aleksandra Dumasa. Jego powieści są znane ze swojej barwnej akcji, romantyzmu, przygód oraz bogatych i niezwykłych postaci. Dumas jest jednym z najbardziej cenionych pisarzy francuskich i pozostawia trwały ślad w historii światowej literatury. Wszyscy słyszeli o „Trzech Muszkieterach”, „Hrabim Monte Christo” i „Królowej Margot”. Dzięki nowemu wydaniu możemy zaprzyjaźnić się teraz z „Aniołem Pitou”. To spotkanie długie, intensywne i skłaniające do autorefleksji. Polecam!

  „Anioł Pitou” Aleksandra Dumas, to trzeci tom cyklu historycznego o wspólnym tytule „Pamiętniki lekarza”. Aleksander Dumas (ojciec) napisał wiele znanych i popularnych na calym świecie powieści, a wśród nich powieści historyczno – przygodowe „Trzej Muszkieterowie” oraz „Hrabia Monte Christo”.

Powieść „Anioł Pitou” Aleksandra Dumas ma bardzo interesujące tło historyczne. Wielka Rewolucja Francuska, która rozpoczęła się w 1789 roku zdobyciem Bastylii, w powieści przeplata się z wydarzaniem fikcyjnymi oraz częściowo fikcyjnymi bohaterami tych zdarzeń. Ludwik Anioł Pitou był postacią autentyczną, ale jego życiorys w powieści naszkicowany przez autora dość istotnie odbiega od faktycznych losów jego życia. Dobroczyńcy powieściowego Anioła Pitou, czyli doktor Gilbert oraz gospodarz – dzierżawca, Ludwik Billot, to postacie całkowicie fikcyjne. Nie przeszkadza to jednak w śledzeniu z zapartym tchem fascynujących wydarzeń i przygód Anioła Pitou.

Wydarzenia z dnia rozpoczęcia Rewolucji Francuskiej pokazane są przez autora z dwóch punktów widzenia: przedstawicieli ludzi, którzy szli na czele rewolucjonistów oraz dworu królewskiego, a zwłaszcza króla Ludwika XVI oraz jego małżonki, znienawidzonej przez ludzi, królowej Marii Antoniny. Aleksander Dumas świetnie zarysował charakter królewskich postaci, przedstawił zasięg bezwzględnych dworskich intryg, postępowanie ludzi kierujących się tylko własnymi interesami. W postaci królowej Marii Antoniny najbardziej uderza jej poczucie własnej wyższości nad innymi ludźmi, jej wiara w boskie namaszczenie korony oraz jej absolutnej władzy nad innymi ludźmi. Król Ludwik XVI jest tu bardziej empatyczny i stara się zrozumieć żądania swoich poddanych. I mimo biedy, w jakiej Francuzi żyli w tamtym okresie, to nadal kochali i szanowali swojego króla.

Wielka Rewolucja Francuska zbiegła się w czasie z rewolucją amerykańską, czyli wojną o niepodległość Stanów Zjednoczonych, a jednym z przywódców obydwu rewolucji był La Fayette, również jeden z pozytywnych bohaterów powieści. Aleksander Dumas podaje nam w swojej książce „Anioł Pitou” przyczyny okrucieństwa francuskich rewolucjonistów w stosunku do własnej arystokracji, a była nią zemsta króla angielskiego za próby wyzwolenia się amerykańskich stanów spod wpływów angielskiej monarchii i winą za to obarczał króla Ludwika XVI, który uznał niepodległość Ameryki. „Te pieniądze, które rozdają i rozsypują, dostają się wieśniakom, robotnikom, nędzarzom i tym wszystkim, którzy nam zepsują rewolucję”. A okrucieństwo tłumu było faktycznie bestialskie. Bezlitosne, pełne tortur znęcanie się ludności Paryża nad znienawidzonymi urzędnikami, których obwiniano za wszelkie zło i biedę Francuzów, zamieniło się w rzeź. Niektórzy przywódcy rewolucji, a wśród nich właśnie La Fayette próbowali narzucić rewolucji francuskiej humanitarne granice. Bezskutecznie.

Powieść ma dość specyficzny charakter. Jest tu dużo polityki oraz wiele ciekawostek obyczajowych z tamtej epoki. Aleksander Dumas opisuje tu również popularne, chociaż bardzo kontrowersyjne także w tamtym okresie zjawisko magnetyzmu (zwierzęcego) stosowanego w leczeniu niektórych chorób, zwłaszcza psychicznych. I w powieści, właśnie doktor Gilbert stosował między innymi tę metodę.

Generalnie, powieść nie pozwala się nudzić. Warto jednak znać wcześniejsze części cyklu, czyli tom pierwszy - „Józef Balsamo” oraz tom drugi - „Naszyjnik królowej”, ponieważ niektóre wątki są ich kontynuacją, a autor ich w aktualnym tomie nie wyjaśnia, co może zakłócać zrozumienie niektórych fragmentów fabuły. W tomie trzecim – „Anioł Pitou” mamy także rozpoczęte i niewyjaśnione wątki, które z pewnością będą kontynuowane w kolejnych tomach cyklu.

Powieść „Anioł Pitou” Aleksandra Dumas na pewno sprawi przyjemność miłośnikom historii, a zwłaszcza burzliwego okresu Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Ale nie tylko. Niebagatelną rolę pełni tu również wątek miłosny, czyli zauroczenie Anioła Pitou córką swojego przyjaciela, pana Billot, Katarzyną. I co najciekawsze dla mnie, autor barwnie i z pełnym realizmem przedstawił obyczajowy zarys epoki Ludwika XVI, z jednej strony rozrzutne i rozpustne życie dworskie, a z drugiej strony pełne nędzy i głodu życie chłopstwa i mieszczaństwa.